ออกตัวก่อนว่า เป็น ช รัก ช นะครับ จะได้ไม่ต้องมีคอมเมนต์มานั่งตกอกตกใจกันทีหลัง
ผมไม่เคยเชื่อว่าจะมีคนคบแฟนโดยไม่เลือก
ขนาดเพื่อนเรายังเลือกคบ แล้วกับแฟนยังไงเราก็เลือก แค่จะเลือกมากเลือกน้อย เน้นเลือกอะไรเท่านั้นเอง
เรื่องของเรื่องก็คือ จขกท. กำลังพยายามสำรวจตัวเองว่า เราเลือกมากเกินมาตรฐานตัวเองไปรึเปล่า
ทำไมทั้งชีวิตถึงมีแต่คนปัดซ้าย และไม่เคยได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครอย่างจริงจังสักที แม้แต่จะเข้าไปถึงขั้นคุยกันก็ยังยาก
ผมเข้าใจว่าเราจะรู้ว่าเราเลือกมากหรือไม่ เราก็ต้องมาเริ่มดูที่ตัวเราเองก่อน
ถ้าเราหน้าตาแค่พอได้ แต่ขอหน้าระดับลูกหลานเลือดข้นคนจาง อันนี้ถือว่าเลือกมากแน่ ยกเว้นจะมีสิ่งอื่นมาหักลบกลบหนี้ เช่น ความรวย
แล้วคุณ ๆ มีวิธีการดูยังไงครับว่าตัวเองหรือคนรอบข้างกำลัง เลือกมาก ครับ?
จขกท. ลองถามตัวเองแบบจริงจัง ว่าคุณสมบัติอะไรที่เราต้องการแบบมองข้ามไม่ได้จากคู่ของเรา
แล้ว จขกท. ก็พบว่า ไม่ว่าจะทั้งนิสัย lifestyle เป็นสิ่งที่ จขกท. ไม่ได้ติดใจคิดมากเลย ความแตกต่างพวกนี้มันสามารถเรียนรู้กันได้ถ้าคบกัน
ยิ่งเรื่องการศึกษา ฐานะ อาชีพ ยิ่งไม่ใช่ประเด็น อย่าว่าแต่จบ ม.อะไรเลย จะจบตรีหรือไม่จบ จะว่างงานหรือเปล่าผมยังไม่สนเลย ขออย่างเดียวแค่อย่ามาหวังเกาะผมกินก็พอ
จะมีแค่ด่านเดียว ก็คือเรื่องรูปลักษณ์นี่แหละ ที่ผมค่อนข้างติดใจ
ในเมื่อผมรู้โจทย์ตัวเองแบบนี้ ผมก็ต้องพยายามทำตัวให้ดีคู่ควรด้วย เพราะผมก็ยอมรับว่าไม่ใช่คนหน้าตาดี
ตลอดมาผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า ผมลงทุนเรื่องการปรับปรุงรูปลักษณ์มาอย่างต่อเนื่องเกือบสิบปีแล้ว ทั้งจัดฟัน ลดนน. ยกเวท
ถามว่ามันดีขึ้นไหม ก็ต้องบอกว่าดีกว่าแต่ก่อนมากพอสมควร แต่มันก็ไม่ได้ดีในระดับที่จะทำให้เข้าหาใครได้ง่าย ๆ เหมือนคนอื่นเขาที่พ่อแม่ให้มาดี ถึงผมจะพยายามจนมันมาสุดขอบธรรมชาติที่พ่อแม่ให้ผมมาแล้วก็เถอะ ถ้าจะไปอีกสเตปก็คือศัลยกรรม ซึ่งผมยังไม่มั่นใจมากพอที่จะไปทางนั้น
ทุกคนที่ผมต้องการเข้าหา ผมจะเอารูปเขาไปถามเพื่อนก่อนว่า คนนี้มันดูเกินเอื้อมหรือ out of league ไปรึเปล่า ไม่อยากมโนไปเอง เพื่อนก็บอกว่าไม่ตลอด ส่วนคนที่ผมคิดว่าหน้าตาดีเกินไปสำหรับผม ผมก็ไม่เคยไปยุ่งหรืออะไรเลย
แต่ถึงแบบนั้น ก็ไม่มีใครที่ผมจะสามารถเข้าหาได้จนถึงขั้นคุยอย่างจริงจัง ทุกคนล้วนปัดซ้ายผมแทบจะในทันทีเสมอมา ผมเคยเข้าใจมาตลอดว่า ความเป็นรุก กับ แมน จะสามารถเพิ่มราคาให้ตัวเองได้ แต่ผมก็ค้นพบว่า
ที่แท้จริงแล้ว รุก กับ แมน ก็เป็นแค่เรื่องที่เกย์เขาเอามาใช้บลัฟกัน แต่ไม่ใช่สาระสำคัญในการเอามาพิจารณาหาคู่อย่างที่คนส่วนใหญ่เขาเชื่อกันแต่อย่างใด
จขกท. เลยสงสัยว่าตัวเองกำลังเล่นของสูงมาตลอด แต่เพื่อนไม่ยอมพูดความจริง เพื่อจะไม่ทำร้ายจิตใจหรือเปล่า?
วกกลับมาคำถามเดิม ใครพอมีวิธีสำรวจสเปคตัวเองแบบจริงจังมั้ยครับ ว่าตัวเองเลือกมากจริงหรือเปล่า?
