เรื่องมีอยู่ว่าผมคบกับแฟนคนปัจจุบันได้จะ6เดือนแล้วครับ ก่อนหน้านี้เธอมีแฟนอยู่แล้วแล้วเธอก็กำลังคิดที่จะเลิกกับแฟนด้วยความเพราะเบื่อหรืออะไรต่างๆนานาผมก็ไม่รู้หรอกครับ คือตอนนั้นพูดง่ายๆผมก็คือที่พักใจสำหรับเธอนั่นเอง ผมและเธอเรารู้จักกันมาก่อนตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมแล้วครับ แล้วดูเหมือนตอนนั้นเธอก็เข้ามาเต๊าะผมด้วยแต่ผมไม่ได้สนใจเธอครับจนเธอหายไปเลยแล้วปฏิญาณกับตัวเองว่าถ้าวันไหนโตเป็นสาวแล้วผมเข้ามาจีบเธอเธอจะไม่สนใจผมครับมันก็มุมน่ารักๆของเธอครับคุณเชื่อเรื่องบังเอิญไหมครับสำหรับผมเรื่องบังเอิญคือพรหมลิขิตครับที่มันได้ลิขิตไว้แล้วว่าเราจะต้องเจอกับอะไรจะต้องผ่านอะไรใช่ครับ มันบังเอิญมาเมื่อเวลาผ่านไปนับสิบปีเธอกลับมาเรียนในจ.ที่มีน้ำทะเลครับซึ่งผมไม่เคยรู้เลยจนวันนึงผมก็เห็นรุ่นน้องผมถ่ายรูปคู่กับเธอลงในเฟส ใช่ครับ ผมแอดไปแต่ไม่ได้อะไรเลยครับตามกดไลน์เฉยๆซึ่งตอนนั้นเธอก็มีแฟนอยู่แล้วครับตัวผมก็เช่นกันจนเวลาผ่านไปผมเลิกกับแฟนผมครับแล้วผมก็โสดมีคนเข้ามาคุยบ้างครับตอนแรกนี่ดราม่ามากครับกินไม่ได้นอนไม่หลับ555 ผ่านไปช่วงนึงผมได้หลงรักเด็กอายุราวๆ5ขวบ เด็กอนุบาลที่ร.ร.
พอบลาๆๆ พอฝึกสอนจบผมก็ไปเรื่อยครับ ไปบ้านบ้างอยู่หอบัางมันช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อครับ และจังหวะชีวิต ช่วงรอใบจบผมก็หางานทำกิ๊ฟก๊อกครับ ผมทำงานร้านๆหนึ่งที่มีสัญลักษณ์ตรานกแก้วครับ อิอิ นั่นแหละครับเป็นบ่อเกิด55 วันนึงผมเห็นเธอมาฝึกสอนร.ร.ใกล้ๆที่ทำงานผมผมก็เลยทักไปหาคุยกันยกใหญ่เลยครับนู่นนี่นั่นเรื่องราวย้อนหลังต่างๆก็กลับมาครับ สรุปวันนั้นเราไปกินข้าวด้วยกันมื้อแรกครับร้านสเต็กแถวๆมอ. อุ๊บ แหน่ๆอยากรู้สิครับว่าที่ไหน กินไปคุยกันไปครับในใจเธอก็คิดว่าใช่พี่ที่เราเคยรู้จักจริงไปหรอทำไมเมื่อก่อนไม่ค่อยพูดเลยทำไมตอนนี้พูดไม่อยากจะหยุด555 คงเป็นเพราะ อุบัติเหตุรถชนเมื่อมี.5 ตอนไปแข่งกีฬาและมั้งเธอก็ขำใหญเลยครับมันเป็นบ่อเกิดจริงๆครับ หลังจากกินเสร็จก็หาที่นั่งคุยกันต่อเพราะเธอไม่อยากกลับเธอบอกผมว่าแฟนเธอทำงานเลิก4ทุ่มอยู่ห้องคนเดียวมันเหงา ผมก็เลยงั้นก็มากินข้าวกับผมทุกวันสิ ผมเลิกงาน5โมง หลังจากวันนั้น5วันผมก็หยอดเธอครับวันนั้นมีกินเลี้ยงพนักงานที่ร้านผมก็ชวนเธอมาแหละแต่เธอไม่มา ผมก็เลยทักหาบอกว่าผ้าห่มผืนนั้นยังอยู่นะ แฟนเธอก็นอนข้างไปเลยถามว่าคัยกับใครเธอบอกแฟนไปว่าคุยกับพี่ที่รู้จักกัน แล้วผ้าห่มคือไร อันนั้นเรื่องของฝั่งนู้นครับจุ๊ๆ หลังจากนั้นตอนเย็นทุกวันผมก็ไปหาเธอที่ร.