[CR] เช็ดเหงื่อไคล ในย่าติง

สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของเจ้าของกระทู้ วันนี้จะพาทุกคนไปกันที่อุทยานย่าติง ประเทศจีนกันฮะ หากผิดพลาดประการใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะฮะ

มาเริ่มกันเลยฮะ!!!


"เช็ดเหงื่อไคล ในย่าติง"
ทริปนี้เจ้าของกระทู้จะพามาปีนเขา ทดสอบกำลังขากันนะฮะ โดยอุทยานที่เจ้าของกระทู้มาปีนเขาในครั้งนี้ คืออุทยานย่าติงอยู่ที่ประเทศจีนแผ่นดินใหญ่นี่เอง มันสวยมากๆ สวยจนอยากเสียตัวให้ฝูงจามรีเลยละฮะคุณผู้ชม
[การเดินทาง] - เจ้าของกระทู้นั่งรถบัสจากแชงกรีล่า เพื่อจะไปต่อรถตู้ที่เต้าเฉิง จากนั้นนั่งรถตู้จากเต้าเฉิงไปพักกันต่อที่หมู่บ้านยื่อวา เพื่อปรับระดับความสูงกันก่อน จากนั้นวันรุ่งขึ้นหารถแถวหมู่บ้านไปที่อุทยานต่อครับ

[อาหารการกิน] - มีหลากหลายสิ่งให้เลือก ไม่ว่าจะเป็นหนังควายจี๋ สี่โมงเย็น หมาล่า ซุปหมาล่า อาหารจีนแนวยูนนาน มีนมจามรี (รสชาติแปลกดี) และอีกเก้าลอเก้า

[ที่พัก] - ที่พักของที่นี่อยู่ภายในอุทยาน ห้องพักโดยรวมถือว่าโอเค วิวจากหน้าต่างห้องนอน คือเห็นแล้วร้องไห้เลยฮะ โห สวย? หึ คิดถึงบ้าน555

[สกุลเงิน] - หยวน เลทวันที่แลกคือ 1 หยวน = 4.7 บาท 18/11/61

[สภาพอากาศ] - หนาวหน้าแตก น้ำมูกไหลไปเลยฮะ

[ผู้คน] - ส่วนใหญ่หน้าตาออกแนวทิเบต ๆ แต่ผู้คนจิตใจดีมาก ช่วยเหลือแอดทุกครั้ง เมื่อเจ้าของกระทู้ร้องขอ ทำให้เรามีมุมมองต่อคนจีนที่เปลี่ยนไปเยอะมาก

[Internet] - ที่นี่เราจะไม่สามารถเล่น Facebook, IG ได้เพราะฉะนั้นให้ไปหาดาว์นโหลด VPN มาใช้ หลังจากนั้น เล่นได้สบาย โพสรูปวนไปฮะ ที่แนะนำก็จะมี VPN ชื่อ ExpressVPN ไปโดนกันซะ!!!!

ฝากกันไปติดตามที่ Facebook page: Katourism ด้วยนะฮะ

หลังจากที่ซื้อตั๋วจากทางเข้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ค่าเข้าอุทยาน 150 หยวน + ค่ารถบัส 120 หยวน เราสามารถอยู่ในอุทยานจนแก่ตายได้ เพียงแค่คุณจ่ายในราคา 270 หยวนขาดตัว ถ้าคุณโทรมาในตอนนี้เราลดให้คุณ 10% ๆ จากจุดซื้อตั๋ว รถบัสจะวิ่งเข้าสู่อุทยานโดยใช้ระยะเวลาประมาณ 20 – 30 นาที เมื่อขับไปได้ซักพัก คนขับรถจะจอดให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูปที่จุดชมวิว โดยข้างล่างจะเป็นหมู่บ้านซึ่งมีภูเขาเป็นฉากหลัง !!! โอ้แม่เจ้าโว้ย เห็นวิวแล้วอยากเสียตัวๆๆๆ เดี๋ยวๆ


