จากหลายกระทู้ที่เราเล่าประสบการณ์ของเรามา วันนี้เราก็จะมาแชร์ความรู้สึกของเรา คือเราไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมเราเดินออกจากจุดๆนี้ไม่ได้ จุดที่เราต้องเป็นฝ่ายรับความเจ็บปวดทั้งหมด ตลอดเวลา3-4เดือนที่ผ่านมาเราเลือกที่จะไม่ไปรับรู้เรื่องของเขาเลย แต่ทุกๆคนรอบตัวเราเจ้ากรรมเหลือเกินต้องมาบอกเรื่องเขากับเราตลอด เราพยายามจะหนีนะยิ่งเราหนีเท่าไหร่เรายิ่งไม่พ้น พอเราได้รับรู้ความรู้สึกเราดิ่งลงทันที เรารู้สึกไม่อยากทำอะไร นี่ก็ผ่านมานานแล้วนะทำไมความรู้สึกทั้งหมดยังคงวนเวียนอยู่ที่เรา ทำไมเราผ่านมันไปไม่ได้สักที หรือเป็นเพราะเราที่ไม่ตัดสินใจตั้งแต่แรก เพราะตอนแรกเรากลัวเพราะเขากับเรามันคนละศาสนาเค้าอิสลามเราพุทธ เราย่อมรู้ดีว่ามันเป็นยังไง ตอนนี้เราอยากจะลืมเขา ตั้งแต่เลิกคุยกันไปเราเลือกจะไม่คุยกับใครเลย เรารอความหวังจากเขาว่าเขาต้องกลับมา แต่นี่ก็ปีแล้วนะทำไมมม เรายังอยู่ที่เดิมแต่เขาได้ออกจากเราไปไกลแล้ว
เราควรจัดการยังไงกับความรู้สึกนี้