สวัสดีครับพึ่งเคยได้ลองเข้ามาสอบถาม เคยแต่เป็นผู้อ่านมานาน ขอเข้าเรื่องเลยนะครับ คือย้อนกลับไปเมื่อ10ปีที่แล้ว ผมได้รู้จักแฟนผมและคบกันมาไม่ถึง1ปี ผมจับได้มาเค้ามีแฟนและมีลูก1คน ขวบกว่าๆ ผมตกลงเลิกกับเค้าในวันที่รู้เสียใจมากๆเพราะรักเค้าไปแล้วแต่ทำไมเค้าไม่บอกเราตั้งแต่แรกก่อนจะตกลงเป็นแฟนกัน เราตกลงเลิกกันและห่างกันไป ตลอดเวลาที่ห่างกันไปแล้วเค้าจะตามง้อเราตลอดๆ ทุกวันๆ โทร/ข้อความ/ MSN เราก็รักไปแล้วด้วยแต่เรารับอดีตของเค้าไม่ได้
ไปมาไปมา เรากลับมาเจอกันอีกครั้งเค้าทิ้งทุกๆอย่างเพื่อมาคบกับผม เค้ามาแต่ตัว ผมก็ใจเริ่มอ่อน คุยมาเรื่อยจนเค้าเข้ามาอยู่บ้านผมเรียนเค้าทำงาน จนมาทำงานที่เดียวกัน ทุกๆอย่างมันไม่มีคำถามและคำตอบใดระหว่าง 10ปี รู้แต่ว่าเรามีแผลเป็นที่เราไม่พยามมองมัน ใช้ความสุขที่มีดำเนินชีวิตมาตลอดๆ จนมาได้แต่งงานกัน ทำอะไรด้วยกัน ไปไหนไปกัน เค้าเป็นคนดีมาก ตามใจ เอาใจ ดูแลครอบครัวเรา เมื่อไม่นานเราไปกินอาหารกันตามปรกติ นึกอะไรไม่รู้มาคุยเรื่อง แฟนเก่ากัน นี่หล่ะครับประเด็น ผมเริ่มอยากรู้อะไรต่ออะไรในวันนี้ ผมเค้นผมถามทุกๆอย่างในชีวิต มันเหมือนแผลที่ผมปิดซ้อนเอามากรีดอีกครั้งและลึกกว่าเดิม ผมถามทุกๆอย่าง 18+ เรื่องท่าทาง เรื่องจำนวน กี่ปี อื่นๆผมเค้ามาทั้งหมด ในเจ็บเจ็บแต่อีกใจก็ทำไมมาอยากรู้ แล้วทำไมมารู้ตอนนี้ ทำไมมาถามตอนนี้ คำตอบหลักๆ คือเค้าไมเคยมีแฟน เข้าไม่รู้ควรทำยังไง เข้าพลาดไม่ได้ตั้งใจ รายละเอียดยิบย่อยมากมาย กลายเป็นว่าทุกวันนี้มัน วกวน คิด ทรมารไปหมด อยากเลิกก็อยาก รักก็รัก กลัวหาคนที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้ว เสียดายเวลา เสียดายทุกๆอย่างที่ผ่านมา จนผมต้องไปหาหมอ ตื่นเช้ามาสมองมันก็คิดแล้ว ผมรับเค้าไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งทรมาน ห้ามตัวเองไม่ได้ แต่มาติดที่เวลาล่วงเลยมาเป็น 10ปี ดองเค้าไว้ตั้งนานอันนี้ผมเข้าใจ ผมยังรักเค้านะเค้าเป็นคนดี แต่ผมเสียใจตรงนี้ ด่าได้นะครับยินดีรับทุกคำตอบ มันทรมานในหัวใจมาจะปีแล้วครับ