มาถึงจุดจอดที่โรงแรมของเจ้าของกระทู้ ในอุทยานย่าติง ผมไม่ได้จองที่พักมา กะว่าจะมา walk-in ที่นี่เลย ผมเดินวนหาโรงแรม ด้วยบรรยากาศที่หนาวเหน็บบวกกับกระเป๋าที่สะพายทั้งข้างหลังและข้างหน้า ร่างกายของผมก็เริ่มงอแง เอาว่ะ!! พักโรงแรมนี้เลยละกัน ระหว่างนี้น้องที่เดินทางมาด้วยกัน เดินไปดูห้องกับพนักงานโรงแรม ทิ้งให้เราเป็นหนุ่มไทกั๋วเหริ่นยืนงงอยู่คนเดียวตรงล็อบบี้ ซักพักมีคุณป้ารูปร่างหน้าตาแบบทิเบตฉบับ เดินมาหาพร้อมพ่นภาษาจีนท้องถิ่นใส่ แบบยิงปืนกลประหนึ่งว่าผมเป็นหนุ่มทิเบตที่พึ่งลงมาจากดอย แม่มป้ากูฟังไม่รู้เรื่องฮะ โดยผมส่งยิ้มสยามกลับไปให้ป้าแบบเจื่อน ๆ เป็นการบอกว่าเราจะจบการสนทนาเพียงเท่านี้นะ ป้ายังไม่หยุดจ้าๆๆ ป้า ป้า กูไหว้ละ หยุด5555 สุดท้าย ท้ายสุด ได้ห้องพักมาในราคา 260 หยวน (แพงที่สุดในทริปครั้งนี้) สรุปป้ามาอีกแล้วฮะ เดินมาคุยกับน้อง ป้าบอกว่า เนี่ยที่พักป้า 100 กว่าหยวนเอง ป้าบอกไอ่หน้าขวานฟ้านี่แล้วก็ไม่ฟัง เอ้า!!!!! ป้ากูฟังไม่รู้เรื่องTT


เก็บของเสร็จ จัดการกับอุปกรณ์ทุกอย่าง
ไม้ปีนเขา ✔️
ออกซิเจนกระป๋อง✔️
น้ำ ขนม✔️
กล้อง✔️
เอ้า!!!! ไปโร้ดดดด ออกไปรอรถบัสเพื่อไปยังจุดเริ่มต้นของการปีนเขาได้ (หน้าตารถบัสในอุทยาน)

อากาศดีจังฮะ เดินมาได้ซักพัก เราพยายามเอามือล้วงลงไปในกางเกงครับ ล้วงไปแล้วเขี่ยไข่เล่น ซิ้ดๆๆๆๆๆ สดชื่น เอามือล้วงกระเป๋ากางเกงนี่แหละ หยิบเงินออกมา 80 หยวน เสียตังค์อีกละกู 80 หยวนคือค่าซื้อตั๋วสำหรับนั่งรถกอล์ฟไปกลับ ไปไหนละ? ไปยังจุดเริ่มต้นของการเดินจริงๆแล้วฮะ (ปล.จะซื้อหรือไม่ซื้อก็ได้ครับ แต่ถ้าซื้อจะสามารถลดระยะทางในการเดินได้ถึง 5-6 กิโลเชียวละ ) สรุปเราเลือกที่จะนั่งฮะ ออมแรงไว้ก่อน!!!!

วิวต้นสนเปลี่ยนสี ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าของภูเขาสีขาว โอ้แม่เจ้า!!!อยากตะโกนว่า ตังค์จะหมดแล้ว อีห่าเอ้ย55555 ล้อเล่น อีกรอบฮะ อยากจะตะโกนว่า 美丽

วิวข้างหน้าวัดชงกู่ Chonggu temple (冲古寺) น้ำใสไหลเย็นเห็นรูปหน้าที่ยังไม่ได้ถอดร่างเงาะของเจ้าของกระทู้ๆๆๆๆ

-แม้หนทางจะยาวไกล แค่พกใจก็ไปถึง –
เหยดๆๆ แหมะสำบัดสำนวน อีเด็กเวร พกจงพกใจอะไร พกขา พกออกซิเจน พกไม้ปีนเขาไปด้วยดิ ถึงจะเดินไปถึง มาๆ มากันต่อ หลังจากที่รถกอล์ฟพามาส่งที่จุดเริ่มต้นในการเดินจริงๆ แล้วนะ ชื่อของจุดนี้ก็คือ “ทุ่งชงกู่” (Chonggu glass) ในระยะแรกของทางเดินจะเป็นทางเดินที่ทำจากไม้ เป็นทางเดินที่สะดวกสบายเป็นมิตรกับส้นเท้า และกำลังขาของของนักท่องเที่ยวทุกคน

