ที่มาของเรื่องนี้ มีอยู่ว่า
ผมทำงานใน บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งลักษณะการและเวลาการทำงานจะไม่ได้ตายตัว อาจจะต้องกลับบ้านช้าบ้าง ซึ่งปัญหานี้ เกิดขึ้นมา ก่อนที่ผมและภรรยาจะแต่งงานกัน จนปัจจุบันแต่งงานกันมา 3 ปีแล้ว ผมก็ยังมีการกลับบ้านช้าบ้าง แต่ก็ลดลงกว่าที่ผ่านมา และทุกครั้งที่ เกิดปัญหานี้ขึ้น พอผมกลับมาถึงบ้านภรรยาจะไม่คุยทำหน้าบึ้ง อย่างนี้ทุกครั้ง จนปัจจุบันเรามีลูกด้วยกัน 1 คน ภรรยาผมก็ยังไม่เข้าใจ กับการที่ผมต้องกลับบ้านช้า ซึ่งเหตุที่ต้องกลับบ้านช้าก็จะเป็นเพราะงานยังไม่จบ หรืองานต่อเนื่อง งานด่วนบ้าง ผมพูดได้เลยว่าการกลับบ้านช้าของผมทุกครั้ง เป็นเพราะทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยวเล่น กินดื่ม อะไรทั้งสิ้น แต่ภรรยาผมก็ยังไม่เข้าใจ ผมทั้งเล่าว่าต้องทำอะไรบ้าง หรือพาภรรยาของผมไปดูเองเลยบ้างว่าผมทำอะไรทำไมถึงต้องกลับบ้านช้า โดยผมอาจจะมีส่วนผิดในบางครั้งที่ภรรยาผมนัดไปโน้นนี่แล้วไม่ป็นนัด ซึ่งเหตุการณ์นี่ ผมจะเข้าไปขอโทษและง้อภรรยาทุกครั้ง และก็จะบอกสาเหตุทุกครั้งว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังไม่เข้าใจ อยู่ดี หรือบางครั้งอยากจะกลับบ้านช้า และได้โทรมาบอกภรรยา ว่าอย่างนี้นะ เพราะอะไร ก็ยังไม่วายที่จะเข้าใจ เช่น ไปเตะบอลกับเพื่อน ไปเลี้ยงส่งน้องที่ทำงาน(ผู้ชายทั้งฝ่าย) ผมยอมรับผิดเต็มๆในบางกรณี ผมไม่ได้บอกภรรยาล่วงหน้า ซึ่งถ้าจะไปวันนี้แล้วบอกวันนี้...หมดสิทธิ์ครับ
ผมเข้าใจว่าการที่เรามีลูกนั้น ต้องกลับมาบ้านมาดูลูกนะครับ ปกติแม่ยาย จะเป็นคนที่ดูแลลูกให้ในวันจ-ศ เวลาที่ผมและภรรยาไปทำงาน และผมก็เข้าใจด้วยว่าการ เลี้ยงเด็กนั้นเหนื่อยมาก ซึ่งผมจะเปลี่ยนกับแม่ยายทันทีที่กลับมาบ้าน เพราะรู้ว่าแกเหนื่อยมาทั้งวัน ซึ่งทุกครั้งที่ผมกลับมาช้าบรรยากาศภายในบ้านจะดูอึมครึมไปหมด ทั้งหมดภรรยาและแม่ยายต่างก็ไม่พูดคุยอะไรกับผมทั้งสิ้น ถ้าไม่ใช่ให้ลูกกินนมกินข้าว จนผมรับรู้ได้ว่าตอนนี้ทั้งภรรยาและแม่ยายต่างก็ไม่พอใจ และไม่เข้าใจผม บางวันไม่พอใจอย่างแรง ก็บอกว่าไม่ให้ใช้รถแล้ว (รถเป็นของภรรยาครับ พอดีภรรยาใช้รถบริษัท ผมเลยได้ใช้รถภรรยาเพื่อเดินทางไปทำงาน) ซึ่งผมเองมองว่าทำไมแม่ยายถึงไม่พูดอะไรบางอย่างให้ลูกตนเข้าใจบ้าง หรือใจเย็นลงบ้าง
ผมขอเล่าให้ฟังบางส่วนก่อนนะครับ
เกือบลืมครับ ภรรยาผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเริ่มคบกัน และผมก็ไม่ได้อยากจะเลิกกับภรรยาแต่อย่างใด กลับเข้าใจด้วยง่าเธอเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้น
ส่วนตัวผมตอนนี้ เพื่อนแทบจะไม่ได้ติดต่อใครเลย มีแต่ชีวิตที่ทำงานและอยู่กับลูกกับภรรยา เท่านี้จริงๆ
สามีทำงานกลับบ้านช้า แล้วภรรยาไม่เข้าใจ ต้องทำไงดี?
