สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ไว้คุณผ่านชีวิตมาเยอะๆ ทำงานมาเยอะๆ เจอผู้คนเยอะๆ โดนแทง โดนนินทา ฯลฯ
จนวันนึงคุณอาจค้นพบว่า
การอยู่เฉยๆ แล้วมีรายได้โดยไม่จำเป็นต้องมีเป้าหมายอะไรแล้ว ฟังเสียงลม เสียงลมหายใจ แค่นึ้ก็มีความสุขแล้ว
จนวันนึงคุณอาจค้นพบว่า
การอยู่เฉยๆ แล้วมีรายได้โดยไม่จำเป็นต้องมีเป้าหมายอะไรแล้ว ฟังเสียงลม เสียงลมหายใจ แค่นึ้ก็มีความสุขแล้ว
สมาชิกหมายเลข 5361110 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4485278 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4910494 ถูกใจ, ปุงปิง ถูกใจ, YOKO99 ถูกใจ, ปีศาจเกินร้อย ถูกใจ, JC2002 ถูกใจ, nine_yo ถูกใจ, โหยหาความฝัน ถูกใจ, apla ถูกใจรวมถึงอีก 55 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 8
แต่ละช่วงวัย ชีวิตก็มีอะไรใหม่ๆเสมอนะ ให้ตื่นเต้น พอเริ่มแก่ สายตายาวก็เริ่มถามหา
เมื่อก่อนเจอคนแก่ ชอบให้อ่านหนังสือให้หน่อย ก็แปลกใจ ทำไมแค่นี้อ่านไม่ออก ตัวอักษรใหญ่บอกมองไม่เห็น เราไม่เข้าใจคำว่า มองไม่เห็น ยังไง
เพราะตาก็ไม่ได้บอดนิ แต่คนแก่มักจะไม่ค่อยอธิบายคำว่า มองไม่เห็น มองยังไงไม่เห็น พอตนเองสายตายาวถึงได้เข้าใจ คำว่ามองไม่เห็น
อ๋อ ภาพมันเบลอ ภาพไม่คม เลยอ่านตัวอักษรไม่ได้ ดูภาพไม่ชัด แต่ไม่บอกว่า ตัวอักษรมันเบลอ กลับพูดว่า มองไม่เห็น จริงๆเห็นแต่อ่านดูไม่ออก
จะบอกว่าอ่านไม่ออก เดี๋ยวก็หาว่าเรียนหนังสือมายังไงอ่านไม่ออก ภาพไม่ชัดจนอ่านไม่ได้นั่นเอง ไม่แก่จริง ไม่เข้าใจนะ
การเคลื่อนไหวตัวช้าๆ ทำไมคนแก่ต้องไปรำไท้เก๊ก เคลื่อนไหวตัวช้า ไม่แก่ก็ไม่เข้าใจนะ เพราะร่างกายมันเคลื่อนไหวตัวเร็วแบบสมัยหนุ่มสาวไม่ได้นั่นเอง
ความรู้สึกนี้จะมาเอง เป็นเองตอนแก่ เคลื่อนไหวตัวเร็วมันปวดโน้น เจ็บนี่ สภาพร่างกายมันเสื่อมถอย น้ำหล่อเลี้ยงข้อมันหาย ข้อเข่าก็เลยไม่ดี
มันก็เป็นอะไรที่แปลกใจ เมื่อเจอกับตนเอง คือถ้าไม่แก่เอง ก็จะไม่รู้ไม่เข้าใจ พอแก่แล้วก็ถึงบางอ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง
พอแก่แล้ว ก็มีอะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตนะ เช่นโรคภัยต่างๆ ให้ตื่นเต้น ว่าแก่แล้วมันเป็นอย่างนี้นะ
ส่วนเรื่องเป้าหมายอะไรไม่ค่อยมีอะ เพราะมันผ่านมาหมดแล้ว อยู่กับความเคยชินมากกว่า เรื่อยๆ ชีวิตที่ราบรื่น เป็นชีวิตที่ดีที่สุดแล้ว
ความน่าเบื่อ มันเป็นความปลอดภัยอย่างหนึ่ง ไม่ค่อยอยากเจออะไรตื่นเต้นในเรื่องงานเท่าไหร่ มันเหนื่อย แก่แล้วไม่ค่อยมีแรงผจญภัย
เมื่อก่อนเจอคนแก่ ชอบให้อ่านหนังสือให้หน่อย ก็แปลกใจ ทำไมแค่นี้อ่านไม่ออก ตัวอักษรใหญ่บอกมองไม่เห็น เราไม่เข้าใจคำว่า มองไม่เห็น ยังไง
เพราะตาก็ไม่ได้บอดนิ แต่คนแก่มักจะไม่ค่อยอธิบายคำว่า มองไม่เห็น มองยังไงไม่เห็น พอตนเองสายตายาวถึงได้เข้าใจ คำว่ามองไม่เห็น
อ๋อ ภาพมันเบลอ ภาพไม่คม เลยอ่านตัวอักษรไม่ได้ ดูภาพไม่ชัด แต่ไม่บอกว่า ตัวอักษรมันเบลอ กลับพูดว่า มองไม่เห็น จริงๆเห็นแต่อ่านดูไม่ออก
