มาถึงเรื่องราวสานต่อ จากการที่จะต้องผ่านสนาม 300โล ของผมที่จะต้องไป PBP2019 ถัดจาก 400 นครปฐมที่ผ่านมาพักก้นสัก 12 วันพอก็มาขยี้ต่อกันเลยจะได้ต่อเนื่องกันให้สะใจสุดๆ  งวดนี้ตอนแรกผมว่าคงฉายเดี่ยวอีกแน่แท้เพราะมีคนลงสมัครแค่ 5 คน แต่พอใกล้ถึงวันก็มีมาเพิ่ม ในวันออกตัวมีคนมาปั่น 54 คน แต่ก็ถือว่าน้อย งวดนี้ผมโชคดีที่มี สมาชิคทีม Windy Snails เกิดอยากมาปั่นกันเพียบ รวมผมด้วยมากัน 8 ท่าน และ มีพี่เบน สมาย มาอีกเพิ่มเป็น 9

    ทีมงานพร้อม เราคุยกันเล่นๆก่อนมาปั่นว่า ระยะ300Km เราน่าจะลองปั่นจบก่อน 3ทุ่มครึ่งดู ผมนะถึงกับตะลึง เฮ้ยจะรีบไหน ใครไปไปเลยผมไม่รีบ 55 ความเร็วขนาดนี้มีแต่สลบไม่ก็ไส้แตกแน่ๆ ผมมันชามาลขอบต่ำเพลียใจนะครับ เพ่ๆงัดขอบสูงกันมาทั้งทีม ประเด็นคือผมนะไม่มีขอบสูงนะ 55
    ยังไม่ทันจะออกตัว เฮ้ยฝนตก เชี้ยแล้ว ไหนกรมอุตุประกาศว่า ประเทศไทยวันที่ 7-10 ธันวาคม จะเข้าสู่หน้าหนาว นี่มันหน้าฝนชัดๆ ฝนตกหนักมากตั้งแต่ 7โมงเช้า ทีมเราก็ครุ่นคริดไปดีไหม หรือ จะDNSดี เราก็รอฝนให้หยุดจนนักปั่นคนอื่นๆไปหมดแล้ว พี่วี พี่เบน ไปแล้วเฮ้ยไหนว่าจะไปด้วยกัน อาวุโสไปแล้ว หันมามองพี่ๆน้องๆในทีมไปไหม ไม่ไปผมไปนะ 7โมงครึ่งแล้วครับ เหลือกลุ่มเราครับ555
   พี่แป๊ะหัวหน้าทีมบอกลุย ไปครับลุย เราปั่นออกไปตากฝนกันไปเลย แจ๋ว หนาวจิงๆครับ อุตุแม่น หนาวเปียกยันไข่เลย ปั่นไปหลบน้ำที่ดีดจากล้อกันไป ใครไม่หลบเต็มหน้าอร่อยอิ่มน้ำสุดๆ ความเร็วออกตัวดีมาก มิตรภาพมากๆ 22-25 เพราะฝนตก

     CP1 เซเว่นราชภัฏ ระยะ 33 โล เส้นทางออกตัวจากโรงเรียนบางน้ำเปรี้ยว วิ่งไปเซเว่นนั้น เส้นทางดี ไม่มีหลุมให้กวนใจ มีแค่คอสะพานบางจุด ความชันไม่มาก 0-1% แต่โค้งเยอะมากๆและ Garmin รวนกันสุดๆ มีหลายคนที่หลงกันไปหลายโลทีเดียว เพราะสภาพอากาศและภูมิประเทศที่รบกวนสัญญาณมากๆ ทีมเรายังเลยทางเลี้ยวไปแต่รู้ตัวทันไม่งั้นหลายโลแน่ๆ เราปั่นไปเจอทีมอื่นๆก็ทัก ผมถามพักกินข้าวมาเหรอครับ เพราะเราออกช้าไม่น่าเจอใคร คำตอบคือ ผมหลงกันครับ555 หลายคันที่หลงก่อนจะถึง CP1 เราไปถึงเจอนักปั่นนั่งกินนั่งทานข้าวกันพอควร และมีบางทีมปั่นออกไป และ ก็วนกลับมาที่เดิม เพราะหลงออกทางผิด 555
