เราพึ่งคบกัน.....เราเข้ากันได้ดีมาก...เราเจอกันจากแอปแชท...วันเเรกที่เราเจอกันมันเป็นความบังเอิญที่น่าประทับใจ..เคสโทรสับเราเป็นฮาลี่ควีนกับโจ๊กเกร์อ.....เค้าหน้าเหมือนเเฟนเก่ามาก...อายุก็เท่ากัน...เราคบกันสองสามอาทิตย์เเรกเค้ามานอนที่หอเราทุกเช้าเค้าก็เดินไปขึ้นวินไปทำงานเราชอบที่เค้ามีงานทำรู้จักรับผิดชอบตัวเอง...หลังจากคบกันหนึ่งเดือน..เราก็วางแผนออกรถกัน...เค้าได้โบนัสมาก้อนหนึ่ง..เค้าก็เอาไปออกรถ...เราคุยกันว่า...เราจะอยู่กับเค้าไม่ย้ายไปต่างจังหวัด...ชีวิตตอนนี้เราเเอบไปทำงานกลางคืนเพื่อหาเงินมาออกรถ...เค้าตามเรา...เเรกๆก้อไม่รุผ่านไปสองสามวันเราก้ออกจากงานกลางคืน..เพราะไม่อยากให้เค้าคิดมาก...ตอนนี้นมี ผช..คนนึงเข้ามาจีบ..เขาอายุมากกว่า..เค้าเเทคเเคร์ดูเเลดีมาก...เราลังเล...มีเหตุการที่ได้ไปเที่ยวเเละนอนด้วยกันที่ต่างจังหวัด...มันทำให้เราอึดอัดและคิดถึงแฟนมากมันทำให้เรารุว่าเรารักแฟนมากแค่ไหน. ผญ กับ ผช นอนด้วยกัน ...เเต่เราไม่ได้มีอะไรกัน...โชคดีที่ ผช คนนั้นเปนสุภาพบุรุษ...จนวันกลับเราอึดอัดใจมาก...อยากถึงกรุงเทพไวๆ เราอยากเจอเเฟนเรารุว่าเค้าน้อยใจ...เราโกหกเค้าว่าเราไปสัมนา...จนถึง ก.ท.ม เราโทรหาเค้าให้มาหาที่หอ..เค้าบอกว่าออกมาไม่ได้
.....เราเลยจะไปหาที่บ้าน...เค้าก็ไม่ลังเลบอกที่อยู่ ..เราคิดอะไรจะเกิดก้อเกิด...เราเจอครอบครัวเค้า...เราเข้ามาในถานะเเฟน..หลังจากนั้นไม่นานเราก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านเค้า...เราต่างคนต่างทำงาน ....สุขบ้างทุกข์บ้างเราชอบเรียกร้องความสนใจ...ชอบทำให้แฟนหึง....ทุกครั้งที่ทะเลาะหรืองอลเค้าเราจะทำร้ายจิตใจเค้าโดยไปคุยไปหาคนที่มาจีบเรา...เราสะใจที่เหนแฟนเจบ..เราอยากให้เเฟนยุไม่ได้ถ้าไม่มีเรา...เราไม่ชอบให้แฟนขัดใจ...ถ้าขัดใจเราเปนต้องไปหา ผช..คนนั้นทุกที...วันนึงแฟนเราบังเอินเหนภาพในไลน์...ผช...คนนั้นเป็นภาพที่เค้าจับมือเรา..และเราขี่หลังเค้าที่ทะเล..เเฟนเราเจ็บมาก...เราบอกกับตัวเองว่าเราทำดีที่สุดแล้ว..เพราะสุดท้าย เราก็อยู่กับเค้า..เเละครั้งนั้นมาเราก็เลือกติดต่อกับ ผช..คนนั้นเด็ดขาด...ทุกๆเดือนเราจะเเบ่งเงินส่วนนึงให้เค้าเราใช้ส่งนนึง...เค้าเองก้อมีภาระ...เล็กๆน้อยๆช่วยกัน เราเลิกช็อปไปเลย..ชีวิตคู่...ตอนนั้นต่างจากชีวิตโสด..เรามีเงินเหลือมากมายในการทำอย่างอื่น...