ระหว่างคนที่พาไปกินข้าว กับ คนที่ซื้อข้าวมาให้กิน อันไหนรู้สึกดีมากกว่ากัน??

วันนี้พาไปร้าน "ข้าวต้มปลาสองพี่น้อง" อยู่เส้นเลี่ยงหนองมน อยู่ข้างๆ กับร้านหมูกรอบอพอลโล ร้านนี้เดิมๆ เปิดอยู่แถวๆ ร้านบุญช่วยข้าวแกง นานมากแล้ว อยากแนะนำ ตัวข้าวคลุกกะปิ จะเป็นขัาวคลุกกะปิ

เสิร์ฟเมนูโปรดของใครหลายคนกับ ข้าวขาหมูจานใหญ่ 🍚🐷 จัดเต็มทั้งผักดอง ไข่พะโล้ และหมูตุ๋นที่เคี่ยวมาอย่างดี เนื้อสัมผัสนุ่มละมุนลิ้น ชุ่มฉ่ำทุกคำ โป๊ะด้วยหนังหมูนุ่มเด้ง ละลายในปากแบบฟินสุดๆ 🤤 เสริมรสด้

เช้าได้ปาท่องโก๋ทานกับกาแฟ กลางวันได้ข้าวหมูแดงหมูกรอบจ่ายคนละครึ่งเหลือ 25 บาท อิ่มๆ เย็นค่อยว่ากันอีกที

เป็นความเห็นส่วนตัว ย้ำส่วนตัว มองว่าข้าวมันไก่ ขายในราคาที่ค่อนข้างสูง เมื่อเทียบกับปริมาณที่ได้ กับอาหารจานเดียวอื่นๆ ที่ตั้งราคาขาย อาหารจานเดียวราคาพอๆกัน คือ 50-60 บาท เอาแค่เบสแค่กับข้าวหมกไก่

ไม่เคยทานร้านนี้มาก่อน แต่ดูคลิป เนิร์ดเนื้อวันก่อน ที่เค้า ร่วมกับร้านนี้ ออกแบบเมนู เนื้อที่ น่ากินมาก เค้าใช้ เนื้อ Secound Cut (เนื้อส่วนที่ไม่ได้แพงมากเหมือนเนื้อ สเต็คหลัก ใาทำดารหมัก อบควัน แล

ส่วนตัวขอแกงจืดมะระยัดไส้ หม้อใหญ่ๆ ให้กินหลายมื้อติดต่อกันทุกวันได้สบายๆคดข้าวใส่ชาม ตักแกงจืดราดเยอะๆให้เหมือนข้าวต้ม อร่อยและไม่เลี่ยน ถ้าให้เลือกกับข้าวแค่หนึ่งอย่าง (ไม่ไช่เมนูอาหารจานเดียว) ที่

   เงิน 100 บาทเท่าเดิม... แต่ทำไมความสุขเราน้อยลง? จำความรู้สึกตอนกำเงิน 100 บาทในอดีตได้ไหมครับ? วันนั้น 100 บาท คือความอิ่มระดับราชา ได้ทั้งข้าวจานหลัก ขนมหวานตบท้าย แถมยังมีเครื่อง