      มาถึง CP ก็งานเข้าทันทีจักรยานของ Hiro ยางแบนมีเศษลวดเข้าไปตำ พี่แป๊ะไม่รอช้าลงมือเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว แกดูแลพวกเราเสมอฝีมือการถอดยางใส่ยางโคตรเทพ ใช้เวลาไม่นานก็พร้อมเติมลม อัดแก๊สเข้าไปเตรียมประกอบ ยางแบน อ้าวเฮ้ยทำไมแบน ทีมสงสัย พอเหลือบไปดูเอ้า เอายางเก่าที่แตกมาใส่เข้าไปทำไม ยางใหม่วางอยู่นั่น 555 เอ้าเปลี่ยนใหม่ คราวนี้เอายางใหม่นะ หัวเราะกันสนุกสนาน ถอดยางแตกออกและใส่ยางแตกเข้าไปอีก สนุกพี่แป๊ะเขาละได้ใส่เข้าออก2รอบ
      ผมเสื้อแดง น้องก้องเสื้อเขียว น้องก้องเป็นสายคีโต คุมน้ำตาล ส่วนผมสายแหลก-ทุกอย่าง น้องรูปร่างดีมากๆส่วนผมนั้นลงพุงสุดๆ น้องจะพยายามเตือนผมเรื่องการกินตลอดแต่ผมก็แหกตลอด เอาตรงๆทั้งทีมผมนี่ไม่มีวินัยการกินเลยจิงๆ เอ้าปะยางจบประกอบไปได้ กำลังหนาว
    CP 2 ปตท กบินบุรี ระยะ 105 Km เฮ้ยทำไมมันห่างขนาดนี้ จากจุดCP1 ไป CP2 มันห่างตั้ง 72โล ไกลเอาเรื่องและเส้นทางต่อจากนี้ละ ที่เรียกว่า สายด่วน 304 ใจต้องนิ่ง ฝนหยุดแล้วเราก็หนาวแล้ว อากาศดีมากๆเพราะฝนเพิ่งหยุดไป ท้องฟ้าเป้นใจมีเมฆบังแดดให้ เราออกไปสู่ถนน 304 สิ่งแรกที่ทักทายเราเลยคือ รถพ่วงที่วิ่งชิดเลนซ้ายมาตลอดทาง 555 ปั่นไปเสียวไปโว็ย ไม่วายมีมอไซค์สวนเลนอีก มีรถจอดซ้ายด้วย ใจต้องนิ่ง เราวิ่งเกาะกลุ่มกระดานเรียงหนึ่ง สลับกันลากไปตามทาง304 ความเร็วไม่มิตรภาพ 33-36 Km/Hr เอาแล้วไง เมื่อใดที่ทีมรวมตัวกันนั่นคือความของผมละ ยิงกันสนั่น นี่วิ่งต้านลมไปกบินนะ แต่ด้วยที่สิบล้อมันวิ่งผ่าด้วย ทำให้ทีมมีแรงผลักดันจากรถที่วิ่งสวนหลังไปตลอดทาง เสียวโว๊ย รีบโว๊ย เราอัดกันยาวๆเลย ไม่มีพัก ไม่มีผ่อน ยิงกันเข้าไป 72โล
