เราตอนนี้อยู่มหาลัยปี2จะขึ้นปี3แล้ว แต่มาอยู่นี้เราไม่มีเพื่อนสนิทเลยแถบจะพอเลิกเรียนก็กลับหอำม่ได้ไปไหนต่อ เพราะเพื่อนไม่ชวนแต่เรามีพี่อยู่ ซึ่งเรายอมรับเลยว่าเห็นแก่ตัวตรงที่เมื่อเราไม่มีเพื่อน หรือโดนเพื่อนทิ้ง ไม่ชวนเวลาออกไปไหน ทำให้เราเสียใจเราก็จะนึกถึงพี่ขึ้นมา ก็เลยชวนพี่และพี่ก็ไปทุกครั้ง แต่ต่างจากเราทุกครั้งที่พี่ชวนเราจะปฎิเสธและหาข้ออ้างตลอด เพราะเรารอให้เพื่อนชวนทั้งๆที่รู้ว่าเพื่อนำม่ชวน พอเพื่อนไม่ชวนเราถึงจะไปบอกพี่ว่าไป และอีกหนึ่งเหตุผลที่เราไม่อยากไปกับพี่ เพราะพี่เราเค้าเป็นคนไม่ค่อยดูแลตัวเอง ดูโทรมๆอ้วนๆและบางทีติดจะทำตัวไม่สะอาด เราเลยไม่อยากออกไปกับพี่ แต่เราก็รู้สึกผิดทุกครั้งที่คิดแบบนี้เราไม่อยากคิดแบบนี้เลย แต่เราห้ามไม่ได้ๆจริงๆเราแน่ใจเลยค่ะ ว่าเราต้องเห็นคนอื่นสำคัญกว่าคนในครอบครัวแน่นอน เราแคร์เพื่อนมากเกินไป โดยที่เพื่อนำม่ได้สนใจเราเลย เวลาไแเที่ยวเค้าก็ไปกันแต่พวกเค้า ไม่เคยชวนเรา เราต้องนั่งเหงาอยู่ที่หอทุกวันจริงๆ แต่ไม่ว่ายังไงแค่เพื่อนชวนแค่ครั้งเดียวเท่านั้นที่เค้าเคยชวนเรา เราก็ปฎิเสธทิ้งนัดกับพี่เลย แม้แต่พ่อแม่บางทีเรายังละเลยพวกท่านเลย เราเกลียดตัวเองมากถึงมากที่สุดคะ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ทุกวันนี้รู้สึกไร้ค่า เบื่อมากๆค่ะกับนิสัยและชีวิตของตัวเอง เกลียดตัวเองมากที่สุดเลยค่ะ