ปัญหาครอบครัวและความรักของคนๆหนึ่ง

ขอเกริ่นหน่อยนะคะ แม่เราไม่เคยเลี้ยงเราเลย เราอาศัยยุกับญาติตั้งแต่เกิด พอเกิดมาแล้วแม่อุ้มเราๆก็จะร้องไห้งอแงไม่ยอมให้อุ้ม แต่กับคนอื่นๆอุ้มเราให้อุ้มหมดเลย แม่เลยไม่สามารถเลี้ยงได้ แปลกแต่จริง  รวมทั้งแม่ไม่มีน้ำนมให้กิน เรากินนมกระป๋องมาตลอด แม่ไม่เคยมาหา ไม่เคยมาเยี่ยม ไม่เคยโทรมา มีแต่พ่อที่มาบ่อยๆ แต่เรารับรู้ว่าแม่ยังอยู่ นานๆหลายปีจะไปหาแม่ที พ่อมารับไป ค้างคืนเดียวก็กลับ ไม่มีความผูกพันกัน แต่พอเราเรียนมหาวิทยาลัย (เรายุหอตั้งแต่ ม.1 จนจบปริญญา) ญาติที่เลี้ยงเราต้องย้ายบ้านมายุใกล้พ่อแม่ เราก็ต้องย้ายมาด้วย  พอเราเรียนจบ  พ่อแม่ให้กลับมาช่วยกิจการ เพราะเขาอายุมาแล้ว เราก็ขายของออนไลน์ไปด้วย เพื่อเก็บเงินเล็กๆน้อยๆสะสมกันไป แต่อยู่ไปเรามักไม่เคยเห็นความรัก ความผูกพันของแม่เลย แม่ชอบเอาเรื่องภายในออกเสมอ ( แต่เดี๋ยวก่อน ปกติเราไม่ชอบเอาไฟในออก ที่มาเล่าในวันนี้ เพราะอยากระบาย อยากปรึกษา เราไม่มีคนที่เข้าใจเรา ไม่มีคนที่รับฟังเราแม้แต่คนเดียว) วันนี้ญาติมา เขาถามแม่เราว่าเราอายุเท่ารัย แกก็จำไม่ได้ มาถามเราอีก เราก็บอกไป (แม่จำรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับเราไม่ได้เลยแม้แต่น้อย แต่ยังดีที่จำหน้าตาได้) แล้วแกก็บอกกับญาติว่า เราอายุก็มากแล้ว แก่แล้ว (เอิ่ม อายุยังไม่ขึ้นเลข 3 เลยนะ 555) ไม่มีแฟน ทำอะไรก็ไม่เป็น ให้ขายโน่นนั่นนี่หน้าร้านก็ไม่เอา คือเรามีขายของออนไลน์เรายุแล้ว แกจะบังคับให้เราขายของหน้าร้านอย่างอื่นเพิ่มอีก อีกอย่างเราเด็กหอมาก่อน ถ้าเราทำอะไรไม่เป็นอย่างแกว่าเราคงอดตายไปนานละ 555+ ชี้แจงก็ไม่ได้ หาวว่าเถียง เวลาพูดกับเราขึ้น กู เท้าสะเอวเวลาพูดด้วย เรียกเราว่า 'อี' นำหน้า (นี่พูดเวลาปกตินะ ไม่ได้ทะเลาะ)  เคยพูดกันแล้วว่าพูดกันดีๆได้ไหม แกบอกว่านิสัยแกเป็นเช่นนี้เปลี่ยนไม่ได้หรอก เราจึงไม่ค่อยชอบไปคุยกับแก แล้วที่แกพูดกับญาติวันนี้แกก็เคยไปพูดกับคนอื่นมา เวลาเราอยุ่ด้วยก็ได้ยิน เวลาเราไม่อยู่แกก็นินทาต่างๆนาๆ เคยบอกแกหลายหนแล้วว่าไฟในอย่านำออกไฟนอกอย่านำเข้า แกไม่ฟังเลย  ปล.