เราจะรู้ได้ไงว่าเรา "เลือกมาก" เรื่องความรักครับ?
ผมไม่เคยเชื่อว่าจะมีคนคบแฟนโดยไม่เลือก
ขนาดเพื่อนเรายังเลือกคบ แล้วกับแฟนยังไงเราก็เลือก แค่จะเลือกมากเลือกน้อย เน้นเลือกอะไรเท่านั้นเอง
เรื่องของเรื่องก็คือ จขกท. กำลังพยายามสำรวจตัวเองว่า เราเลือกมากเกินมาตรฐานตัวเองไปรึเปล่า
ทำไมทั้งชีวิตถึงมีแต่คนปัดซ้าย และไม่เคยได้เริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครอย่างจริงจังสักที แม้แต่จะเข้าไปถึงขั้นคุยกันก็ยังยาก
ผมเข้าใจว่าเราจะรู้ว่าเราเลือกมากหรือไม่ เราก็ต้องมาเริ่มดูที่ตัวเราเองก่อน
ถ้าเราหน้าตาแค่พอได้ แต่ขอหน้าระดับลูกหลานเลือดข้นคนจาง อันนี้ถือว่าเลือกมากแน่ ยกเว้นจะมีสิ่งอื่นมาหักลบกลบหนี้ เช่น ความรวย
แล้วคุณ ๆ มีวิธีการดูยังไงครับว่าตัวเองหรือคนรอบข้างกำลัง เลือกมาก ครับ?
จขกท. ลองถามตัวเองแบบจริงจัง ว่าคุณสมบัติอะไรที่เราต้องการแบบมองข้ามไม่ได้จากคู่ของเรา
แล้ว จขกท. ก็พบว่า ไม่ว่าจะทั้งนิสัย lifestyle เป็นสิ่งที่ จขกท. ไม่ได้ติดใจคิดมากเลย ความแตกต่างพวกนี้มันสามารถเรียนรู้กันได้ถ้าคบกัน
ยิ่งเรื่องการศึกษา ฐานะ อาชีพ ยิ่งไม่ใช่ประเด็น อย่าว่าแต่จบ ม.อะไรเลย จะจบตรีหรือไม่จบ จะว่างงานหรือเปล่าผมยังไม่สนเลย ขออย่างเดียวแค่อย่ามาหวังเกาะผมกินก็พอ
จะมีแค่ด่านเดียว ก็คือเรื่องรูปลักษณ์นี่แหละ ที่ผมค่อนข้างติดใจ
ในเมื่อผมรู้โจทย์ตัวเองแบบนี้ ผมก็ต้องพยายามทำตัวให้ดีคู่ควรด้วย เพราะผมก็ยอมรับว่าไม่ใช่คนหน้าตาดี
ตลอดมาผมพูดได้อย่างเต็มปากเลยว่า ผมลงทุนเรื่องการปรับปรุงรูปลักษณ์มาอย่างต่อเนื่องเกือบสิบปีแล้ว ทั้งจัดฟัน ลดนน. ยกเวท
ถามว่ามันดีขึ้นไหม ก็ต้องบอกว่าดีกว่าแต่ก่อนมากพอสมควร แต่มันก็ไม่ได้ดีในระดับที่จะทำให้เข้าหาใครได้ง่าย ๆ เหมือนคนอื่นเขาที่พ่อแม่ให้มาดี ถึงผมจะพยายามจนมันมาสุดขอบธรรมชาติที่พ่อแม่ให้ผมมาแล้วก็เถอะ ถ้าจะไปอีกสเตปก็คือศัลยกรรม ซึ่งผมยังไม่มั่นใจมากพอที่จะไปทางนั้น
ทุกคนที่ผมต้องการเข้าหา ผมจะเอารูปเขาไปถามเพื่อนก่อนว่า คนนี้มันดูเกินเอื้อมหรือ out of league ไปรึเปล่า ไม่อยากมโนไปเอง เพื่อนก็บอกว่าไม่ตลอด ส่วนคนที่ผมคิดว่าหน้าตาดีเกินไปสำหรับผม ผมก็ไม่เคยไปยุ่งหรืออะไรเลย
แต่ถึงแบบนั้น ก็ไม่มีใครที่ผมจะสามารถเข้าหาได้จนถึงขั้นคุยอย่างจริงจัง ทุกคนล้วนปัดซ้ายผมแทบจะในทันทีเสมอมา ผมเคยเข้าใจมาตลอดว่า ความเป็นรุก กับ แมน จะสามารถเพิ่มราคาให้ตัวเองได้ แต่ผมก็ค้นพบว่า
ที่แท้จริงแล้ว รุก กับ แมน ก็เป็นแค่เรื่องที่เกย์เขาเอามาใช้บลัฟกัน แต่ไม่ใช่สาระสำคัญในการเอามาพิจารณาหาคู่อย่างที่คนส่วนใหญ่เขาเชื่อกันแต่อย่างใด
จขกท. เลยสงสัยว่าตัวเองกำลังเล่นของสูงมาตลอด แต่เพื่อนไม่ยอมพูดความจริง เพื่อจะไม่ทำร้ายจิตใจหรือเปล่า?
วกกลับมาคำถามเดิม ใครพอมีวิธีสำรวจสเปคตัวเองแบบจริงจังมั้ยครับ ว่าตัวเองเลือกมากจริงหรือเปล่า?