เดินมาอีกซัก 500 เมตร จะเจอกับซุ้มยี่เป็ง วันเพ็ญละก็เดือนสิบสอง น้ำจะนองเต็มตลิ่ง เราทั้งหลายชายหญิงสนุกกันจริงวันลอยกระทง โอเคพอ  ลบกระทู้!!!! หาสาระไม่ได้จริงๆ  อีกครั้งครับ 3 2 1 คุณจะพบกับซุ้มที่ถูกประดับประดา ผูกมัดไปด้วยธงสไตล์ทิเบตหลากหลายสี โดยมีฉากหลังก็คือ ภูเขาสีขาวที่มีชื่อว่า “หยางเหมยหยง” อ้าแขนต้อนรับ รอการมาเยือนของนักท่องเที่ยวทุกคน “หยางเหมยหยง” (Yangmaiyong/ Jambeyang) แปลว่า ตัวแทนแห่งสติปัญญา ซึ่งเจ้าของกระทู้ ไม่มีจ้า สติปัญยงปัญาอะ แอดมีแค่ สติปัญเย อะปะติเถเถนา อะปัตติยา อะปัตติกึ้ด กึ้ด กึ้ด

“วิวบ้านพัก…………………” เติมให้หน่อยละกัน ขี้เกียจพิมพ์ จะเติมไปว่า บ้านพักนักท่องเที่ยว บ้านพักคนชรา หรือ บ้านพักผ่อนก็เรื่องของเธ๊ออออออ เถอะ อยากเติมอะไรก็เติม เรื่องของเมิง


เจ้าของกระทู้ยังหายใจอยู่ฮะ!! เอาจริงๆ อยากให้ทุกคนมาเห็นกับตาของตัวเอง การที่พาตัวเองมาที่นี่ เราคิดว่ามันเป็นรางวัลชีวิตที่ดีมากๆ มันคุ้มค่ากับการเดินทางมาจริงๆ

สองคู่รักชาวจีน ที่เดินทางมาพร้อมกับเจ้าของกระทู้และน้อง เราเจอกันในขณะที่นั่งรถจากแชงกรีล่ามายังเต้าเฉิง โดยท้ายสุดทั้งสองกลายมาเป็นเพื่อนร่วมทางที่แสนพิเศษให้กับเราทั้งสองคน คือคนจีนที่แอดพบเจอที่นี่ ส่วนใหญ่น่ารักมากจริงๆ ให้ความช่วยเหลือเมื่อเราร้องขอเสมอ แต่ๆ เดี๋ยวก่อนสองคนอะ ปล่อยมือได้ละ หนาวมากปะ เดินคนเดียวแล้วจะล้มเหรอ เกรี้ยวกราดๆๆๆๆๆ ฮ่าๆๆ

น้ำตก ซึ่งตอนนี้ได้กลายเป็นน้ำแข็งไปแล้ว

ป้ายบอกทางไปทะเลสาบน้ำนมและทะเลสาบห้าสี ซึ่งเราคิดว่าระยะทางที่เขียนบอกในป้าย มันคือระยะทางที่เริ่มเดินจากดาวพลูโตมายังทะเลสาปทั้งสองคือ ระยะทางเดินจริงไกลมาก ไกลแบบ ทดอสไทดนรรนาทเสาดปากนยยนร เห้อ “เบิดคำสิเว้า”

นี่คือวิว ทุ่งหญ้า สัตว์ ภูเขา สระน้ำ ท้องฟ้าและไอ่หน้าลิงจากไทยที่ถือกล้องกดชัดเตอร์ดัง ป๊าบๆๆๆๆ อยู่

สัตว์ที่อยู่ในรูปภาพนี้คือ Bharal หรือ Himalayan blue sheep โดยไอ่เจ้า Bharal ที่เห็นในรูปภาพตัวนี้ เป็นตัวที่มีลักษณะพิเศษคือมีทั้งหมดแปดขา โดยตัวที่มีแปดขานั่นก็คือหัวหน้าฝูง โดยจะวิ่งเร็วกว่าตัวอื่นถึง 4 เท่าตัว เร็วพอๆ กับเสือชีต้า ข้อมูลมั่ว 55555 ในรูปมันคือ Bharal สองตัว เสียเวลาอ่านอะจิ 55555

ฝูง Bharal จากมุมสูง

ต้นไม้ในอุทยาน