ร.ทุกวันกินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน จนกระทั่งเธอบอกผมว่าวันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยนะจะไปกินข้าวกับแฟนตอนนั้นบอกเลยว่าเสียใจมากครับเพราะผมให้ใจเธอก่อน แล้วผมก็มารู้ทีหลังครับว่าวันครบรอบโหเลยครับ สถานะตอนนั้นเราคือพี่ที่ปรึกษาของเธอครับต้องทำใจตั้งแต่แรกเพราะเราเป็นรู้สึกก่อน ผมหยุดวันเสาร์ เธอกับผมก็ไปเที่ยวด้วยกันครับ เป็นแบบนี้อยู่เกือนสองเดือนบางครั้งเธอก็ไม่อยากกลับก้องมาเจอ... ผมคุยกับเธอตลอดจนในที่สุดเธอกับเขาเลิกกันครับเธอเลือกผมและคิดว่าผมน่าจะโอเคกว่าเพราะผมเป็นพี่ คุยกันอีกพักผมก็ย้ายไปอยู่กับเธอครับ จากนั้นผมก็เคลียร์ตัวเองครับจัดการตัวเองเปลี่ยนตัวเองใหม่ ตื่นเช้าก่อนไปทำงานผมก็จะหอมแก้มก่อนออกจากห้องพร้อมทั้งเตรียมชุดที่เธอจะใส่ให้ครับ ทำให้ทุกอย่างพอเวลาผ่านไปกำลังดีขึ้นเรื่อยๆวันนั้นเราจะไปซักผ้ากันครับ แล้วเธอแกล้งผม แล้วผมกลับอุทานชื่อหลานของแฟนเก่าออกมาเธอสะตั้นไป10วิเลย ใช่ครับเธอโกธร แล้วเราก็เงียบ กันแล้วผมก็ได้อิบายให้เธอฟังว่าผมไม่ได้คิดถึงหรือนึกถึงเลย เธอก็บอกกับผมครับมามันมาจากจิตใต้สำนึกที่ยังไม่ลืม ผมบอกเธอเป็นล้านครังแล้วว่าผมลืมไปแล้ว เธอก็ไม่เชื่อและไม่เคยเชื่อผมเลย
ผมก็ได้แต่เฉยทำเป็นไม่สนใจแต่มันทำไม่ได้เพราะผมเป็นพวกขี้กะวนกะวาย อยู่เฉยไม่เป็น โดนสิครับไม่ต้องมายุ่งด้วยต่างคนต่างอยู่ยิ่งเหมือนยิ่งยุผมครับ ผมพยายามที่จะแกการกระทำของผมแบบนี้แต่ยิ่งเธอว่าผมผมก็พร้อมที่จะระเบิด พอระเบิดไปก็ลืมแต่กับเธอไม่เคยลืมครับเธอแค้นฝังหุ่น จำฝังใจ เออผมลืมบอกไปครับผมกับเธตอนที่ย้ายมาอยู่ด้วยกันยังไม่ได้เป็อะไรกันนะครับนอกจากพี่กับน้อง ผมขอคบเธอหลายรอบแล้วเธอไม่ตกลง ผมเลยจัดชุดใหญ่เลยครับดอกไม้9ดอก แล้วบอกเธอว่าเป็นแฟนกันนะพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบให้ครับผมเขินมากผมไม่เคยทำให้ใครแบบนี้มาก่อน ผมอาจจะเจ้าแต่จริงๆไม่เลยนะครับผมว่าผมเป็นคนขาดความอบอุ่นขาดความรักแต่ใครจะมารู้กับผมละครับต่อครับ สถานการณ์ปกติได้ไม่นาน นอนเล่นกันอยู่ดีๆก็มีคนทักมาหาผมในไอจีครับ แล้วเธอก็นอนอยู่ข้างๆผม เธอก็เห็นแหละครับ เดิมนิสัยผมจะเป็นพวกกลัวความผิดที่ตัวเองไม่ได้ทำแม้จะบริสุทธิ์ใจก็กลัวครับ ใช่ครับมันนำมาซึ่งความไม่เข้าใจกัน คือเขาคนนี้ผมเคยคุยตอนที่เลิกกับเเฟนเก่า ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้ตกลงคบเขาหรอกเพราะผมยังไม่ลืมแฟนเก่าครับ ใช่ครับสรุปเธอโกธรผมแล้วหาว่าผมนอกใจและแอบคุยกับคนอื่นครับ ทั้งๆที่ผมไม่เคยคุยก่อนหน้านี้เลยทั้งต่อหน้าและลับหลังครับ บอกก่อนนะครับว่าแฟนผมเขาไม่ชอบการนอกใจมากแล้วผมกับเธอได้คุยกันว่าถ้าผมนอกใจเธอผมจะขนของไปเอง สุดท้ายก็ทะเลาะกันครับเธอก็ว่าผมว่าถ้าไมลืมแฟนเก่าก็อย่ามีคนใหม่ผมเข้าใจครับแต่ก่อนที่ผมจะมาคบกับเธอผมได้ลืมเรื่องราวต่างๆกับแฟนเก่าไปหมดแล้ว ถ้าเธอไม่พูดขึ้นนะครับผมก็จำไม่ได้เลยไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ใส่ใจแค่แฟนคนปัจจุบันครับ พอดีกันได้สักพัก ก็มีเรื่องอีก ผมไปแสดงความยินดีกับน้องคนที่เคยคุยไม่ได้คิดทางชู้สาวแต่อย่างใดตอนแรกเธอถามว่าใคร ผมเลยบอกว่าน้องรู้จักกันแล้วก็ต่อด้วยว่าเคยคุยกันน้องน่ารักดี คราวนี้เธอไล่ผมครับ ผมบอกว่าผมไม่ได้คิดเกินเลยเลยนะ เธอไม่คุยกับผมสองสามวันครับ ผมเลยอ้อนวอนกับเธอว่าผมขอโอกาสครั้งสุดท้าย ถ้ามันมีอีกผมจะไปเอง ทุกวันนี้เธอไม่เคยเชื่อใจผมเลย ผมทำงานใหม่ ว่างก็คุยกับเธอแค่คนเดียวแต่เธอก็คิดเยอะหาว่าคุยกับคนนู้นคนนี้ ตามสเต็ปครับ จนเธอขอผมเลิกผมบอกว่าไม่เลิกไม่อยากเลิก เธอก็บอกผมอีกครับว่าไม่อยากให้อยู่ในชีวิตแล้วไม่อยากเจ็บแล้ว ผมเป็นดึงดันมากขี้ประชดปากหมา พูดไม่คิด แล้วมันก็ทำร้ายคนที่เรารัก บ้างครั้งก็งี่เง่า ผมไม่เคยว่าตัวเองดีครับ ผมแค่อยากทำให้เธอรักผมมากกว่านี้ อยากให้เธอเป็นเหมือนเดิม ตอนที่ยังไม่มีเรื่องพวกนี้เธอขึ้นสถานะกับผมครับพอมีเรื่องก็ลบออกรวมทั้งรูปด้วยเธอโพ้สรูปผมในเฟสน้อยมากซึ่งต่างจากผม รูปในไอจีเธอก็ลบครับ นั่นแหละครับผมเลยได้เข้าไปส่องเฟสเธอแล้วเจออะไรบางอย่างนั่นก็คือรูปครับ รูปแฟนเก่า รูปของขวัญที่แฟนเก่าซื้อให้ ผมถามเธอว่าทำไมไม่ลบเธอก็ตอบกลับมาเฉยๆว่าไม่มีเวลาลบ วันๆทำอะไรบ้างไม่เห็นหรอ (ตอนนั้นผมว่างงานครับ) ทีของผมนะแค่รูปเดี่ยวที่เคยไปเที่ยวกับแฟนเก่า ยังงอลยังโกธรผเลย ผมก็จัดการลบครับผมไม่ได้เสียดาย แต่คือผมไม่เข้าใจทำไมเธอถึงเก็บไว้แถมยังตั้งส่วนตัวอีกด้วย คนรักกันคนคบกันก็ต้องไม่มีความลับต่อกันไม่ใช่หรอครับ มีไรคุยกันปรับแก้กันไป มันต้องครึ่งๆวินๆ เธอทำได้ผมทำไม่ได้ เธอไม่ชอบนิสัยดื้อดึงของผม ผมทำเธอก็ไม่พอใจ สรุปผมทำไรไม่ได้เลยครับเธอไม่ยอม และก็ไม่เคยยอมผมเลย ผมรักเธอนะครับถึงเธอจะเป็นแบบนี้แต่ทำไมเธอรับนิสัยแย่ๆของผมไม่ได้ครับ ผมมันเลวเกินไปหรอ ผมก็ไม่ใช่คนดีแต่ก็อยากทำสิ่งดีให้เธอครับ ขอบคุณท่เข้ามาอ่านนะครับแค่ต้องการที่ระบาย
เป็นที่พักใจตั้งแต่แรกมีสิทธิ์ทำอะไรได้บ้างครับ คบกันแล้วจำเป็นต้องเก็บรูปแฟนเก่าไว้ไหม ทั้งๆที่ก็มีเราอยู่?