  หิวก็หิว น้ำก็จะหมด ทีมก็ไม่หยุด เนินมีเยอะไหลก็มี เราทำเวลากันดีมากๆตลอดทางวิ่งไปไม่เจอใครเลย เพราะเขาก้รีบไปเหมือนเรานี่ละ จนเราไปถึง ปตท พี่วี พี่เบน มาถึงก่อนแล้วก้กำลังจะเตรียมตัวออกแล้ว ใวมากๆพี่วีลากพี่เบนกันมาแรงมากๆ ผมกดดูAVที่มาถึง ก็ไม่แปลกใจ AV29 Km/Hr มากันแบบไม่หยุดเลย ไม่รอช้าเราไปหาข้าวกินกันก่อน สอบถามมากันเยอะยังบอกว่ายังมีเหลืออีกเยอะ อ้าวแล้วเราออกมากลุ่มท้ายนิ แล้ววิ่งมาก็ไม่ได้แซงใครเลย แสดงว่าเขาหยุดพักระหว่างทางแต่ทีมเรายิงยาวรวดเดียวนั่นเอง
     เติมทันที ผมกินโจ๊ก กินต้มเลือดหมู อัดไข่2ฟอง เพราะรู้เลยว่าทางต่อไปจะเจอกับอะไร มันคือเนินและเนินยาวๆจนไปถึงห้วยโสมงนั่นเอง และดูแล้วทีมไม่มีท่าทีจะหยุดพักแน่ๆเพราะกะ CPชนCP ไม่หยุดพักกันเลย
     CP3 ห้วยโสมง ระยะ 146 โล เราเสียเวลากับตรง ปตท ไปมากกว่าครึ่งชั่วโมงกินกันให้เต็มที่ ผมดกกาแฟ พร้อมไปแหละ เติมเต็มแหละ เราปั่นออกไปก็เริ่มมีนักปั่นทยอยตามมาเข้า ปตท ปั่นออกไปความเร็วก็เหมือนเดิมแต่ก็ชลอเป็นจุดๆ เพราะรถโคตรๆๆๆๆเยอะ ทั้งแยกไฟแดง ทั้งทางตัด ทางเบี่ยง ใจนิ่งๆ เสียวหลังโว๊ย หน้าก็มีตัดหน้า มีออกมาจากรูเต็มไปหมด ใจนิ่งๆ มีสมาธิ จนมาถึงจุดยูเทินที่จะะอกจากเส้นหลักเข้าไป ห้วยโสมง เฮ้อรอดตายแล้วกรู แต่ แต่ เชี้ยทางพังครับ 555 ทางพังเพราะขุดลอกทำถนนใหม่นั่นเอง ข้อมือสะท้านกันไป มีดักเป็นช่วงๆ พังบ้างดีบ้าง พอหลุดทางพังก็มาแล้วเนินและเนินและลมมาปะทะให้เนินมันยากเข้าไปอีก ไต่ประมาณ2-5%เอาเรื่องมาเป็นชุดๆ
   แดดเริ่มออกมาทักทายเราแล้ว ความร้อนเริ่มเพิ่มขึ้น ทั้งเนิน ทั้งแดด ทั้งลม เออมาครบ มองเห็นหน้าผู้จัดยิ้มอย่างมีความสุข ปั่นไต่เนินก้ไปตามรอบขาแต่ละคน ใครแรงก็ไปก่อน โตโต้ และ พี่โอ๊ด สายเนินไปริ่วหายไปแล้ว ผมตามไปไม่ทัน ทำไมมันหนักแบบนี้ยิ่งตามยิ่งเหนื่อย เฮ้ยทำไมปั่นไม่ออกว่ะ หรือรถมีปัญหา หรือโซ่มันไม่มีน้ำมันแล้วเพราะตากฝนมา สงสัยไปเรื่อย หรือเรากากเอง ไม่น่านะ ปั่นไปก็จะหมดแรง จนรู้สึกทำไมล้อหลังมันเด้งๆ เอ้ายางแบนนี่หว่า ถึงว่าทำไมปั่นไม่ไปเหมือนมีอะไรมาลั้งมาเบรคตลอด จอดปะยางพี่แป๊ะตามมาก็เข้ามาช่วยเหมือนเดิม ขอบคุณมากครับ
    เราก็เปลี่ยนยางมันตรงกลางแดดนี่ละ รอบบนี้ไม่พลาด555 เปลี่ยนถูกเส้นอิอิ ผมก็นั่งปั๊มลมไปจนหมดแรง ประกอบไปต่อ หมดแรงเลยช่วงนั้นที่ปั่นออกมา เพราะโดนดูดแรงไปหมดจากยางแบบ และ ปั๊มลมเข้ายาง ก้ปั่นไปเรื่อยๆตามหลังทีมไป