เรามีแฟนนะ แต่เราไม่กล้าบอกแก แฟนเราคุยได้เฉพาะเรื่องที่เขาชอบ พอคุยเรื่องอื่น หรือมีปัญหาอะไรเราไม่เคยปรึกษาเขาได้ เขาไม่รับฟัง ปรึกษาแค่ครั้งเดียว เราเลยไม่ปรึกษาเรื่องอะไรอีกเลย แต่เวลาเขามีปัญหามาปรึกษาเรา มาหงุดหงิดใส่เราๆก็รับฟังปัญหาเขา เราคบกันมานานมาก และไม่ได้อยู่ด้วยกัน บางทีนานๆทีก็คุยกัน สรุป มีแฟนก็เหมือนไม่มี พึ่งอะไรไม่ได้เลย เหมือนเพื่อนที่นานๆคุยและเจอกันทีมากกว่า เราจึงบอกใครต่อใครว่าเรายังไม่มีแฟน เราไม่ได้ตั้งใจจะโกหก แต่เราอยากมีแฟนใหม่ที่ดีกับเราบ้าง แต่เรายังรักแฟนปัจจุบันอยู่ เลิกกับเขาไม่ได้เด็ดขาดสักที เพราะเขาเป็นแฟนคนแรก และตอนนี้สถานะมันไม่เหมือนแฟน เราจึงอยากมีแฟนจริงๆที่ให้ความอบอุ่นแก่เราได้ ดูแลเราได้ยามเจ็บป่วย ปรึกษาได้ แฟนคนนี้ให้อะไรเราไม่ได้สักอย่างเลย เวลาเราป่วยนอนโรงพยาบาล เขาไม่เคยมาเยี่ยม (เนื่องด้วยระยะทาง เพราะอาศัยอยู่คนละภาคกัน) ถามว่าน้อยใจเสียใจไหม ตอบได้เลยว่าทุกครั้ง  เจ็บจนเริ่มชินแล้ว ตอนนี้กำลังพยายามเลิกให้ได้ อยากหาคนใหม่ แต่ไม่อยากคบซ้อน ไม่กล้าเลิกกับคนนี้ เพราะยังรัก เราเหมือนเด็กขาดความรักความอบอุ่น เราอยากได้แฟนที่มีความรัก ความอบอุ่น ความเข้าใจ ปรึกษาได้ ตามใจเราบ้าง ไม่ใช่เราตามใจเขาอย่างเดียว  บางทีก็น้อยใจในโชคชะตาจริงๆ บางทีก็อยากยอมแพ้นะ แต่ยังไม่ยอมแพ้ เพราะเราหวังว่าสักวันเราจะเจอผู้ชายที่ดี ศีลเสมอกับเรา อยู่ด้วยแล้วมีความสุขบ้างนะคะ เราอยากมีครอบครัวที่อบอุ่นแม้ตอนนี้มันเป็นเพียงแค่ความฝันก็เถอะ.  
     อยากถามเพื่อนๆในพันทิปว่า
1. จะจัดการยังไงกับเรื่องที่แม่เอาเรื่องเล่าไปนินทาทั้งต่อหน้าและลับหลัง และอยากถามว่ามีใช่ไหมที่แม่ไม่รักเราเลย ชอบทำให้เราเสื่อมเสียและให้คนอื่นไปนินทากันปากต่อปาก มันสนุกใช่ไหม
2. เรื่องแฟน เราไม่ควรบอกพ่อแม่ญาติพี่น้องผองเพื่อนว่าเรามีแฟน เพราะเราเองก็ไม่คิดว่าคนนี้จะเป็นพ่อของลูกได้ ด้วยวุฒิภาวะอะไรหลายๆอย่าง เขาแก่กว่าเราหลายปี แต่เขามีวุฒิภาวะทางอารมต่ำมากๆชอบทะเลาะกับทุกคน แล้วก็มาใส่อารมกับเรา เราไม่เคยพึ่งเขาได้ แต่เขามาพึ่งเราตลอด จนหลังๆเราเบื่อ เลยไม่ค่อยได้คุยกับเขาๆก็ไม่สนใจเราๆจะห่างกับเขายังไง จะเลิกเขาก็ไม่สนใจ แต่เราไม่เข้าใจว่าเราไปรักคนนี้ได้ยังไง เพราะกรรมเก่าหรือป่าว รักครั้งแรกเลิกยากจริงๆทั้งๆที่พยายามเลิกมาหลายครั้งแล้ว อีกอย่าง เขาไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เจ้าชู้