ช่วยอ่านหน่อยนะคะ

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้อาจจะงงๆนะคะไม่รู้ว่าจะเล่าให้โฟกัสอะไรดีหลักๆก็คือมาเล่าชีวิตเราเองเราอยากฟังความเห็นคนอื่นว่าเราควรทำยังไงต่อไป

ประถม
       พ่อกับแม่เราแยกทางกันตั้งแต่เด็ก พ่อส่งเงินให้6,000/เดือน
       แม่เราเป็นคนเจ้าอารมณ์ค่ะ ขี้โมโห หงุดหงิดง่าย ไม่พอใจอะไรก็คือจะกรี้ด ปาของ แม่พูดคำหยาบกับเราตลอดค่ะด่าหยายคาย ใช้ไม้แขวนเสื้อตีจนหัก ภาพที่จำได้ตอนเด็กเลยคือเรานั่งกอดเข่าอยู่มุมห้องแล้วแม่ก็ด่าไปตีไป มีครั้งนึงที่เรากินข้าวอยู่แล้วเหมือนเราไม่กินผักมั้งคะแม่ก็บังคับ สั่งให้กินให้หมด เราก็ไม่กิน แม่ปาจานข้าวใส่เลยค่ะ มีอีกหลายเหตุการ์ณ เราเครียดพูดกับใครไม่ได้ก็เขียนค่ะ ทั้งตัดพ้อทั้งด่าแม่สารพัด แม่เข้ามาในห้องก็รู้ค่ะ แม่เสียใจมาก

มัธยมต้น
   แม่เรามีสามีใหม่ค่ะ แรกๆก็ดีค่ะแต่เราไม่ชอบเค้าเท่าไหร่ พอม.2เราย้ายไปอยู่หอค่ะ แม่อยู่กับสามีใหม่ เรากับแม่แยกกันดีค่ะก็คือตกลงกันเลยว่าเดี๋ยวเค้าจะมาอยู่กับแม่ เราก็ไปอยู่หอ เราทำงานพาร์ทไทม์ด้วยค่ะ อยู่ไกลกันก็เห็นค่ากันมากขึ้นค่ะบวกกับสามีใหม่ของแม่พอเค้ามาอยู่ด้วยกัน นิสัยหลายๆอย่างไม่โอเคค่ะเค้าเห็นแก่ตัวมาก แม่ก็ด่าเค้าให้เราฟังบลาๆๆ พอม.3เทอม2ก็กลับไปอยู่กับแม่ค่ะ พ่อติดต่อมาเรื่องเรียนก็ได้คุยกันไปๆมาๆก็พ่อส่งเงินเพิ่มให้เป็นเดือนละ8,000/เดือน
  
มัธยมปลาย
      ม.4ราบรื่นดีค่ะ แต่พอมาเทอม2พ่อตกงาน ขาดส่ง2เดือนแม่ด่าพ่อสารพัดเลยค่ะ ซ้ำเติมบลาๆๆ
ม.5 พ่อเราก็ตกงานแต่ก็ส่งเสียเรานะคะ พ่อยืมเงินป้าให้ป้าส่งให้เราก่อนเดือนละ4,500 แต่บอกว่าอย่าบอกแม่คือก่อนหน้านี้ที่พ่อไม่ส่ง เราทำงานพาร์ทไทม์เงินเดือนประมาณ1,500-2,000(ส,อา) แม่จะให้เราเอาให้แม่หมดเลย เราแทบไม่มีเงินไปรร.เลยแม่ให้บ้างไม่ให้บ้าง แม่บอกให้ไปขอป้า ป้าก็เลยไปคุยกับพ่อเรื่องเงินให้เรา เงินที่เราได้จากพ่อไม่ใช่ไม่ให้แม่เลยนะคะ ของใช้ในบ้านเราก็ซื้อ ของใช้ส่วนตัวเรา อุปกรณ์การเรียน ค่าขนมอะไรต่างๆเราออกเอง ไม่กวนเงินแม่เลย ข้าวที่บ้านเราก็ไม่เคยกินเลย เดือนไหนที่ไม่พอเราก็ขายเสื้อผ้าตัวเองขายตุ้กตา ขายของในบ้าน(ของเราเอง) ทีนี้แม่ก็มารู้ค่ะว่าพ่อส่งให้เราทุกเดือนแม่ก็ด่าเรากับพ่อ ด่าเราว่าอกตัญญู ไม่รู้บุญคุณ เลว บลาๆ เรามีแฟนด้วยค่ะ แต่ไม่เคยออกนอกลู่นอกทางไปทำอะไรไม่ดีนะคะ เกรดเราก็3.50 แม่รู้แม่ด่าเราว่า ขายตัว ง่าย บ้าผู้ชายฯลฯ ต่อบนรถระหว่างไปส่งตอนทำงานเลยค่ะเราทำอะไรไม่ได้ก็พยายามไม่ร้อง จนไปถึงที่ทำงาน พี่ที่ร้านทักว่าหนูเป็นอะไรรึป่าวเราร้องเลย แต่ก็เล่าให้เค้าฟังไม่ได้ สักพักเราก็เลิกกับแฟนค่ะ เราก็ติดเพื่อน พ่อเลี้ยงกับแม่ทะเลาะกันทุกวันด่าปาข้าวของ เราก็จะหนีไปหาเพื่อนแม่ก็ด่าว่าออกไปหาเหยื่อ แรดร่านทุกวัน ฯลฯ น้ำตาไหลค่ะแต่ไม่ได้ร้องไห้โฮแบบเมื่อก่อนแล้ว
     
   
       เอาแค่นี้ก่อนแล้วกันค่ะ 55 เอาความรู้สึกเรานะ คือเราไม่ได้มองว่าเค้าเป็นแม่แล้ว ไม่ใช่ไม่รักไม่อะไรนะ คือแม่เค้าทำกับลูกแบบนี้หรอพูดแบบนี้หรอ เรามองเป็นตัวบุคคลอะค่ะ ไม่อินกับความสัมพันธ์อะไรในชีวิตเลย เหมือนว่าคนนี้รับบทเป็นแม่เรานะเค้าคลอดเค้าเลี้ยงเรา คือไม่ได้อินอะไรมากมายเลย คือเราอกตัญญูมั้ยอะ แล้วเราควรทำไงต่อ รักแม่ให้มากขึ้น เอาเงินให้แม่หมดเลย หรือควรทำยังไงคิดอะไรคะ ทกุวันนี้เหนื่อยกับชีวิตมากแทยไม่อยากกลับบ้าน ก่อนนอนคิดทุกวันว่าอยากหายไปเลย ไม่อยากอยู่ไม่อยากเจอใครแล้ว ไม่อยากพิมแล้วด้วยค่ะตอนนี้555ไว้จะมาต่อนะคะ