อยากได้คำปรึกษาเรื่องครอบครัวค่ะ เหมือนเราแบกรับทุกอย่างจนไม่ไหวเลย

เราเป็นครอบครัวคนเล็กค่ะ บ้านเรามีกันหลายคน มีพ่อแม่พี่เรา กับน้าอีกสองคน แต่น้าสองคนอยู่คนละที่กับเราค่ะ
ปัญหาคือเราสนิทกับแม่แต่ครอบครัวเราทะเลาะกันทุกคนเลยค่ะ พ่อเรามีกิ๊กใหม่ส่วนพี่เรามีแฟนแล้วพาแฟนมานอนบ้านค่ะ (ทั้งๆที่แม่ยังไม่ได้บอกว่าจะให้อยู่) คือเหมือนพอมีปัญหาพี่ก็จะไปร้องไห้กับน้า น้าสองคนนั้นเลี้ยงเรากับพี่มาตั้งแต่เด็กค่ะ แต่ก่อนเรานอนกับพี่แต่ตอนนี้เราต้องออกมานอนกับพ่อแม่เพราะพี่เอาแฟนมานอนบ้านด้วยค่ะ ตอนนี้แม่พยายามจนพี่เรียนจบแล้วค่ะ บ้านเราไม่ใช่บ้านที่มีเงินทอง มีหนี้สินด้วยค่ะ เรารู้ว่าแม่พยายามเพื่อลูกมากๆ พ่อไม่ได้ออกค่าอะไรให้เรากับพี่เลย จนเราชินชาเรื่องพ่อเราเพราะแม่บอกต้องอดทน แต่เราเสียใจที่ไม่มีใครพยายามเข้าใจแม่เลย ไม่มีใครพยายามเข้าใจเราด้วย ถึงบางครั้งเราไม่เข้าใจแม่แต่เราก็รู้ว่าสิ่งที่แม่ทำ มันเป็นยังไงเพราะอะไร แต่เราไม่เข้าใจเหตุผลที่พี่เราทำเลยค่ะว่าทำไมถึงพยายามเอาปัญหาหลายๆอย่างเข้ามาในบ้าน แฟนของพี่ไม่มีเงินแม่ก็สงสารพยายามให้ช่วยทำงนบ้านนู่นนี่นั่นเพื่อให้ได้เงินค่ะ แต่เราอึกอัดมากๆเพราะว่าเราไม่ชินกับการที่พี่เราเอาคนอื่นมานอน ตอนแรกมาแค่เสาร์อาทิตค่ะ หลังๆมาพอแฟนพี่ปิดเทอมก็เริ่มมานอนนานขึ้นจนสุดท้ายก็มาอยู่ทุกวันเลยจนเราอึดอัด เราบอกว่าเราอยากกลับไปนอนห้อง ห้องเราแต่ก่อนเป็นเตียงแยกสองคนค่ะ แต่พอแฟนพี่มาก็ดปลี่ยนเป็น 6 ฟุต แล้วพี่พยายามเอาของๆเราออกมา ตอนนี้เรานอนที่พื้นในห้องของพ่อแม่ค่ะ เราพยายามอดทนให้ได้เท่าครึ่งของแม่แต่เราทำไม่ได้ ในเมื่อตรงนั้นเป็นที่ของเราแต่ทำไมเราต้องยอมคะ หรือว่าควรเป็นเราเองที่ออกไปอยู่ข้างนอก น้าเองก็เข้าใจแต่พี่เพราะบอกว่าพี่เหนื่อยจะได้ไม่ต้องเทียวไปเทียวมาหาแฟนคนนั้นอะค่ะ ต้องยอมให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆหรอคะ หรือว่ามีทางไหนช่วยแก้ไขปัญหาเรื่องนี้ได้บ้างคะ