   เส้นทางเข้าไปในห้วยโสมงจะเป็นทางเนินยาวและลงยาว ถ้าขาแรงก็จะปั่นส่งขึ้นเนินและลงและส่งต่อสนุกสนาน แต่ผมหมดแรงแหละ เอาแค่รอดเนินต่อเนินก็พอ น้องสม สาวคนเดียวในทีมเป็นนักไตร เพิ่งจะจบไตรมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้วก็มาปั่น 300นี้แบบสบายๆ แข็งแรงจิงๆ ผมตามทีมไปจนถึงห้วยโสมง ทีมมานานแหละกำลังถ่ายรูปเพลินๆ ตามเข้าไปเจอแตงโมสุดยอดอร่อยมากๆรีบเติมทันที ไม่รอช้าเติมเพื่อให้ฟื้น

  บรรยากาศดี วิวสวย แดดร้อน555 มีจัดงานด้วย วันดินโลก แต่เรากำลังวันร้อนโลก เช้าเปียกหนาว พอบ่ายแดดเผา พี่แป๊ะบอกไปได้แล้ว พัก15นาทีพอ ผมบอกเดียวเพ่ยังไม่ฟื้นเลย แต่ดูไม่มีผล แถมโดนกลับมาด้วยคำว่า จะไปPBPแค่นี้ไม่ไหวได้ไง แค่คำนั้นละผมพร้อมจะไปทันทีเป็นคำปลุกใจที่ได้ผลมาก ไปพร้อมลุยนวดยาไปได้เลย ระหว่างไปมีพี่ท่านนึงขอตามมาด้วย เขาให้น้ำมันหยอดโซ่ผมใส่ขอบคุณมากครับ
       CP4 ตลาดอุดมสุข ระยะ 178 Km ไม่ไกลแต่ก็ไม่ใกล้เพราะออกไปก้ต้องไปเจอเนินอีกเป็นชุดๆ ไอ้ที่มาลงก็ขึ้น ขึ้นก็ลง ย้อนกลับไปหน่อยแต่ก็ไม่ง่าย ผมได้น้ำมันหยอดโซ่ และ แตงโม ผมก็สบายตัวทันที จากรถที่ปั่นดังก้เงียบปั่นลื่นเหมือนเดิม แตงโมก็ทำให้ผมฟื้นตัวใวมากๆ ปั่นไปพลังเต็มที่ ผิดกับตอนมาคนละเรื่องขึ้นเนินสบายๆปั่นลากชิวๆ แรงมันมาแหละ ยิ่งเจอคำว่าไป PBPแค่นี้เท่านั้นแรงมาเลย ลากออกไปด้วยความเร็วไม่มิตรภาพ 35-40Km/Hr ลากกันให้สะใจไปเลยจนมาถึงตลาดอุดมสุข พี่ที่ตามมาด้วยถามใครครับที่ลากมา 40Km/Hr ถามผมใครครับ ผมเองครับเพ่ ที่ลากมะกี้ ขอโทษทีครับเครื่องมันติดผมหิวจะรีบมากินข้าวครับ พี่เขามองค้อนทันที ไม่น่าเอาน้ำมันหยอดโซ่ให้เลย
    ยี่ห้อนี้ครับและพี่คนนนี้ที่ให้ของดีมาหยอด เดียวไปหาซื้อมาหยอดโคตรดี เชื่อผมได้เลย เราเช็คจำนวนคนก้ตกใจเพราะเราคือกลุ่มที่เข้ามาเพิ่งจะ 15คนเองแล้วที่เหลือละ เพราะปั่นมาไม่ได้แซงใครเลยนะ ก็เขาคงแวะพักนะพี่แป๊ะบอกเราไม่หยุดเลย เรารีบกินรีบเติมเพราะเรากำลังกลับทาง 304 ทางด่วนใจต้องนิ่งอีกครั้งนั่นเอง
