ขอเล่าความเป็นมาให้ฟังก่อนนะคะ ตั้งแต่ลืมตาดูโลก ครอบครัวเราก็มีกันทั้งหมด 5คน มี พ่อ แม่ ป้า เรา และน้อง โตมาแบบพ่อแม่เริ่มจาก 0 พอเริ่มเข้ามหาลัย ครอบครัวก็ลืมตาอ้าปากได้ พ่อกับแม่เป็นพ่อค้า ใช้เงินกันอย่างคล่องมือ ไม่มีการวางแผนเรื่องเงินเก็บ เรากับน้องเรียนโรงเรียนรัฐบาล ทำงานพาร์ทไทม์ส่งตัวเองเรียนบ้างเพื่อแบ่งเบา
ตอนนี้เราอายุ 28 แล้วคะ การงานดี เงินเดือนดี ก็เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ระดับนึง แต่ประเด็นมันเกิดขึ้นที่ว่า ป้าเริ่มแก่ ไม่มีรายได้แล้ว แม่ก็เห็นป้าไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว จะไล่ป้าออกจากบ้าน แต่ป้าไม่ออกคะ ป้าบอกอยู่คนเดียวไม่ได้ ตั้งแต่เกิดมา ก็ผูกพันกันมาตลอด เรากับน้องก็ไม่ยอมคะ รับไม่ได้จิงๆเพราะป้าแก่มาก และเพิ่งตัดเต้านมเพราะเป็นมะเร็ง
ตอนนี้พอแม่ไล่ป้าออกไปไม่ได้ ก็ทำกับเค้าเหมือนทาสคนนึง รับงานมาให้ป้าทำ ตั้งแต่เช้ายันเย็น ถ้าลุกไปไหนก็จะด่าสาดเสียเทเสีย ป้าต้องทำงานบ้านหลายอย่าง เรากับน้องต้องไปทำงาน กว่าจะถึงบ้านก็ดึกๆ พอเตือนแม่ถึงเรื่องเวรกรรม แม่ก็จะพูดตัดแม่ตัดลูก แบบนี้ทุกครั้ง
เดี๋ยวนี้ที่ไปกันใหญ่คือ พ่อก็เริ่มจะเบื่อหน่าย ไม่มีใครเข้าข้างป้าแล้ว แม่ก็จะยิ่งด่าป้าทุกวันๆยิ่งกว่าทาส
สรุปนะคะ ตอนนี้เรากำลังจะแต่งงาน และย้ายไปอยู่กับสามี ที่บ้านเค้า จิงๆในใจอยากหนีปัญหานี้ อยากหนีจากวงจรบาปนี้มาก แต่ก็สงสารป้าถ้าไม่มีเราจะทำยังไง ใครจะคอยปกป้อง จิตใจตอนนี้บอกเลยว่าบาปมากและรับไม่ไหวแล้ว พ่อกับแม่ใช้งานป้าสารพัด พอได้เงินมาตัวเองก็เก็บ ป้าไม่มีเงินสักบาท นอกจากเงินที่พวกเราให้ แม่ก็จะเอาไปด้วย ความทุกข์ในใจมันล้นมากคะ ใช้คำว่าเกลียดพ่อแม่ตัวเองมันก็คงไม่ดี
อยากขอความเห็นจากทุกคน ว่าสิ่งที่เราคิด เราผิดไหม แล้วเราควรจะทำยังไงดี
สับสนกับชีวิต มีความรู้สึกไม่ชอบพ่อแม่ตัวเอง
ตอนนี้เราอายุ 28 แล้วคะ การงานดี เงินเดือนดี ก็เลี้ยงดูพ่อแม่ได้ระดับนึง แต่ประเด็นมันเกิดขึ้นที่ว่า ป้าเริ่มแก่ ไม่มีรายได้แล้ว แม่ก็เห็นป้าไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว จะไล่ป้าออกจากบ้าน แต่ป้าไม่ออกคะ ป้าบอกอยู่คนเดียวไม่ได้ ตั้งแต่เกิดมา ก็ผูกพันกันมาตลอด เรากับน้องก็ไม่ยอมคะ รับไม่ได้จิงๆเพราะป้าแก่มาก และเพิ่งตัดเต้านมเพราะเป็นมะเร็ง
ตอนนี้พอแม่ไล่ป้าออกไปไม่ได้ ก็ทำกับเค้าเหมือนทาสคนนึง รับงานมาให้ป้าทำ ตั้งแต่เช้ายันเย็น ถ้าลุกไปไหนก็จะด่าสาดเสียเทเสีย ป้าต้องทำงานบ้านหลายอย่าง เรากับน้องต้องไปทำงาน กว่าจะถึงบ้านก็ดึกๆ พอเตือนแม่ถึงเรื่องเวรกรรม แม่ก็จะพูดตัดแม่ตัดลูก แบบนี้ทุกครั้ง
เดี๋ยวนี้ที่ไปกันใหญ่คือ พ่อก็เริ่มจะเบื่อหน่าย ไม่มีใครเข้าข้างป้าแล้ว แม่ก็จะยิ่งด่าป้าทุกวันๆยิ่งกว่าทาส
สรุปนะคะ ตอนนี้เรากำลังจะแต่งงาน และย้ายไปอยู่กับสามี ที่บ้านเค้า จิงๆในใจอยากหนีปัญหานี้ อยากหนีจากวงจรบาปนี้มาก แต่ก็สงสารป้าถ้าไม่มีเราจะทำยังไง ใครจะคอยปกป้อง จิตใจตอนนี้บอกเลยว่าบาปมากและรับไม่ไหวแล้ว พ่อกับแม่ใช้งานป้าสารพัด พอได้เงินมาตัวเองก็เก็บ ป้าไม่มีเงินสักบาท นอกจากเงินที่พวกเราให้ แม่ก็จะเอาไปด้วย ความทุกข์ในใจมันล้นมากคะ ใช้คำว่าเกลียดพ่อแม่ตัวเองมันก็คงไม่ดี
อยากขอความเห็นจากทุกคน ว่าสิ่งที่เราคิด เราผิดไหม แล้วเราควรจะทำยังไงดี