ผมทำงานใน บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งลักษณะการและเวลาการทำงานจะไม่ได้ตายตัว อาจจะต้องกลับบ้านช้าบ้าง ซึ่งปัญหานี้ เกิดขึ้นมา ก่อนที่ผมและภรรยาจะแต่งงานกัน จนปัจจุบันแต่งงานกันมา 3 ปีแล้ว ผมก็ยังมีการกลับบ้านช้าบ้าง แต่ก็ลดลงกว่าที่ผ่านมา และทุกครั้งที่ เกิดปัญหานี้ขึ้น พอผมกลับมาถึงบ้านภรรยาจะไม่คุยทำหน้าบึ้ง อย่างนี้ทุกครั้ง จนปัจจุบันเรามีลูกด้วยกัน 1 คน ภรรยาผมก็ยังไม่เข้าใจ กับการที่ผมต้องกลับบ้านช้า ซึ่งเหตุที่ต้องกลับบ้านช้าก็จะเป็นเพราะงานยังไม่จบ หรืองานต่อเนื่อง งานด่วนบ้าง ผมพูดได้เลยว่าการกลับบ้านช้าของผมทุกครั้ง เป็นเพราะทำงาน ไม่ได้ไปเที่ยวเล่น กินดื่ม อะไรทั้งสิ้น แต่ภรรยาผมก็ยังไม่เข้าใจ ผมทั้งเล่าว่าต้องทำอะไรบ้าง หรือพาภรรยาของผมไปดูเองเลยบ้างว่าผมทำอะไรทำไมถึงต้องกลับบ้านช้า โดยผมอาจจะมีส่วนผิดในบางครั้งที่ภรรยาผมนัดไปโน้นนี่แล้วไม่ป็นนัด ซึ่งเหตุการณ์นี่ ผมจะเข้าไปขอโทษและง้อภรรยาทุกครั้ง และก็จะบอกสาเหตุทุกครั้งว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังไม่เข้าใจ อยู่ดี หรือบางครั้งอยากจะกลับบ้านช้า และได้โทรมาบอกภรรยา ว่าอย่างนี้นะ เพราะอะไร ก็ยังไม่วายที่จะเข้าใจ เช่น ไปเตะบอลกับเพื่อน ไปเลี้ยงส่งน้องที่ทำงาน(ผู้ชายทั้งฝ่าย) ผมยอมรับผิดเต็มๆในบางกรณี ผมไม่ได้บอกภรรยาล่วงหน้า ซึ่งถ้าจะไปวันนี้แล้วบอกวันนี้...หมดสิทธิ์ครับ
ผมเข้าใจว่าการที่เรามีลูกนั้น ต้องกลับมาบ้านมาดูลูกนะครับ ปกติแม่ยาย จะเป็นคนที่ดูแลลูกให้ในวันจ-ศ เวลาที่ผมและภรรยาไปทำงาน และผมก็เข้าใจด้วยว่าการ เลี้ยงเด็กนั้นเหนื่อยมาก ซึ่งผมจะเปลี่ยนกับแม่ยายทันทีที่กลับมาบ้าน เพราะรู้ว่าแกเหนื่อยมาทั้งวัน ซึ่งทุกครั้งที่ผมกลับมาช้าบรรยากาศภายในบ้านจะดูอึมครึมไปหมด ทั้งหมดภรรยาและแม่ยายต่างก็ไม่พูดคุยอะไรกับผมทั้งสิ้น ถ้าไม่ใช่ให้ลูกกินนมกินข้าว จนผมรับรู้ได้ว่าตอนนี้ทั้งภรรยาและแม่ยายต่างก็ไม่พอใจ และไม่เข้าใจผม บางวันไม่พอใจอย่างแรง ก็บอกว่าไม่ให้ใช้รถแล้ว (รถเป็นของภรรยาครับ พอดีภรรยาใช้รถบริษัท ผมเลยได้ใช้รถภรรยาเพื่อเดินทางไปทำงาน) ซึ่งผมเองมองว่าทำไมแม่ยายถึงไม่พูดอะไรบางอย่างให้ลูกตนเข้าใจบ้าง หรือใจเย็นลงบ้าง
ผมขอเล่าให้ฟังบางส่วนก่อนนะครับ
เกือบลืมครับ ภรรยาผมเป็นแบบนี้มาตั้งแต่เราเริ่มคบกัน และผมก็ไม่ได้อยากจะเลิกกับภรรยาแต่อย่างใด กลับเข้าใจด้วยง่าเธอเป็นแบบนี้มาตั้งแต่ต้น
ส่วนตัวผมตอนนี้ เพื่อนแทบจะไม่ได้ติดต่อใครเลย มีแต่ชีวิตที่ทำงานและอยู่กับลูกกับภรรยา เท่านี้จริงๆ