     CP5 ปตท เขาหินซ้อน ระยะ 230 km ทางขากลับมันก็ดงรถใหญ่ เหมือนเดิม แต่ขากลับมันดีตรงที่ ลมส่งหลัง ขามาได้ โตโต้ และ พี่โอ๊ต ลากกันมาอย่างเมามันส์ ขากลับผมลากเองเพราะถ้าทีมลากอีกผมก็คงไส้แตกแน่ๆยิ่งขากลับลมส่งจะยิงกันเท่าไหร่ละ ขอบสูงกันด้วยคงจะ 35-38 Km/Hr แน่แท้ ลากเองดีกว่า ขึ้นลากตามที่พี่แป๊ะสั่งโป้งลากเลยตอนมาผมลากไป 35-40Km/Hr พี่ที่ตามมาบอกไม่เอาแล้วนะผมก็ว่าไม่เอาด้วยเดียวผมลากพอดีๆละกันเอาที่ผมไปได้ ขึ้นลากแช่ 32-35Km/Hr ลากยาวๆเนียนๆเพื่อไป ปตท ระหว่างปั่นไปเจอน้องที่รู้จักพอดีกำลังปั่นอยู่ก็ตะโกนเรียกเข้ามาปั่นด้วยกัน ปั่นไปคุยไปหันไปมองพี่ที่มาแกเริ่มหลุดไปผมก็ชลอให้แกตามมาแต่ความเร็วกลุ่มเรานิ่งมากๆ33Km/Hr เราไปกันเรื่อยๆขึ้นเนินก็ตกลงไป 25-28 Km/Hr เพราะลมส่งเลยสบายๆ ผมตัดสินใจลงไปท้ายไปลากพี่ที่มาด้วยเพราะแกไม่มีแผนที่แกมาคนเดียว เดียวหลงและแกก้มีน้ำใจให้น้ำมันหยอดโซ่กับพวกเรา ผมลงไปลากแกเพื่อมาถึง ปตท จนสำเร็จ ระหว่างทางก็สิบล้อเหมือนเดิม แต่ชิน
        เราถึง ปตท มืดพอดี รถจักรยานน้องสมก็ยางรั่วพอดี พี่แป๊ะก็ได้ถอดล้อเปลี่ยนยางอีกครั้ง รวมเป็น 4ครั้งที่แกช่วยถอดเปลี่ยน สุดยอดหัวหน้าทีมจิงๆ ผมและทีมนั่งกินข้าวเย็นกันที่นี่ไปเลยเติมกันให้เยอะเพราะมันมืดแล้วต้องปั่นไปมืดๆและหวาดเสียวขึ้นกว่าตอนเช้า พี่ที่มาด้วยก็ยังไหวแต่แกนอนแผ่หลาไปเลย พี่ครับไหวไหม แกตอบเสียงแผ่วๆน้ำลายเหนียวจะแย่แล้ว พี่สุดยอดครับที่ตามทีมพวกผมโดยไม่พักเลย พักก่อนเพ่เดียวไปต่อ ผมก็ลาน้องต้อมขาแรงที่ขอตัวไปก่อน ขอบใจมากที่มาร่วมปั่นสนุกสนานกัน
     CP6 เซเว่นพนมสารคาม ระยะ 256 Km ไม่ไกลจาก ปตท แต่มันก็น่ากลัวเพราะเราจะใช้เส้น 304และ331 ที่มีรถสิบล้อและรถอื่นๆวิ่งความเร็วข้างๆเรา ออกไปด้วยไฟหน้า ไฟท้าย เสื้อสะท้อนแสงครบครัน เส้นทางไปมองไม่เห้นนอกจากแสงไฟจากจักรยานเรายังไปด้วยความเร็วเหมือนเดิม แต่ก้ต้องปั่นแบบสลับฟันปลา ไม่สามารถต่อกันได้เพราะต้องระวังหลุมหรืออะไรที่ขวางหน้า ถ้าต่อกันอาจหลบไม่ทันและจะคว่ำหลายคัน