แต่เราก้อยินดีที่มีเขา...มีเหตุการบางเหตุการที่ทำให้เราเสียใจ...กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ..จนเราคิดที่จะออกมาจากชีวิตเค้า...เราวางทุกอย่างเรื่องอนาคต...เราคิดว่าเค้าดูเเลเราไม่ได้...เราเหนื่อยจากงานยังมาเจอเรื่องที่บ้านอีก..เค้าเปน ผช..ที่ไม่เอาไหนเลย..เราคงยุกับเค้าไม่ได้...เราตัดสินใจซื่อทองไว้...เพื่อวันนึงเค้าเดือดร้อน...ช่วงนึงที่ปันหาต่างๆหนักจนเราต้องแยกันคือเค้าไม่ทำงานเต็มๆ1เดือนเราเหนื่อยมาก..ที่ต้องหาเงินคนเดียว..หลังจากนั้นสองเดือนต่อมมาทุกอย่างเปนไปตามที่วางแผนไว้. เราลาออกจากงาน เราว่าจะใช้เวลาช่วงนี้ปรับตัว ห่างกันสักพัก เรามีเวลา1เดือนเต็มที่ยุด้วยกันที่บ้าน เรารุสึกว่าความรักมันน้อยไปเค้าไม่ค่อยสนใจเรา...เราเลยหาอย่างอื่นทำ..ช่วงนั้นเค้าชวนเราเล่นเกมเราก้อเล่นเล่นไปเล่นมา กลายเปนว่าเราติดเกมติดคนในเกม..ตลอดเวลา1เดือนเราทะเลาะกันเกือบทุกวัน..เราไม่เเคร์อะไรทั้งทั้นไม่ว่าเค้าจะพูดอะไร..เพราะเขาทำให้เราเปนแบบนี้.....จนมีช่วงเวลาที่เเน่นอน...ที่ต้องจากกันเราร้องให้ทุกคืนกอดกันทุกคืน แต่เราก้อเลือกที่จะไป จนนาทีสุดท้ายที่สนามบิน...กอด...เราร้องให้ตลอดจนมาถึงต่างประเทศ...เค้าก้อเปนห่วงถามไถ่ตลอด...อาทิตย์เเรกเราปรับตัว..เเละต้องย้ายที่อยู่...มาที่ดีกว่าเราจึงเวลามากขึ้น ...และกลับมาเล่นเกมอีกครั้ง...และได้กลับมาคุยกับคนคนนึงอีกครั้งตอนนั้นเค้าอกหัก บวกกับเราก้อชอบเค้า...เราจึงใช้ช่วงเวลานี้ลืมแฟนเรา...เราจะได้ไม่เจบอีกเพราะเค้าเปนคนผลักใสให้เรามา...เค้าไม่ได้ยื้อเราไว้...เราคิดเเบบนั้น..เราจึงทุ้มเทเวลาเดือนกว่าให้ ผช...คนนั้น..เเฟนเราเค้าตามเราเค้าทักหาตลอด...เราไม่สนใจ....เเละสะใจที่เค้าเจบแบบเรามีครั้งนึงที่เราจำขึ้นใจคือเราจับคู่เล่นเกมกับ ผช คนนั้น แฟนเราเข้ามามาร่วมทีมด้วย... เราเตะเขาออกและไม่สนใจว่าเค้าจะรุสึกอย่างไร...เค้าพยายามโทรไลน์ทักไลน์มา เราก้อไม่สนใจ...เราสะใจที่เค้าเจบ..จนเวลาผ่านไปๆ....เรานึกได้เเละรุสึกตัวว่าเราเเค่ชอบ ผช คนนั้น แต่ไม่ได้รุสึกอะไรเลยเราจึงกลับไปหาแฟนเรา...ช่วงนึงที่เราหายไป เชื่อว่าเเฟนเราคงทำใจไว้บ้างแล้ว ..เราก้อคบๆเลิกๆกัน...จนมีครั้งนึง...เราทนไม่ไหว...ทักไปหาเค้าเพราะเค้าไม่ได้ง้อเราเหมือนเก่า...เค้าเล่าทุกอย่างให้ฟัง...และเราก้อจับโกหกเค้าได้เราเสียใตมาก...