สวัสดีชาว Pantip ทุกท่านค่ะ
เริ่มต้นด้วยเราคบกับแฟนได้ 1 ปีกว่าๆ อายุเราห่างกันประมาณ 10 ปี เรายี่สิบปลาย แฟนสามสิบปลาย เขาเป็นผู้ชายที่เราเคยคิดว่าใช่ ดูแลดี ไปรับไปส่ง คอยเป็นห่วง ดูแลแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อย ใันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นเป็นความรักที่เราไม่เคยได้จากแฟนคนอื่นๆ แต่ที่ผ่านมาก็มีบ้างที่ทะเลาะกัน มีหยาบคายบ้างในบางที ข้อเสียมาก *เรายังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้ชีวิตแฟนเราเริ่มแย่ลง นั่นคือ เพิ่งตกงานมา แต่ยังหาใหม่ไม่ได้ ส่วนนึงเพราะอายุเกิน 35 หางานยาก และตัวเขาเองก็ไม่อยากทำงานประจำ รถยนต์โดนยึด ไม่มีเงินเก็บแม่แต่แดงเดียว ชีวิตมีแต่หนี้สินเต็มไปหมด ทั้งหนี้ก่อนเจอเรา และหนี้ที่ไปก่อน่วมกัน แต่ตอนนี้เขากลับนอนอยู่บ้านเฉยๆ 1 อาทิตย์กว่าแล้ว พอเราถามว่าไม่ทำอะไรหน่อยหรอ ก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบตลอด ไม่มีเงินใช้ ไม่ออกไปไหน บางทีเราก็คอยเลี้ยงข้าวบ้าง เรารู้สึกแย่มากที่เขาเป็นแบบนี้ เพราะ เขายังมีค่าบ้านที่ต้องผ่อน รวมถึง คชจ อื่นๆ ที่ต้องรับผิดชอบ
ถ้าถามว่าทำไมเราไม่ช่วย? เพราะ เงินเดือนเราที่ได้มาส่วนนึงก็เอาไปจ่าย (1.) ผ่อนรถยนต์มือ 2 ที่มาแทนคันเดิม ผ่อนถูกกว่าเดิมเกือบครึ่งของคันเก่า (ไว้ใช้ร่วมกัน) (2.) หนี้บัตรเครดิตที่รูดไปใช้จ่ายอะไหล่รถยนต์ในข้อ 1 (3.) ช่วยจ่าย คชจ ในบ้าน
ทำให้รวมๆแล้วเรามี คชจ มากกว่า 65% ของเงินเดือน
แต่ก็หารายได้เสริมโดยขาย Online ทำให้พออยู่ได้ แต่ต้องขยันมากๆ ไม่มีวันหยุด
เราเคยคิดว่าถ้าเขายังใจสู้ เราก็พร้อมสู้อยู่เคียงข้าง
แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย และท้อแท้กับชีวิตที่เป็นอยู่มาก บางทีเราก็เก็บไปนั่งคิดจนเครียด นอนไม่หลับ ร้องไห้คนเดียว กลัวจะเป็นซึมเศร้ามากค่ะ บ่อยครั้งที่เคยคุยกับเรื่องเงิน คชจ ต่างๆ เขาก็ให้ข้อสรุปเราไม่ได้มักจะพูดแต่ว่า “อีกไม่นานก็ผ่านไป” “เดี๋ยวชีวิตเราก็จะดีขึ้น” “พี่ไม่เป็นแบบนี้ไปตลอดหรอก” ซึ่งมันก็ทำให้เราเชื่ออย่างนั้น
แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย สิ่งที่เขาเป็นในย่อหน้า 2 ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ คชจ ที่เขาเคยจ่าย อาจเป็นเราที่ต้องจ่ายแทน ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ ที่ยอมช่วยเรื่องเงินเขาจนเดือดร้อนตัวเอง หลายคนบอกให้เลิกแล้วหาใหม่ดีกว่า ยังสาวอยู่อายุ 26 เอง ยังหาคนดีๆได้อีก เพื่อนเราไม่มีใครโอเครเลย เหมือนเราต้องมากัดก้อนเกลือกินเพราะเขา แต่ติดตรงที่เรารักเขาทำให้ยังไม่กล้าตัดสินใจบอกเลิก แต่แค่ห่างๆกันไปสักพักค่ะ
จากที่เล่าๆมา เราเป็นผู้หญิงที่โง่มากเลยใช่ไหมคะ ช่วยเหลือจนเดือดร้อนตัวเอง ตอนนี้เราไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงกับชีวิตดี เคยคิดว่าไม่อยากอยู่แล้วอยากทราบว่าใครเคยผ่านชีวิตแบบนี้มาบ้าง และผ่านจุดนั้นมาได้ยังไง
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ
เราเป็นผู้หญิงที่โง่มากใช่ไหมมี่ยังคบ ผช คนนี้ ?
