แต่ก่อนผมไม่ค่อยสนใจแฟนเท่าไหร่ และผมเป็นคนชอบวางแผนชีวิต ผมไม่เที่ยวครับ แต่ก่อนอาจจะไปและบ่อย แต่พอมีแฟนผมเลิกทำสิ่งเหล่านั้น ตอนแรกเธอน่ารักนะ หึงหวงโกรธ แต่จริงๆผมไม่มีอะไร รักคนนี้ก็คือคนนี้และตลอดไป พักหลังผมเรียนจบ ตอนอยู่ด้วยกันผมไม่เคยถามว่าเธอเหงาไหมเพราะผมดูเป็นคนไม่สนใจแต่ผมดูแลเธอทุกอย่าง จนกระทั้งผมจบจนมาทำงาน ผมก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลาที่เราห่างกันเธอเป็นยังไงเธอคุยกับใครไหม แต่สำหรับผมเหงามาก ช่วงแรกๆที่ห่างกันผมก็ฟอมทำไม่สนใจเหมือนเคย จนกระทั้งช่วงเวลาผ่านไป ปีสุดท้ายก่อนเธอจะเรียนจบ เธอเริ่มตอบน้อยลง ใส่ใจน้อยลง เราเริ่มทะเลาะกัน ผมกลายเป็นคนเหงา คิดถึงเธอตลอดเวลา แต่เธอกลับกลายเป็นคนเฉยชา ไม่ทักก็ไม่ตอบ เราเป็นแบบนั้นมาจนถึงตอนนี้ มีเรื่องราวเปลี่ยนไปมากมาย ตอนนี้เธอจบแล้วทำงานแล้ว เธอเป็นครูครับ ครูในอดมคติ คุณเป็นแบบไหนครับ สำหรับผมเรียบร้อย อาจจะมีบ้างที่หวือหวา ช่วงนี้ผมทะเลาะกับเธอแค่เรื่องเดียว เรื่องเที่ยวกลางคืน เพราะเราอยู่ไกลกันมาก เธอบอกกับผมว่า ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เราอยู่ด้วยกันไม่ใช่ความรัก แต่เป็นความผูกพัน ผมอยากตอบเธอไปว่าถ้าหมดรัก ถึงจะผูกพันแค่ไหน สุดท้ายก็จากกันอยู่ดีถ้ามีคนอื่นเข้ามาระหว่างนี้ เพราะสำหรับผม ความรัก นั้นมีอยู่ตลอดเวลา คิดถึงตลอดเวลา เพราะสิ่งนี้คือกำลังใจ ผมไม่อยากให้เธอไปเที่ยวแบบนั้นเลย เพราะ1เธอยังอยู่ในสถานะของการเงินที่ยังควบคุมตัวเองไม่ได้ 2 ผมกำลังเก็บเงินเพื่อสร้างวันพรุ้งนี้ของเราทั้งสอง ถ้าใครอยู่ในสภาวะเดียวกับผมคุณจะเข้าใจ ผมเชื่อเลยว่าถ้าคุณพูดเรื่องเก็บเงินแล้ว แฟนคุณบอกว่าเป็นเพราะเขาใช่ไหม คุณจะเหนื่อยมากครับ เราทำเพื่อเขาแทนที่เขาจะให้กำลังใจเราไม่ช่วยก็ไม่เป็นไรแต่ ทำไมต้องมาพูดประโยคที่บั่นทอนความรู้สึกกัน ทำไมเราถึงรักเขาทั้งๆที่เขาเป็นแบบนั้น พูดแบบนั้นกับเรา เพราะว่าครั้งก่อนเขาทำให้เรารู้สึกดี เขาทำให้เรามีคุณค่า และเราคิดว่าเขาจะอยู่กับเราตลอดไป จนถึงวันนี้ ผมห้าม1ครั้งทะเลาะกัน แต่ก็ไป ห้ามกี่ครั้งทะเลาะกัน แต่ก็ไป ห้ามไม่เคยฟังวันนี้เธอก็จะไปแต่ผมก็ห้ามอีก จนได้คนตอบแบบประชดกลับมา ไม่ไปไหนแล้วจะอยู่แต่บ้าน ผมเคยได้คำตอบแบบนี้กลับมาหลายครั้งสุดท้ายก็ไปอยู่ดี ถึงไปแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไปเพราะอยากผ่อนคลายเพราะบอกว่างานที่ทำมันเหนื่อย แล้วผมละ งานที่ทำผมไม่เหนื่อยหรอ แล้วแฟนตัวเองไปเที่ยวกลางคืนเข้าผับ ผมต้องกลับบ้านไปเพื่อนอนรอ สิ่งที่อาจจะเกิดโดยที่ไม่คาดคิดอย่างนั้นหรอ ผมไม่ได้บอกว่าสถานบันเทิงไม่ดีนะครับ แต่ที่ทุกคนไปเพื่อ หลายอย่างแต่ตอนออกมาคือเมา ไม่ใช่ตัวเองที่เมาก็มีคนอื่นที่เขาไปในจุดประสงค์หลายอย่าง ผมเป็นคนใจแคบครับแต่ถ้ามีบางอย่างที่ผมมองแล้วว่ามันอาจจะเกิดขึ้นได้ ใช่อยู่ว่าไป100ครั้งไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วถ้ามันเกิดครั้งที่101หละ เพราะชีวิตไม่เคยมีประกันที่บอกว่าอีก10นาทีข้างหน้าจะเกิดอะไร ผมเป็นคนไม่อยากลุ้นสิ่งที่จะเกิดขึ้น เพราะแค่ทำงานผมก็เหนื่อยอยู่แล้ว ผมจะเลือกที่จะควบคุมมันก่อนที่จะเกิด เธออาจจะไม่ชอบแบบนั้น แต่ผมก็ไม่ได้ห้ามเธอทำอย่างอื่นนี้ แล้วผมก็ไม่ได้ห้ามเธอทุกครั้งเสมอไป แต่เธอกลับมีปฏิกิริยา ตอบกลับมาว่าไม่พอใจ แต่สุดท้ายก็ไปอยู่ดี ใช่ครับผมห้ามเธอไม่ได้เลย ผมถึงได้แต่ ให้เธอดูแลตัวเองดีๆ
เป็นแบบนี้คงต้องทำใจใช่ไหมครับ