ไม่กินไม่นอน..ไม่ทำอะไรเลย..คิดว่าทำไมต้องโกหกเรา...เค้าทำไมทำแบบนี้กับเรา..เรามีหลายอย่างที่คิดได้อยากขอโทดอยากกลับไป..เเละหลายๆความรุสึกที่เราเริ่มเข้าใจสิ่งที่เขาเคยผ่านมา....ที่ตรงนั้นเหมื่อนไม่ใช่มีเเค่เราอีกต่อไปเรารุว่าอะไรๆไม่เหมือนเดิม เค้าเริ่มคุยกับ ผญ มาได้สักพักเเล้ว...ที่เราเจบที่สุดคือคำว่ารักและบอกว่าไม่มีใครมีเราเเค่คนเดียว...มันทำให้เรารุสึกผิดในสิ่งที่เราทำกับเค้าเราอยากเเก้ไขเสียใจมาตลอด...จนได้รู้ความจริงเราเลือกที่จะหายไป...ไม่กี่วันเราทนไม่ได้เรากลับไปหาเค้า...เราเจบ..เรารับไม่ในสิ่งที่เค้าทำ ..แต่เราก้อไม่พร้อมเสียเค้าไป...เราเปนคนเก่งเราดูเเลตัวเองมาได้ปีกว่าแล้วเราไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้เลย วันที่เราออกจากบ้านมาตังก้อไม่มีสักบาทมีกระเป๋าใบเดียว...จนสามารถใช้ชีวิตใน กทม..ได้เองไม่ต้องพึ่งใคร..เราคิดเสมอว่าเราไม่ดีตรงไหนด้อยตรงไหนทำไมไม่เปนเราที่สำคันที่สุดสำหรับเค้า เราไม่ได้ด้อยตรงไหนเลยพ่อเเม่เราก้อมีตังเค้าต้องเหนความสตอร์องบ้างสิ...อาจจะด้วยความเปนเด็ก.ใจเราเทบขาดที่มารู้ในสิ่งที่เค้าทำ..จนวันนี้เราก็ไม่เขื่อในสิ่งที่เค้าพูด. เราทำได้เเค่ทำเป็นไม่รุไม่ชี้..และหลับๆไป...จะได้ไม่คิดอะไร เราเบื่อเเล้วกับการร้องมห้..ใช่.เราไม่สามมารถชุบชีวิตคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้นขึ้นมาได้ความรักก้อเช่นกัน..เเละความเชื่อใจเมื่อเราเจบไปเเล้วเราคงละเเวงเเละรุสึกได้ ..เมืออีกคนเปลี่ยนไป...สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ เค้าชวนเพื่อน ผญ มายุบ้านด้วยกัน และโกหกว่า ผญ ขอมาอยู่...ทั้งๆที่เค้าก้อรุว่า ผญ กับ ผช จะนอนด้วยกันได้อย่างไร ของเราก้อเตมห้องไปหมด เเล้วถ้เรากลับไปจะยุกัน3คนหลอ?? และจะพามายุในถานะอะไร จะบอกคนที่บ้านว่าอะไร..เราเสียใจมาก...เรายอมรับไม่ได้ที่เค้าคิดจะมีอะไรกับเะื่อนของเค้าเเละเอามาเเทนที่เรา...สุดท้ายเรากลับไปหาเค้า...และในตอนนี้...เราก้อได้เเค่รอเค้าตอบเรามา....เราเหนื่อยที่ต้องตาม..แต่เราก้อปล่อยวางไม่ได้...เราไม่รุจะทำอย่างไรในอีกซีกโลกที่เเสนไกลเพียงลำพัง ถ้าวันไหนเราอ่อนเเอเราจะอยู่อย่างไงในโลกกว่างใหญ่ เพราะตอนนี้เรามีเเค่เค้า เราไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามา ...