เรียนจบแล้วแต่พ่อแม่ไม่ให้หางานทำ

เมื่อเราเรียน จบแต่พ่อแม่ไม่ให้ทำงาน.   เราเรียนจบมาได้2เดือนแล้ว เรามีความรู้สึกว่าเราอยากหางานทำ แต่พ่อแม่ไม่ให้ทำ. แต่เราขอเล่าชีวิต ตอนเรียนมหาลัยให้ฟังหล่ะกันนะค่ะ. ตอนเราเรียนจบ มอปลายเรา สอบติดมหาลัยแห่งหนึ่ง ในกรุงเทพ เราสอบติดที่นั่น เราก็เรียนที่นั่นค่ะ  แต่ต้องมาอาศัยอยู่บ้านลุง ซึ่งเราอยากอยู่หอแต่พ่อแม่ไม่ให้อยู่   แต่การเรียนมาเรียนกรุงเทพ เราไม่ได้เรียนเฉยๆนะค่ะเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนจบ ซึ่งมันเหนื่อยมาก เลิกเรียนมาก็ต้องเข้างาน เราทำงานPart-time ที่แห่งหนึ่ง เลิกงานก็ประมาณ 22.30  พอเลิกงานก็เดินกลับบ้านเพราะที่ทำงานใกล้บ้านมากเรื่องที่ทำงานเราไม่ทีปัญหาพอทำงานมันเหนื่อยก็จริงๆแต่มันได้เจออะไรหลากหลาย เช่นเจอเพื่อนร่วมงานเจอลูกค้า เจอหัวหน้า เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากหัวหน้างานจากเพื่อนร่วมงาน ได้รู้จักนิสัยใจคอ จากชีวิต ที่ไม่ค่อยมีสังคมพอเริ่มทำงานก็มีสังคมขึ้น อย่างวันไหนเงินเดือนออก เราก็ไปกินหมูกะทะกันขอย้ำว่าไปทุกเงินเดือนออก  ส่วนวันไหนวันหยุดงานเรา เราก็ไปมีสังคมกับเพื่อน อย่างเช่นไปดูหนังไปเดินห้างไปกินชาบู อะไรแบบนี้ค่ะแต่พอเรียนเรียนจบ เราจะได้ปรับตำแหน่งงาน แต่พ่อแมาเราไม่ให้ทำต่อให้เรากับมาอยู่ที่บ้าน แล้วก็ไม่ให้ไปหางานทีไหนท แต่ต้องมาอาศัยอยู่บ้านลุง ซึ่งเราอยากอยู่หอแต่พ่อแม่ไม่ให้อยู่   แต่การเรียนมาเรียนกรุงเทพ เราไม่ได้เรียนเฉยๆนะค่ะเราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยจนจบ ซึ่งมันเหนื่อยมาก เลิกเรียนมาก็ต้องเข้างาน เราทำงานPart-time ที่แห่งหนึ่ง เลิกงานก็ประมาณ 22.30  พอเลิกงานก็เดินกลับบ้านเพราะที่ทำงานใกล้บ้านมากเรื่องที่ทำงานเราไม่ทีปัญหาพอทำงานมันเหนื่อยก็จริงๆแต่มันได้เจออะไรหลากหลาย เช่นเจอเพื่อนร่วมงานเจอลูกค้า เจอหัวหน้า เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างจากหัวหน้างานจากเพื่อนร่วมงาน ได้รู้จักนิสัยใจคอ จากชีวิต ที่ไม่ค่อยมีสังคมพอเริ่มทำงานก็มีสังคมขึ้น อย่างวันไหนเงินเดือนออก เราก็ไปกินหมูกะทะกันขอย้ำว่าไปทุกเงินเดือนออก  ส่วนวันไหนวันหยุดงานเรา เราก็ไปมีสังคมกับเพื่อน อย่างเช่นไปดูหนังไปเดินห้างไปกินชาบู อะไรแบบนี้ค่ะแต่พอเรียนเรียนจบ เราจะได้ปรับตำแหน่งงาน แต่พ่อแม่เราไม่ให้ทำต่อให้เรากับมาอยู่ที่บ้าน แล้วก็ไม่ให้ไปหางานทีไหนทนอกจากให้ขายของอยู่ที่บ้าน แต่พอเงินขายของทีได้มา แม่เราเป็นคนได้นะ เราไม่ได้นะ ถ้าถามถึงเรื่องเที่ยวกับเพื่อนหรอ ไปไหนไม่ได้เลยค่ะ ให้อยู่แต่บ้าน