สวัสดีครับนี่เป็นกระทู้ที่สองของผม หากใช้คำไม่เหมาะสมหรือผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ครับ...
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ กระทู้นี้ผมตั้งขึ้นมาเพื่ออยากรับรู้ถึงเรื่องราวความแข็งแกร่งของจิตใจเพื่อนๆ ที่เคยป่วยหนักด้วยโรคร้ายและสาหัสปางตายต้องใช้ระยะเวลาแรมปี ต้องตัดขาดทุกอย่างจากสิ่งที่รัก ตัดทุกอย่างออกไป ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก มีชีวิตราวกับก้อนเนื้อแค่เคลื่อนที่ได้ ไร้ซึ่งความสุขเหมือนคนปกติทั่วไป ตอนนั้นคุณผ่านมากันได้อย่างไรและทุกวันนี้ได้เรียนรู้อะไรจากขุมนรกที่เคยผ่านมา
อ้อ! สำหรับตัวผมเองที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะตัวผมเองก็ป่วยด้วยโรคติดต่อร้ายแรงเหมือนกันครับ (นี่กระทู้ผมเองครับ
https://pantip.com/topic/38096236) ต้องเจออะไรที่สาหัสในชีวิตเหมือนท่านๆเลย ต้องออกจากงาน ทุกอย่างพังทลายความฝัน ความหวังครอบครัว คนรัก ฐานะ การเงิน ทุกอย่างพังลงและก้าวเท้าเข้าสู่ความเจ็บปวดเพื่อยื้อชีวิตและลมหายใจสุดท้ายเอาไว้ จนวันนี้ปลายทางของการรักษาแล้ว และการรักษากำลังยุติลง 2ปีกับความเจ็บปวดผลกระทบจากยาอันสุดแสนสาหัส ไม่น่าเชื่อเหมือนกันครับว่าผมกัดฟันอดทนผ่านมันมาได้จนถึงขณะนี้ ทั้งที่เคยเจ็บหนักสาหัสจนต้องร้องขอความตาย เดินไม่ได้ เจ็บจนหมดสติไปครั้งแล้วครั้งเล่า ผอมแห้งกรอบราวกับซากคนตาย แต่จนแล้วจนรอดผมกลับถูกปลุกให้ตื่นมาทุกครั้งที่ผมหมดสติไป ประหนึ่งว่าความตายยังไม่ต้องการ ซึ่งจะบอกว่าเป็นเพราะหัวใจที่แข็งแกร่งก็ไม่ใช่เสียทีเดียว แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะปัจจัยอะไรที่ยังทำให้อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้..
วันนี้ผมเลยตั้งใจจะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะอยากนั่งอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆแต่ละคนเหลือเกินว่า ครั้งหนึ่งคุณเคยเจออะไรที่เรียกว่า "ขุมนรก" สำหรับคุณ และคุณผ่านมันมาได้อย่างไรและอะไรที่ยึดเหนี่ยวใจคุณให้ผ่านมันมาได้ และปัจจุบันหลงเหลือบาดแผลหรือบทเรียนอะไรบ้างไว้ให้เพื่อนๆได้นึกถึง สำหรับผมพวกคุณคือบรรดายอดคน สุดยอดของคนจริงๆครับ มาแชร์เรื่องเล่ากันครับ
โลกบ้าๆใบนี้ไม่มีพื้นที่ให้คนที่อ่อนแอ.. ในวันที่คุณป่วยหนักสาหัสปางตายและใช้เวลาแรมปีเอาชนะมัน คุณผ่านมันมาได้อย่างไร
ตามหัวข้อกระทู้เลยครับ กระทู้นี้ผมตั้งขึ้นมาเพื่ออยากรับรู้ถึงเรื่องราวความแข็งแกร่งของจิตใจเพื่อนๆ ที่เคยป่วยหนักด้วยโรคร้ายและสาหัสปางตายต้องใช้ระยะเวลาแรมปี ต้องตัดขาดทุกอย่างจากสิ่งที่รัก ตัดทุกอย่างออกไป ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก มีชีวิตราวกับก้อนเนื้อแค่เคลื่อนที่ได้ ไร้ซึ่งความสุขเหมือนคนปกติทั่วไป ตอนนั้นคุณผ่านมากันได้อย่างไรและทุกวันนี้ได้เรียนรู้อะไรจากขุมนรกที่เคยผ่านมา
อ้อ! สำหรับตัวผมเองที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะตัวผมเองก็ป่วยด้วยโรคติดต่อร้ายแรงเหมือนกันครับ (นี่กระทู้ผมเองครับ https://pantip.com/topic/38096236) ต้องเจออะไรที่สาหัสในชีวิตเหมือนท่านๆเลย ต้องออกจากงาน ทุกอย่างพังทลายความฝัน ความหวังครอบครัว คนรัก ฐานะ การเงิน ทุกอย่างพังลงและก้าวเท้าเข้าสู่ความเจ็บปวดเพื่อยื้อชีวิตและลมหายใจสุดท้ายเอาไว้ จนวันนี้ปลายทางของการรักษาแล้ว และการรักษากำลังยุติลง 2ปีกับความเจ็บปวดผลกระทบจากยาอันสุดแสนสาหัส ไม่น่าเชื่อเหมือนกันครับว่าผมกัดฟันอดทนผ่านมันมาได้จนถึงขณะนี้ ทั้งที่เคยเจ็บหนักสาหัสจนต้องร้องขอความตาย เดินไม่ได้ เจ็บจนหมดสติไปครั้งแล้วครั้งเล่า ผอมแห้งกรอบราวกับซากคนตาย แต่จนแล้วจนรอดผมกลับถูกปลุกให้ตื่นมาทุกครั้งที่ผมหมดสติไป ประหนึ่งว่าความตายยังไม่ต้องการ ซึ่งจะบอกว่าเป็นเพราะหัวใจที่แข็งแกร่งก็ไม่ใช่เสียทีเดียว แต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะปัจจัยอะไรที่ยังทำให้อยู่ได้จนถึงทุกวันนี้..
วันนี้ผมเลยตั้งใจจะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาเพราะอยากนั่งอ่านเรื่องราวของเพื่อนๆแต่ละคนเหลือเกินว่า ครั้งหนึ่งคุณเคยเจออะไรที่เรียกว่า "ขุมนรก" สำหรับคุณ และคุณผ่านมันมาได้อย่างไรและอะไรที่ยึดเหนี่ยวใจคุณให้ผ่านมันมาได้ และปัจจุบันหลงเหลือบาดแผลหรือบทเรียนอะไรบ้างไว้ให้เพื่อนๆได้นึกถึง สำหรับผมพวกคุณคือบรรดายอดคน สุดยอดของคนจริงๆครับ มาแชร์เรื่องเล่ากันครับ