และเลิกคุยกับคนอื่นตั้งแต่ที่รุว่าเค้าสำคันกับเรา...ถึงเราจะคุยกับคนอื่นเราก้อไม่ได้คิดอะไร เเค่เบื่อเเค่อยากสำคันอยากให้เค้าหวงเค้าหึง...เราทรมานมากที่ต้องห่างไกลเรากลัวเค้าทิ้งเราไปเราอยากไปใจแทบขาด....เเต่ด้วยคงามจริงวันนึงเราต้องจากกัน..เราจึงพยายามประครองลั้งเค้าไว้..ให้นานที่สุด..และในวันที่เรากลับไป..อย่างน้อย..เราจะได้ตั้งตัวได่เราต้องการทำกิจการบางอย่าง...ตอนนี้เรา21แล้ว..เราอยากมีทุกอย่างก่อน25คนที่บ้านจะได้ไม่ว่าว่าไปไม่รอด....ถึงพ่อแม่มีอะรมากมายแค่ไหน..ก้อไม่เท่าเราหาเอง...เรากลัวว่าวันนึงวเราจะอ่อนเเอร์...เราไม่รว่าเราควรต้องทำยังไง...สำหรับความอ่อนแอที่ต้องเผชิญเพียงลำพัง
เวลาที่เหลืออยู่
.....เราเลยจะไปหาที่บ้าน...เค้าก็ไม่ลังเลบอกที่อยู่ ..เราคิดอะไรจะเกิดก้อเกิด...เราเจอครอบครัวเค้า...เราเข้ามาในถานะเเฟน..หลังจากนั้นไม่นานเราก็ย้ายไปอยู่ที่บ้านเค้า...เราต่างคนต่างทำงาน ....สุขบ้างทุกข์บ้างเราชอบเรียกร้องความสนใจ...ชอบทำให้แฟนหึง....ทุกครั้งที่ทะเลาะหรืองอลเค้าเราจะทำร้ายจิตใจเค้าโดยไปคุยไปหาคนที่มาจีบเรา...เราสะใจที่เหนแฟนเจบ..เราอยากให้เเฟนยุไม่ได้ถ้าไม่มีเรา...เราไม่ชอบให้แฟนขัดใจ...ถ้าขัดใจเราเปนต้องไปหา ผช..คนนั้นทุกที...วันนึงแฟนเราบังเอินเหนภาพในไลน์...ผช...คนนั้นเป็นภาพที่เค้าจับมือเรา..และเราขี่หลังเค้าที่ทะเล..เเฟนเราเจ็บมาก...เราบอกกับตัวเองว่าเราทำดีที่สุดแล้ว..เพราะสุดท้าย เราก็อยู่กับเค้า..เเละครั้งนั้นมาเราก็เลือกติดต่อกับ ผช..คนนั้นเด็ดขาด...ทุกๆเดือนเราจะเเบ่งเงินส่วนนึงให้เค้าเราใช้ส่งนนึง...เค้าเองก้อมีภาระ...เล็กๆน้อยๆช่วยกัน เราเลิกช็อปไปเลย..ชีวิตคู่...ตอนนั้นต่างจากชีวิตโสด..เรามีเงินเหลือมากมายในการทำอย่างอื่น...แต่เราก้อยินดีที่มีเขา...มีเหตุการบางเหตุการที่ทำให้เราเสียใจ...กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ..จนเราคิดที่จะออกมาจากชีวิตเค้า...เราวางทุกอย่างเรื่องอนาคต...เราคิดว่าเค้าดูเเลเราไม่ได้...เราเหนื่อยจากงานยังมาเจอเรื่องที่บ้านอีก..เค้าเปน ผช..ที่ไม่เอาไหนเลย..เราคงยุกับเค้าไม่ได้...เราตัดสินใจซื่อทองไว้...เพื่อวันนึงเค้าเดือดร้อน...ช่วงนึงที่ปันหาต่างๆหนักจนเราต้องแยกันคือเค้าไม่ทำงานเต็มๆ1เดือนเราเหนื่อยมาก..ที่ต้องหาเงินคนเดียว..