ขึ้นชื่อว่าความสัมพันธ์ ไม่มีหรอก ที่จะไม่เจ็บปวด

เคยเป็นไหมอยากเลิกแต่เราก้อกลัวจะอยู่ไม่ได้ เพราะมันยังมีความผูกพันธ์ ความรัก (ไม่น่ะ) ต่อกันยุ เหมือนรุสึกเหนื่อยรุสึกเบื่อ มีก้อเหมือนไม่มี

เรารุสึกไม่สบายใจเลย ที่บ้านมีพี่ชายมีเมียแล้ว คืออยู่บ้านเดียวกันแต่ก้อเหมือนทำตัวเหมือนอยู่คนละบ้านครัวก้อแยกทำอีกที่ เมียพี่ชายก้อไม่เคยท่ดูแลพ่อแม่เราเลย ทางเค้าก้อมีลูก2คน เราเปนน้องรุสึกหนักใจแท

มี ผช อยุ2คน คนนึงเปนแฟนเรา อีกคนเปนคนที่เราชอบคุยๆกันอยุ แฟนเราช่วงแรกๆที่คบนิสัยดีมากรักเราทุกอย่างเอาใจนู้นนี่ตลอด พอคบกันมาเรื่อยเค้าก้อเริ่มละเลยเรา ไม่สนใจ ปล่อยนู้นนี้ คือขนาดไม่คุยกันหลายวันเ

ใครจะใช้คำว่าใจง่ายก้อได้นะคะ..... เเต่อีกคนก็คือคู่ชีวิต คบกันมาหลายปีเเละเราก้อรักเค้ามากๆ ส่วนอีกคนก็เป็นเจ้าชายที่เราฝันมาตั้งเเต่เด็ก ยิ่งได้รู้ว่าเค้าชื่ออะไรก็ยิ่งอึ้ง เพราะมันตรงกับชื่อผู้ชายท

เราเคยรักคนๆนึงมากๆ ทุ่มเทมากๆ เขาเป็นคนแรกของเราทุกอย่าง เลิกกันได้จะ 2 ปีละ กลับมาคุยกันบ่อยเหมือนกัน แต่ความรุสึกของเขามันเปลี่ยนไปแล้ว ทุกครั้งที่คุยกัน ฉันต้องฝืนความรุสึกว่ายังรักเข้าไว้ พยายามค

เราคุยกับพี่คนนึงตั้งแต่ม.ปลายจนปัจจุบันนี้ก้อยังคุยกานยุ ต่างคนต่างไม่มีแฟน ช่วงแรกๆคุยกานเราเริ่มรุสึกว่าคุยกับเขาเรามีความสุข คือคุยไปยิ้มไปเหมือนคนบ้า ( ส่วนมากจะคุยกันทางเฟชบุ๊คมากกว่า ) คุยกับเข

เราอายุ 27 ส่วนแฟนเรา 28 เวลาเรารุสึกเอนดุเค้า เราจะพุดหง่องแง้งๆ ไม่ชัด เรียกเค้าว่ามุ้งมิ้งๆ อะไรปะมานนี้อะค่ะ คือเวลาเราเรียกหมาเรา เราก้อชอบพุดไม่ชัดกะมันนะคะ เพราะหมามันน่ารัก เรารุสึกเหมือนมันเป

เรากับแฟนคบกันมาได้สักระยะแล้วค่ะ เราก้อไม่รุว่าตัวเองเปนอะไร ช่วงหลังๆมานี้เราเริ่มรู้สึกเหนื่อย รู้สึกเบื่อ รู้สึกไม่เปนตัวเอง รู้สึกว่ายังอยากเจอ ยังอยากยุใกล้กันนะคะ แต่มันรุสึกว่าเราต้องใช้ความพย

คือเรากับแฟนครบกันมาก้อจะเกือบปีแล้ว ตั้งแต่ครบกันแรกๆเราหวงโทรสัพไม่ให้เค้ายุ่ง จนทำให้ทะเลาะกันยุบ่อยๆ เพราะตอนนั้นเรายังไม่เลิกคุยกะคนที่เราคุยไว้หลายๆคน พออะไรๆมันเริ่มลงตัวเราก้อเลิกคุยกับทุกคนเพ

ตามหัวข้อค่ะ ผู้ชายที่ขอบมองเราบ่อยๆตอนเผลอ ตอนเราไม่รู้ตัวบ้าง เห็นจากไกลๆก็มอง. นี่ก็งงเดินมาไกล เราอยู่ตรงนี้เห็นเราได้ไง ถ้ายุไกลๆจะมองแบบจ้อง ถ้าอยู่ไกล้ๆจะมองตอนเราไม่รู้ตัว ถ้าเดินสวนกันจะไม่มอ