จะบอกว่าอ่านไม่ออก เดี๋ยวก็หาว่าเรียนหนังสือมายังไงอ่านไม่ออก ภาพไม่ชัดจนอ่านไม่ได้นั่นเอง ไม่แก่จริง ไม่เข้าใจนะ
การเคลื่อนไหวตัวช้าๆ ทำไมคนแก่ต้องไปรำไท้เก๊ก เคลื่อนไหวตัวช้า ไม่แก่ก็ไม่เข้าใจนะ เพราะร่างกายมันเคลื่อนไหวตัวเร็วแบบสมัยหนุ่มสาวไม่ได้นั่นเอง
ความรู้สึกนี้จะมาเอง เป็นเองตอนแก่ เคลื่อนไหวตัวเร็วมันปวดโน้น เจ็บนี่ สภาพร่างกายมันเสื่อมถอย น้ำหล่อเลี้ยงข้อมันหาย ข้อเข่าก็เลยไม่ดี
มันก็เป็นอะไรที่แปลกใจ เมื่อเจอกับตนเอง คือถ้าไม่แก่เอง ก็จะไม่รู้ไม่เข้าใจ พอแก่แล้วก็ถึงบางอ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง
พอแก่แล้ว ก็มีอะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตนะ เช่นโรคภัยต่างๆ ให้ตื่นเต้น ว่าแก่แล้วมันเป็นอย่างนี้นะ
ส่วนเรื่องเป้าหมายอะไรไม่ค่อยมีอะ เพราะมันผ่านมาหมดแล้ว อยู่กับความเคยชินมากกว่า เรื่อยๆ ชีวิตที่ราบรื่น เป็นชีวิตที่ดีที่สุดแล้ว
ความน่าเบื่อ มันเป็นความปลอดภัยอย่างหนึ่ง ไม่ค่อยอยากเจออะไรตื่นเต้นในเรื่องงานเท่าไหร่ มันเหนื่อย แก่แล้วไม่ค่อยมีแรงผจญภัย
สมาชิกหมายเลข 5361110 ถูกใจ, winter_peace ถูกใจ, YOKO99 ถูกใจ, ปีศาจเกินร้อย ถูกใจ, nine_yo ถูกใจ, apla ถูกใจ, ฉันโง่เอง ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 868999 ถูกใจ, Snow gloves ถูกใจ, Nereidis ถูกใจรวมถึงอีก 14 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 2
ใช้ชีวิตต้องมีแรงจูงใจด้วยหรือค่ะ
ลองเลิกแรงจูงใจ แล้วทำชีวิตให้มันมีความสุขและสนุกทุกวัน อาจจะไม่จำเป็นต้องมีเป้าหมายหรือแรงจูงใจเลย
ลองเลิกแรงจูงใจ แล้วทำชีวิตให้มันมีความสุขและสนุกทุกวัน อาจจะไม่จำเป็นต้องมีเป้าหมายหรือแรงจูงใจเลย
ปีศาจเกินร้อย ถูกใจ, Catontheroof หลงรัก, สมาชิกหมายเลข 2818808 ถูกใจ, humming in my sleep ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4250801 ถูกใจ, เค้าหาว่าหนูเหมือนแมวน้ำ ถูกใจ, กิดาหยัน ถูกใจ, Annisth ถูกใจ, kasuhah ถูกใจ, fat_adahcus ถูกใจรวมถึงอีก 1 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
ถามคุณลุงคุณป้าที่อายุ 50 ขึ้นไปค่ะ ว่าอะไรคือแรงจูงใจในแต่ละวัน
งั้นขอเปลี่ยนเป็นคุณน้าคุณอาแทนนะคะ 😅
ขอบคุณทุกๆความเห็นค่ะ 🙏🏻
............................................................
สวัสดีค่ะ ตอนนี้จขกท.อายุ 20 ต้นๆค่ะ
ปัจจุบันใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยการตั้งเป้าหมายในแต่ละปี
ส่วนมาจะเป็นพวกการพัฒนาพวกทักษะต่างๆที่น่าจะมีประโยชน์ต่อการทำงานในอนาคต
รวมถึงการบริหารจัดการระยะสั้นๆ พูดง่ายๆก็คือไม่ให้อดตายในแต่ละเดือน
มีหลายครั้งที่ลองกลับมาคิดๆดู
ว่าถ้าเกิดปราศจากเป้าหมายที่กำหนดขึ้นมา จริงๆชีวิตคงไม่ได้อยากทำอะไร
ที่ยังต้องแอคทีฟอยู่ก็เพื่อความอยู่รอดล้วนๆ
จึงอยากถามผู้ที่เคยผ่านช่วงเวลานี้ไปแล้วค่ะ
ว่าตอนนี้ยังต้องมีเป้าหมาย มีแรงจูงใจอะไรในชีวิตอยู่มั้ย และสิ่งๆนั้นคืออะไร
เพราะแค่คิดภาพตัวเองในตอนที่ไม่จำเป็นต้องดิ้นรนอีกต่อไป ก็คงจะอยู่อย่างเฉาๆมากๆเลยค่ะ