ซึ่งเราคิดว่ามันหน้าเบื่อ บ้านเราเป็นหมู่บ้านเล็กๆในชนบทซึ่งมันเงียบเหงามาก มันไม่มีอะไรเลย  ถึงเราอยู่กับที่ ขายของอยู่ที่บ้านเรารู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่เงียบเหงาไม่ได้ประสบการณ์ ไม่ได้ค้นคว้า ไม่ได้เจอกับโลกภายนอก เรารู้สึก ว่าไม่อยากอยูากับที่ เรารู้สึกว่า เราอยากออกไปทำงานได้เงินเดือน ได้เงินใบ่ตัวเอง และอยากใช้ชีวิต ส่วนตัว อยากไปไหน ก็ไปอยากทำอะไรก็ทำ แบบไม่มีต้องใครคอยว่า พอเรามาอยู่กับพ่อแม่ เรา พ่อแม่เราก็ห้ามทุกอย่าง ค่ะ 1ห้ามเที่ยว ห้ามไปไหน ให้อยู่แต่บ้าน เราคิดว่า อึดอัดใจเราคิดว่าชีวิตเราไม่ได้อยู่แค่นี้อ่ะ เราถามหน่อยสิ คือการที่จะไม่ให้เราไปทำงาน ให้เราอยู้แค่นี้คิดว่าชีวิต เรามีความสุขหรอ เราไม่รู้หรอกนะ ว่าความสุขที่แท้จริงมันเป็นยังไง แต่ความสุขของเรา คือการได้ใช่ชีวิตที่อิสระ  เราอยากทำงานได้เงิน มีเพื่อนมีแฟนชีวืตที่อยู่กับบ้านมันเป็นอะไร ที่หน้าเบื่อ และอยู่แต่บ้ายโอกาศที่จะหาแฟนมันยากมาก เพราะอยู่แต่บ้านก็เจอแต่คนในหมู่บ้าน และอีกอย่างอยู่บ้านเฉยๆเราก็ไม่มีเงินใช้อ่ะจากสมัยเรียนมหาลัยทำงานแล้วได้เงินเดือน มีหลายๆคนมาพูดใส่เราว่า อยูาบ้านก็ดีแล้ว จะได้ทำงานอยู่ที่บ้านไม่เป็นลูกน้องใคร ถึงไปทำงานเงินเดือนออกก็ไม่พอใช้ เราคิดเสมอ ว่าชีวิตเรามันไม่อยู่แค่นี้ แต่ทำไงได้พ่อแม่เราไม่ให้ทำงาน  ตอนกลางคืนเรานอนร้องให้ ทุกคืนว่าทำไหมชีวิตเราต้องเป็นแบบนี้เราเรียนจบมาเราอยากทำงาน อยากมีชีวิตส่วนตัว เราอยากมีเพื่อน เราอยากมีแฟนไม่ใช่วันวันอยู่แต่บ้านชีวิตไม่มีอะไรเลย ตอนที่เราทำงานเรามีความสุขมากๆเลยนะขอบอก ได้เงินเดือน  พอเงินเดือนออกอยากได้อะไรก็ได้ เช่นเสื้อผ้า รองเท้า ของกิน เครื่องสำอางเราซื้อตลอดพอมาอยู่บ้านชีวิตกับไม่มีอะไรเลยเงินขายของก็เงินแม่ทั้งนั้น  จนบางทีเรารู้สึกเคลียดกับสิ่งที่เราเป็นจนอยากรู้สึกฆ่าตัวตาย แบบตายตายไปซ่ะ อยู่ไป ก็รู้สึกเหมือนชีวืตตัวเองไม่มีฆ่า เราดคลียดเราอยากทำงาน แต่พ่อแม่ก็ไม่อนุญาต แต่อยู่บ้านเฉยๆก็ไม่มีเงิน เราคิดว่า คนเรา อายุมากขึ้นทุกวันทุกวันและโตขึ้นทุกวัน เราควร ทีาจะเริ่มทำงาน เลยไม่ใช่หรอ พออายุมากขึ้น จะหางานยากมากขึ้น แต่พ่อแม่เราไม่คิดแบบนั้น เรามีความฝันมาตั้งแต่เด็กว่า ถ้าเรียนจบ อยากมีงาน อยากทำงานเก็บเงินสร้างเนื้อสร้างตัว อยากมีบ้าน มีรถ มีแฟน  แต่พอเรียนจบมา ไม่เป็นแบบนั้น อะไรอะไรก็ให้อยู่แต่บ้านไม่ให้ทำงานที่อื่น ซึ่งเพื่อน เราก็ทำงานมีเงินเดือนทุกคน ย้อนมองตัวเองไม่มีอะไรเลย ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ เราไม่รู้เราจะระบายให้ใครฟัง