พอบลาๆๆ พอฝึกสอนจบผมก็ไปเรื่อยครับ ไปบ้านบ้างอยู่หอบัางมันช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อครับ และจังหวะชีวิต ช่วงรอใบจบผมก็หางานทำกิ๊ฟก๊อกครับ ผมทำงานร้านๆหนึ่งที่มีสัญลักษณ์ตรานกแก้วครับ อิอิ นั่นแหละครับเป็นบ่อเกิด55 วันนึงผมเห็นเธอมาฝึกสอนร.ร.ใกล้ๆที่ทำงานผมผมก็เลยทักไปหาคุยกันยกใหญ่เลยครับนู่นนี่นั่นเรื่องราวย้อนหลังต่างๆก็กลับมาครับ สรุปวันนั้นเราไปกินข้าวด้วยกันมื้อแรกครับร้านสเต็กแถวๆมอ. อุ๊บ แหน่ๆอยากรู้สิครับว่าที่ไหน กินไปคุยกันไปครับในใจเธอก็คิดว่าใช่พี่ที่เราเคยรู้จักจริงไปหรอทำไมเมื่อก่อนไม่ค่อยพูดเลยทำไมตอนนี้พูดไม่อยากจะหยุด555 คงเป็นเพราะ อุบัติเหตุรถชนเมื่อมี.5 ตอนไปแข่งกีฬาและมั้งเธอก็ขำใหญเลยครับมันเป็นบ่อเกิดจริงๆครับ หลังจากกินเสร็จก็หาที่นั่งคุยกันต่อเพราะเธอไม่อยากกลับเธอบอกผมว่าแฟนเธอทำงานเลิก4ทุ่มอยู่ห้องคนเดียวมันเหงา ผมก็เลยงั้นก็มากินข้าวกับผมทุกวันสิ ผมเลิกงาน5โมง หลังจากวันนั้น5วันผมก็หยอดเธอครับวันนั้นมีกินเลี้ยงพนักงานที่ร้านผมก็ชวนเธอมาแหละแต่เธอไม่มา ผมก็เลยทักหาบอกว่าผ้าห่มผืนนั้นยังอยู่นะ แฟนเธอก็นอนข้างไปเลยถามว่าคัยกับใครเธอบอกแฟนไปว่าคุยกับพี่ที่รู้จักกัน แล้วผ้าห่มคือไร อันนั้นเรื่องของฝั่งนู้นครับจุ๊ๆ หลังจากนั้นตอนเย็นทุกวันผมก็ไปหาเธอที่ร.ร.ทุกวันกินข้าวเย็นด้วยกันทุกวัน จนกระทั่งเธอบอกผมว่าวันนี้ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยนะจะไปกินข้าวกับแฟนตอนนั้นบอกเลยว่าเสียใจมากครับเพราะผมให้ใจเธอก่อน แล้วผมก็มารู้ทีหลังครับว่าวันครบรอบโหเลยครับ สถานะตอนนั้นเราคือพี่ที่ปรึกษาของเธอครับต้องทำใจตั้งแต่แรกเพราะเราเป็นรู้สึกก่อน ผมหยุดวันเสาร์ เธอกับผมก็ไปเที่ยวด้วยกันครับ เป็นแบบนี้อยู่เกือนสองเดือนบางครั้งเธอก็ไม่อยากกลับก้องมาเจอ... ผมคุยกับเธอตลอดจนในที่สุดเธอกับเขาเลิกกันครับเธอเลือกผมและคิดว่าผมน่าจะโอเคกว่าเพราะผมเป็นพี่ คุยกันอีกพักผมก็ย้ายไปอยู่กับเธอครับ จากนั้นผมก็เคลียร์ตัวเองครับจัดการตัวเองเปลี่ยนตัวเองใหม่ ตื่นเช้าก่อนไปทำงานผมก็จะหอมแก้มก่อนออกจากห้องพร้อมทั้งเตรียมชุดที่เธอจะใส่ให้ครับ ทำให้ทุกอย่างพอเวลาผ่านไปกำลังดีขึ้นเรื่อยๆวันนั้นเราจะไปซักผ้ากันครับ แล้วเธอแกล้งผม แล้วผมกลับอุทานชื่อหลานของแฟนเก่าออกมาเธอสะตั้นไป10วิเลย ใช่ครับเธอโกธร แล้วเราก็เงียบ กันแล้วผมก็ได้อิบายให้เธอฟังว่าผมไม่ได้คิดถึงหรือนึกถึงเลย เธอก็บอกกับผมครับมามันมาจากจิตใต้สำนึกที่ยังไม่ลืม ผมบอกเธอเป็นล้านครังแล้วว่าผมลืมไปแล้ว เธอก็ไม่เชื่อและไม่เคยเชื่อผมเลย
ผมก็ได้แต่เฉยทำเป็นไม่สนใจแต่มันทำไม่ได้เพราะผมเป็นพวกขี้กะวนกะวาย อยู่เฉยไม่เป็น โดนสิครับไม่ต้องมายุ่งด้วยต่างคนต่างอยู่ยิ่งเหมือนยิ่งยุผมครับ ผมพยายามที่จะแกการกระทำของผมแบบนี้แต่ยิ่งเธอว่าผมผมก็พร้อมที่จะระเบิด พอระเบิดไปก็ลืมแต่กับเธอไม่เคยลืมครับเธอแค้นฝังหุ่น จำฝังใจ เออผมลืมบอกไปครับผมกับเธตอนที่ย้ายมาอยู่ด้วยกันยังไม่ได้เป็อะไรกันนะครับนอกจากพี่กับน้อง ผมขอคบเธอหลายรอบแล้วเธอไม่ตกลง ผมเลยจัดชุดใหญ่เลยครับดอกไม้9ดอก แล้วบอกเธอว่าเป็นแฟนกันนะพร้อมกับยื่นดอกกุหลาบให้ครับผมเขินมากผมไม่เคยทำให้ใครแบบนี้มาก่อน ผมอาจจะเจ้าแต่จริงๆไม่เลยนะครับผมว่าผมเป็นคนขาดความอบอุ่นขาดความรักแต่ใครจะมารู้กับผมละครับต่อครับ สถานการณ์ปกติได้ไม่นาน นอนเล่นกันอยู่ดีๆก็มีคนทักมาหาผมในไอจีครับ แล้วเธอก็นอนอยู่ข้างๆผม เธอก็เห็นแหละครับ เดิมนิสัยผมจะเป็นพวกกลัวความผิดที่ตัวเองไม่ได้ทำแม้จะบริสุทธิ์ใจก็กลัวครับ ใช่ครับมันนำมาซึ่งความไม่เข้าใจกัน คือเขาคนนี้ผมเคยคุยตอนที่เลิกกับเเฟนเก่า ซึ่งตอนนั้นก็ไม่ได้ตกลงคบเขาหรอกเพราะผมยังไม่ลืมแฟนเก่าครับ ใช่ครับสรุปเธอโกธรผมแล้วหาว่าผมนอกใจและแอบคุยกับคนอื่นครับ ทั้งๆที่ผมไม่เคยคุยก่อนหน้านี้เลยทั้งต่อหน้าและลับหลังครับ บอกก่อนนะครับว่าแฟนผมเขาไม่ชอบการนอกใจมากแล้วผมกับเธอได้คุยกันว่าถ้าผมนอกใจเธอผมจะขนของไปเอง สุดท้ายก็ทะเลาะกันครับเธอก็ว่าผมว่าถ้าไมลืมแฟนเก่าก็อย่ามีคนใหม่ผมเข้าใจครับแต่ก่อนที่ผมจะมาคบกับเธอผมได้ลืมเรื่องราวต่างๆกับแฟนเก่าไปหมดแล้ว