หลังจากนั้นสองเดือนต่อมมาทุกอย่างเปนไปตามที่วางแผนไว้. เราลาออกจากงาน เราว่าจะใช้เวลาช่วงนี้ปรับตัว ห่างกันสักพัก เรามีเวลา1เดือนเต็มที่ยุด้วยกันที่บ้าน เรารุสึกว่าความรักมันน้อยไปเค้าไม่ค่อยสนใจเรา...เราเลยหาอย่างอื่นทำ..ช่วงนั้นเค้าชวนเราเล่นเกมเราก้อเล่นเล่นไปเล่นมา กลายเปนว่าเราติดเกมติดคนในเกม..ตลอดเวลา1เดือนเราทะเลาะกันเกือบทุกวัน..เราไม่เเคร์อะไรทั้งทั้นไม่ว่าเค้าจะพูดอะไร..เพราะเขาทำให้เราเปนแบบนี้.....จนมีช่วงเวลาที่เเน่นอน...ที่ต้องจากกันเราร้องให้ทุกคืนกอดกันทุกคืน แต่เราก้อเลือกที่จะไป จนนาทีสุดท้ายที่สนามบิน...กอด...เราร้องให้ตลอดจนมาถึงต่างประเทศ...เค้าก้อเปนห่วงถามไถ่ตลอด...อาทิตย์เเรกเราปรับตัว..เเละต้องย้ายที่อยู่...มาที่ดีกว่าเราจึงเวลามากขึ้น ...และกลับมาเล่นเกมอีกครั้ง...และได้กลับมาคุยกับคนคนนึงอีกครั้งตอนนั้นเค้าอกหัก บวกกับเราก้อชอบเค้า...เราจึงใช้ช่วงเวลานี้ลืมแฟนเรา...เราจะได้ไม่เจบอีกเพราะเค้าเปนคนผลักใสให้เรามา...เค้าไม่ได้ยื้อเราไว้...เราคิดเเบบนั้น..เราจึงทุ้มเทเวลาเดือนกว่าให้ ผช...คนนั้น..เเฟนเราเค้าตามเราเค้าทักหาตลอด...เราไม่สนใจ....เเละสะใจที่เค้าเจบแบบเรามีครั้งนึงที่เราจำขึ้นใจคือเราจับคู่เล่นเกมกับ ผช คนนั้น แฟนเราเข้ามามาร่วมทีมด้วย... เราเตะเขาออกและไม่สนใจว่าเค้าจะรุสึกอย่างไร...เค้าพยายามโทรไลน์ทักไลน์มา เราก้อไม่สนใจ...เราสะใจที่เค้าเจบ..จนเวลาผ่านไปๆ....เรานึกได้เเละรุสึกตัวว่าเราเเค่ชอบ ผช คนนั้น แต่ไม่ได้รุสึกอะไรเลยเราจึงกลับไปหาแฟนเรา...ช่วงนึงที่เราหายไป เชื่อว่าเเฟนเราคงทำใจไว้บ้างแล้ว ..เราก้อคบๆเลิกๆกัน...จนมีครั้งนึง...เราทนไม่ไหว...ทักไปหาเค้าเพราะเค้าไม่ได้ง้อเราเหมือนเก่า...เค้าเล่าทุกอย่างให้ฟัง...และเราก้อจับโกหกเค้าได้เราเสียใตมาก...ไม่กินไม่นอน..ไม่ทำอะไรเลย..คิดว่าทำไมต้องโกหกเรา...เค้าทำไมทำแบบนี้กับเรา..เรามีหลายอย่างที่คิดได้อยากขอโทดอยากกลับไป..เเละหลายๆความรุสึกที่เราเริ่มเข้าใจสิ่งที่เขาเคยผ่านมา....ที่ตรงนั้นเหมื่อนไม่ใช่มีเเค่เราอีกต่อไปเรารุว่าอะไรๆไม่เหมือนเดิม เค้าเริ่มคุยกับ ผญ มาได้สักพักเเล้ว...ที่เราเจบที่สุดคือคำว่ารักและบอกว่าไม่มีใครมีเราเเค่คนเดียว...มันทำให้เรารุสึกผิดในสิ่งที่เราทำกับเค้าเราอยากเเก้ไขเสียใจมาตลอด...จนได้รู้ความจริงเราเลือกที่จะหายไป...ไม่กี่วันเราทนไม่ได้เรากลับไปหาเค้า...เราเจบ..