ค่ำเมื่อวานเจอสาวถูกสเป้ก เปิดศึกกับกองทัพหลง แล้วแม่ทัพอย่างผมแพ้มัน เจ็บใจมาก

ผมไม่เจอน้องคนนี้มา2อาทิตย์แล้ว
แต่เมื่อวานผมวุ่นวายใจแต่เช้าหลังจาก
ทำสวดวัตรเช้าแต่ใจไม่สงบคิดถึงน้องเขามาก
ตกค่ำเจอตัวเลย แต่งตัวสวยเช้งแถมมาอยู่ใกล้ผมอีก
ผมตั้งสติเลยเอาอสุภะซัดมันก่อนเลย ไส้ขดๆเต็มท้อง
ได้สักพักไม่ไหวแก้มขาวหน้ามนเหลือเกิน กิเลสมันอัดเราทางนี้ผมจี้เข้าไปเลยเนื้อแดงๆข้างใน ตาโบ๋ๆ ฟันเหงือกแหย๋ๆ ต้านมันไม่ค่อยได้อสุภะเจาะไม่เข้าเลยเหมือนชาติที่แล้วมีเวรกรรมกันมาก่อน ทีนี้เหมือนมันรู้กิเลสหลงมันมาทั้งกองทัพเลย เสื้อผ้าหน้าผมทั้งร่างกาย ผมยังไม่ทันตั้งรับเลย น้องเดินไปรอคาดว่าแฟนเขา ทีนี้ฟุ้งหมดเลย ทั้งหึงทั้งหวง มึนไปหมดทั้งหัว มันลึกล้ำมากกระตุ้นให้เราเกิดมโนกรรม เหมือนกองทัพมันหลอกลวงเราว่า มันมีกองกำลังซุ้มอยู่ตีโอบซ้ายโอบขวา
โห...ผมถึงกับร้องอ๋อ...ยาว ทำไมพระสายป่าท่านถึงให้เน้นสมถะก่อน เพราะวิปัสสนาที่ไม่มีเสาเข็มมารับเป็นฐานมันก็โยกไปโยกมาแบบนี้ เหมือนวิปัสสนาแบบไม้หลักปักขี้เลน มันจะก่อบ้านไปถึงหลังคา ถ้าฐานมันไม่มั่นคง มันก็ถล่มทั้งหลัง ผมอ๋อเลยมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
ถ้ากองทัพผมที่แพ้ราบ แล้วหนีกลับเข้าป้อมปราการสมถะไปหลบพักผ่อน ก็คงยังรวมพลังมาสู้กับมันใหม่ได้
แต่นี่ไม่มีป้อมปราการเลย พอกองทัพแตกเจอกองทัพหลงจับเป็นเชลยศึก ถ้าโชคร้ายเจอมันตัดหัวทิ้งหมด ต้องวนเวียนในสังสารวัฏอีกนาน