ถ้าเธอไม่พูดขึ้นนะครับผมก็จำไม่ได้เลยไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี้ใส่ใจแค่แฟนคนปัจจุบันครับ พอดีกันได้สักพัก ก็มีเรื่องอีก ผมไปแสดงความยินดีกับน้องคนที่เคยคุยไม่ได้คิดทางชู้สาวแต่อย่างใดตอนแรกเธอถามว่าใคร ผมเลยบอกว่าน้องรู้จักกันแล้วก็ต่อด้วยว่าเคยคุยกันน้องน่ารักดี คราวนี้เธอไล่ผมครับ ผมบอกว่าผมไม่ได้คิดเกินเลยเลยนะ เธอไม่คุยกับผมสองสามวันครับ ผมเลยอ้อนวอนกับเธอว่าผมขอโอกาสครั้งสุดท้าย ถ้ามันมีอีกผมจะไปเอง ทุกวันนี้เธอไม่เคยเชื่อใจผมเลย ผมทำงานใหม่ ว่างก็คุยกับเธอแค่คนเดียวแต่เธอก็คิดเยอะหาว่าคุยกับคนนู้นคนนี้ ตามสเต็ปครับ จนเธอขอผมเลิกผมบอกว่าไม่เลิกไม่อยากเลิก เธอก็บอกผมอีกครับว่าไม่อยากให้อยู่ในชีวิตแล้วไม่อยากเจ็บแล้ว ผมเป็นดึงดันมากขี้ประชดปากหมา พูดไม่คิด แล้วมันก็ทำร้ายคนที่เรารัก บ้างครั้งก็งี่เง่า ผมไม่เคยว่าตัวเองดีครับ ผมแค่อยากทำให้เธอรักผมมากกว่านี้ อยากให้เธอเป็นเหมือนเดิม ตอนที่ยังไม่มีเรื่องพวกนี้เธอขึ้นสถานะกับผมครับพอมีเรื่องก็ลบออกรวมทั้งรูปด้วยเธอโพ้สรูปผมในเฟสน้อยมากซึ่งต่างจากผม รูปในไอจีเธอก็ลบครับ นั่นแหละครับผมเลยได้เข้าไปส่องเฟสเธอแล้วเจออะไรบางอย่างนั่นก็คือรูปครับ รูปแฟนเก่า รูปของขวัญที่แฟนเก่าซื้อให้ ผมถามเธอว่าทำไมไม่ลบเธอก็ตอบกลับมาเฉยๆว่าไม่มีเวลาลบ วันๆทำอะไรบ้างไม่เห็นหรอ (ตอนนั้นผมว่างงานครับ) ทีของผมนะแค่รูปเดี่ยวที่เคยไปเที่ยวกับแฟนเก่า ยังงอลยังโกธรผเลย ผมก็จัดการลบครับผมไม่ได้เสียดาย แต่คือผมไม่เข้าใจทำไมเธอถึงเก็บไว้แถมยังตั้งส่วนตัวอีกด้วย คนรักกันคนคบกันก็ต้องไม่มีความลับต่อกันไม่ใช่หรอครับ มีไรคุยกันปรับแก้กันไป มันต้องครึ่งๆวินๆ เธอทำได้ผมทำไม่ได้ เธอไม่ชอบนิสัยดื้อดึงของผม ผมทำเธอก็ไม่พอใจ สรุปผมทำไรไม่ได้เลยครับเธอไม่ยอม และก็ไม่เคยยอมผมเลย ผมรักเธอนะครับถึงเธอจะเป็นแบบนี้แต่ทำไมเธอรับนิสัยแย่ๆของผมไม่ได้ครับ ผมมันเลวเกินไปหรอ ผมก็ไม่ใช่คนดีแต่ก็อยากทำสิ่งดีให้เธอครับ ขอบคุณท่เข้ามาอ่านนะครับแค่ต้องการที่ระบาย