เรารับไม่ในสิ่งที่เค้าทำ ..แต่เราก้อไม่พร้อมเสียเค้าไป...เราเปนคนเก่งเราดูเเลตัวเองมาได้ปีกว่าแล้วเราไม่ได้ขอเงินที่บ้านใช้เลย วันที่เราออกจากบ้านมาตังก้อไม่มีสักบาทมีกระเป๋าใบเดียว...จนสามารถใช้ชีวิตใน กทม..ได้เองไม่ต้องพึ่งใคร..เราคิดเสมอว่าเราไม่ดีตรงไหนด้อยตรงไหนทำไมไม่เปนเราที่สำคันที่สุดสำหรับเค้า เราไม่ได้ด้อยตรงไหนเลยพ่อเเม่เราก้อมีตังเค้าต้องเหนความสตอร์องบ้างสิ...อาจจะด้วยความเปนเด็ก.ใจเราเทบขาดที่มารู้ในสิ่งที่เค้าทำ..จนวันนี้เราก็ไม่เขื่อในสิ่งที่เค้าพูด. เราทำได้เเค่ทำเป็นไม่รุไม่ชี้..และหลับๆไป...จะได้ไม่คิดอะไร เราเบื่อเเล้วกับการร้องมห้..ใช่.เราไม่สามมารถชุบชีวิตคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้นขึ้นมาได้ความรักก้อเช่นกัน..เเละความเชื่อใจเมื่อเราเจบไปเเล้วเราคงละเเวงเเละรุสึกได้ ..เมืออีกคนเปลี่ยนไป...สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ เค้าชวนเพื่อน ผญ มายุบ้านด้วยกัน และโกหกว่า ผญ ขอมาอยู่...ทั้งๆที่เค้าก้อรุว่า ผญ กับ ผช จะนอนด้วยกันได้อย่างไร ของเราก้อเตมห้องไปหมด เเล้วถ้เรากลับไปจะยุกัน3คนหลอ?? และจะพามายุในถานะอะไร จะบอกคนที่บ้านว่าอะไร..เราเสียใจมาก...เรายอมรับไม่ได้ที่เค้าคิดจะมีอะไรกับเะื่อนของเค้าเเละเอามาเเทนที่เรา...สุดท้ายเรากลับไปหาเค้า...และในตอนนี้...เราก้อได้เเค่รอเค้าตอบเรามา....เราเหนื่อยที่ต้องตาม..แต่เราก้อปล่อยวางไม่ได้...เราไม่รุจะทำอย่างไรในอีกซีกโลกที่เเสนไกลเพียงลำพัง ถ้าวันไหนเราอ่อนเเอเราจะอยู่อย่างไงในโลกกว่างใหญ่ เพราะตอนนี้เรามีเเค่เค้า เราไม่เปิดโอกาสให้ใครเข้ามา ...และเลิกคุยกับคนอื่นตั้งแต่ที่รุว่าเค้าสำคันกับเรา...ถึงเราจะคุยกับคนอื่นเราก้อไม่ได้คิดอะไร เเค่เบื่อเเค่อยากสำคันอยากให้เค้าหวงเค้าหึง...เราทรมานมากที่ต้องห่างไกลเรากลัวเค้าทิ้งเราไปเราอยากไปใจแทบขาด....เเต่ด้วยคงามจริงวันนึงเราต้องจากกัน..เราจึงพยายามประครองลั้งเค้าไว้..ให้นานที่สุด..และในวันที่เรากลับไป..อย่างน้อย..เราจะได้ตั้งตัวได่เราต้องการทำกิจการบางอย่าง...ตอนนี้เรา21แล้ว..เราอยากมีทุกอย่างก่อน25คนที่บ้านจะได้ไม่ว่าว่าไปไม่รอด....ถึงพ่อแม่มีอะรมากมายแค่ไหน..ก้อไม่เท่าเราหาเอง...เรากลัวว่าวันนึงวเราจะอ่อนเเอร์...เราไม่รว่าเราควรต้องทำยังไง...สำหรับความอ่อนแอที่ต้องเผชิญเพียงลำพัง