คุณเคยมีความรู้สึกดีกับสถานะนี้กับคนที่คุณรักเหมือนผมหรือปล่าว?

คือผม A กับ B (นามสมมุติ) เป็นเพื่อนเรียนห้องเดียวกันมาด้วยกันตอนสมัยมัธยมปลาย B เป็นผู้หญิงน่ารัก ผมรู้สึกดีตั้งแต่แรกเห็นเธอตอนขึ้น ม.4 มาด้วยกันเธอย้ายมาจากโรงเรียนอื่น  B เป็นคนน่ารักเลยมีหนุ่มๆมาจีบเป็นและมีแฟนเป็นธรรมดา และด้วยความที่ผม อวุโส หรือหน้าแก่ ก็ไม่ทราบ 55 เพื่อนๆผู้หญิงเกือบทั้งห้องเรียกพี่เป็นคำนำหน้า รวมถึง B  จนจบ ม.6 เราต่างคนก็ต่างต้องแยกย้ายไปเรียน ตามที่มหาลัยที่ตนเลือก B ก็ได้เลิกรากับแฟนของเขาที่คบกันมาช่วง ม. ปลายผมก็ทักไปคุยกับเขา ค่อยอยู่เป็นเพื่อนค่อยให้คำปรึกษากัน จนผมรู้สึกว่าเขาผ่านความทุกข์ตรงนั้นมาได้ บางเดือนก็ห่างหายกันไปเลย มีบางครั้งทักมาคุยกัน จนมาถึงช่วงเรายุตอนปี3 เราคุยกันบ่อยขึ้น ต่างคนต่างทักหาทักคุยกัน แทบทุกวันมีอะไรก็มาเล่าสู่กันฟัง ค่อยช่วยเหลืองานกัน ทักบอกฝันดี จนผมคิดว่าเขาคือส่วนหนึ่งในชีวิตผม วันไหนที่เขาไม่ทักมาก็มีความรู้สึกรอ หรือไม่ก็ทักไปหาเขาก่อน ผ่านทาง chat  ตลอดผมคิดว่ามันสะดวกดีกว่าโทรคุย  ผมคิดยุนานมากว่า มันเป็นความรู้สึกรักแบบพี่น้องหรือปล่าว ที่ผมเป็นยุตอนนี้  แล้วมันก็ไม่ใช่ผมเลยบอกชอบเธอไป ผมยอมเสียความสัมพันธ์ เพี่อความรู้สึกของตัวเอง B ตอบกลับมาว่าเขาก็รู้สึกดีกับผมเหมือนกันมาตั้งนานแล้ว  ผมกับเธอก็คบหาคุยกันมาถึงปัจจุบันนี้ เราทั้งคู่ต่างเรียนจบมีงานทำ ต่างต้องใช้ชีวิตไกลกัน ได้คุยกันบ้างไม่ได้คุยบ้างในบางวัน ด้วยเรื่องงาน และอะไรหลายอย่าง เราทั้งคู่ก็ไม่ได้ใช้สถานะแฟนกัน ผมคิดว่าสถานะมันไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่ ความรู้สึกที่มีให้กันต่างหากที่มันสำคัญ มันก็มีความสุขดีนะเป็นอิสระดี ถึงมันจะไม่ได้เหมือนคนอื่นที่ใช่สถานะแฟน