เริ่มต้นด้วยเราคบกับแฟนได้ 1 ปีกว่าๆ อายุเราห่างกันประมาณ 10 ปี เรายี่สิบปลาย แฟนสามสิบปลาย เขาเป็นผู้ชายที่เราเคยคิดว่าใช่ ดูแลดี ไปรับไปส่ง คอยเป็นห่วง ดูแลแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อย ใันทำให้เรารู้สึกอบอุ่นเป็นความรักที่เราไม่เคยได้จากแฟนคนอื่นๆ แต่ที่ผ่านมาก็มีบ้างที่ทะเลาะกัน มีหยาบคายบ้างในบางที ข้อเสียมาก *เรายังไม่ได้แต่งงานกันค่ะ
ขอเข้าเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้ชีวิตแฟนเราเริ่มแย่ลง นั่นคือ เพิ่งตกงานมา แต่ยังหาใหม่ไม่ได้ ส่วนนึงเพราะอายุเกิน 35 หางานยาก และตัวเขาเองก็ไม่อยากทำงานประจำ รถยนต์โดนยึด ไม่มีเงินเก็บแม่แต่แดงเดียว ชีวิตมีแต่หนี้สินเต็มไปหมด ทั้งหนี้ก่อนเจอเรา และหนี้ที่ไปก่อน่วมกัน แต่ตอนนี้เขากลับนอนอยู่บ้านเฉยๆ 1 อาทิตย์กว่าแล้ว พอเราถามว่าไม่ทำอะไรหน่อยหรอ ก็เลี่ยงที่จะไม่ตอบตลอด ไม่มีเงินใช้ ไม่ออกไปไหน บางทีเราก็คอยเลี้ยงข้าวบ้าง เรารู้สึกแย่มากที่เขาเป็นแบบนี้ เพราะ เขายังมีค่าบ้านที่ต้องผ่อน รวมถึง คชจ อื่นๆ ที่ต้องรับผิดชอบ
ถ้าถามว่าทำไมเราไม่ช่วย? เพราะ เงินเดือนเราที่ได้มาส่วนนึงก็เอาไปจ่าย (1.) ผ่อนรถยนต์มือ 2 ที่มาแทนคันเดิม ผ่อนถูกกว่าเดิมเกือบครึ่งของคันเก่า (ไว้ใช้ร่วมกัน) (2.) หนี้บัตรเครดิตที่รูดไปใช้จ่ายอะไหล่รถยนต์ในข้อ 1 (3.) ช่วยจ่าย คชจ ในบ้าน
ทำให้รวมๆแล้วเรามี คชจ มากกว่า 65% ของเงินเดือน
แต่ก็หารายได้เสริมโดยขาย Online ทำให้พออยู่ได้ แต่ต้องขยันมากๆ ไม่มีวันหยุด
เราเคยคิดว่าถ้าเขายังใจสู้ เราก็พร้อมสู้อยู่เคียงข้าง
แต่ตอนนี้เรารู้สึกเหนื่อย และท้อแท้กับชีวิตที่เป็นอยู่มาก บางทีเราก็เก็บไปนั่งคิดจนเครียด นอนไม่หลับ ร้องไห้คนเดียว กลัวจะเป็นซึมเศร้ามากค่ะ บ่อยครั้งที่เคยคุยกับเรื่องเงิน คชจ ต่างๆ เขาก็ให้ข้อสรุปเราไม่ได้มักจะพูดแต่ว่า “อีกไม่นานก็ผ่านไป” “เดี๋ยวชีวิตเราก็จะดีขึ้น” “พี่ไม่เป็นแบบนี้ไปตลอดหรอก” ซึ่งมันก็ทำให้เราเชื่ออย่างนั้น
แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย สิ่งที่เขาเป็นในย่อหน้า 2 ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ คชจ ที่เขาเคยจ่าย อาจเป็นเราที่ต้องจ่ายแทน ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองโง่มากๆ ที่ยอมช่วยเรื่องเงินเขาจนเดือดร้อนตัวเอง หลายคนบอกให้เลิกแล้วหาใหม่ดีกว่า ยังสาวอยู่อายุ 26 เอง ยังหาคนดีๆได้อีก เพื่อนเราไม่มีใครโอเครเลย เหมือนเราต้องมากัดก้อนเกลือกินเพราะเขา แต่ติดตรงที่เรารักเขาทำให้ยังไม่กล้าตัดสินใจบอกเลิก แต่แค่ห่างๆกันไปสักพักค่ะ
จากที่เล่าๆมา เราเป็นผู้หญิงที่โง่มากเลยใช่ไหมคะ ช่วยเหลือจนเดือดร้อนตัวเอง ตอนนี้เราไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงกับชีวิตดี เคยคิดว่าไม่อยากอยู่แล้วอยากทราบว่าใครเคยผ่านชีวิตแบบนี้มาบ้าง และผ่านจุดนั้นมาได้ยังไง
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