เมื่อนั้น.             พระผ่านภพดาหากรุงศรี
ได้ฟังข่าวราชไพรี.   ภูมีสั่งปะหรัดกะติกา
ให้ตรวจทัพเมืองขึ้นของเรานั้น.      มาพร้อมกันอยู่นอกดาหา
ให้ตั้งค่ายรายรอบพารา.   รักษาเป็นสองชั้นมั่นไว้

บัดนั้น.       ปะหรัดกะติกาบังคมไหว้
รับพระบัญชาแล้วคลาไคล.   รีบไปเร็วพลันทันที

จึงบอกกล่าวท้าวพระยาทั้งหลาย. เร่งตั้งค่ายรายรอบกรุงศรี
ข้าศึกเห็นจะมาถึงธานี.  รับสั่งครั้งนี้อย่านอนใจ

บัดนั้น.  พระยาสามนต์น้อยใหญ่
ฟังกำหนดพจนารถภูวไนย. ก็ตรวจตราหาไพร่ให้พรั่งพร้อม
เร่งตั้งค่ายรายรอบกำแพงเมือง. ยักเยื้องมิให้บังหน้าป้อม
ชักปีกกาถึงกันเป็นหลั่นล้อม. วงอ้อมโอบรอบขอบคู
ยกหอรอหอคอยลอยตระหง่าน. สับกระดานต้านตั้งบังอยู่
รั้วขวากชั้นในไว้ประตู. เสากระทู้เขื่อนขัณฑ์มั่นคง
ทุกหน้าค่ายภายนอกออกไป. ก็โค่นไม้ขุดตอไม่หลอหลง
ฉายจอมปลวกปราบราบลง. ให้เตียนตรงป้อมปืนในพารา
สนามเพลาะในค่ายรายปืนน้อย. วางคนประจำคอยอยู่รักษา
แล้วนายกองรีบรัดจัดโยธา. เป็นหมู่หมวดตรวจตราทุกราตรี

  เมื่อนั้น.   ฝ่ายวิหยาสะกำเรืองศรี
ครั้นหักศึกมีชัยได้บุรี. ให้ตรวจเตรียมโยธีทุกกระทรวง
แล้วยกพลนิกายกองหน้า.  ยาตราดำเนินนำทัพหลวง
ตีเมืองรายทางทั้งปวง. เลยล่วงไปตามมรคา