ขอปรึกษาทีค่ะ หนูไม่ไหวแล้ว

หนูอยากได้แนวคิดดีๆ ทำยังไงถึงจะไม่คิดมาก ไม่โฟกัสในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ทุกวันนี้เหมือนร่างไร้วิญญาณ อยู่ไปเฉยๆไม่อยากไปโรงเรียน ไม่มีpassion จากที่เคยสดใส ร่าเริง อัธยาศัยดีสุดๆ ทุกวันนี้ไม่อยากเข้าสังคม  ถ้ามีคนมาถามว่าเป็นอะไรก็คือร้องไห้ ไม่มีโอกาสได้ระบายให้ใครฟัง มันบอกไม่ถูก อยู่คนเดียว แม่อยู่กรุงเทพแต่เราอยู่ตจว.  มันไม่รู้จะคิดบวกยังไงแล้ว คิดว่าเป็นโรคซึมเศร้า ก็ไม่รู้จะเริ่มยังไง เป็นมาได้2เดือนแล้ว ก่อนหน้านี้ยอมรับว่าแฟนที่คบกันมาทิ้งเรา แล้วทิ้งไปแบบไม่มีเยื่อใย คุยกันก็มีแต่ด่าเรา (คือไม่ใช่เชิงสามี-ภรรยานะ) ก็เเบบเพื่อนสนิทอะ แต่เขาเป็นผู้ชาย วันที่ยายเราเสียเขาก็อยู่ข้างๆเรา เป็นคนที่ดีกับเรามาตลอด จนวันนึงคนที่เราไว้วางใจมากที่สุดกลับทิ้งให้เราอยู่คนเดียว พยามบอกแม่ทักไลน์ไป บอกทุกสิ่งทุกวันที่รู้สึกโดดเดี่ยว ไม่มีจุดมุ่งหมาย ข้างนอกอาจเข้มเเข็งแต่กลับมาต้องร้องไห้คนเดียวทุกวัน คิดแต่อยากตาย อยากให้ตายๆไปหลับไม่ต้องตื่น มันเคว้งคว้างสุดๆ พยามหาอะไรทำแล้ว  แต่พอกลับมาในโลกของตัวเองมันก็เศร้าเหมือนเดิม  อ่านธรรมมะ อ่านพันทิป คิดบวกบ้างแล้ว แต่ก็ยังร้องไห้ทุกวัน  เมื่อก่อนเคยเข้มเเข็งมากกว่านี้ ทุกวันนี้ ตัวคนเดียว รู้สึกว่าไม่มีใครจริงใจด้วยทั้งๆที่เราให้ใจคนอื่นได้ วันที่เราร้องไห้หนักมาก ไม่เห็นมีใครอยู่ข้างๆเรา เอาแต่ซ้ำเติม
#ปล.หนูอายุ16