ขอระบาย

เราอยู่ต่างประเทศ เราเวียนหัวเลยไปหาหมอ หมอส่งไปแผนกจิตเวชสรุปเป็นไบโบล่าแต่ไม่ค่อยมีช่วงมาเนียร์    มีลูก1ยังเล็กอยู่   เราอยากกลับไทย อยู่ที่นี่เราเหมือนไม่มีตัวตนสามีไม่สนในเราเลยเพราะเค้าบอกเราใช้เงินเปลือง งานการไม่ทำ  เค้าเฉยชามาก ไม่ต้องพูดถึงคำว่ารักเพราะเราก็ไม่มี แต่แค่ต้องการการพูดคุย ปรึกษาหารือกันบ้างเท่านั้นเอง  ไม่ใช่อะไรก็ตัดสินใจเอง   เรื่องลูกเค้าก็ทำของเค้าเอง เช่นเช่นเสื้อผ้า จัดของไปรร ถ้าเราทำเค้าก็จะรื้อมาจัดเองหมด  ล้างจานถ้าเราไม่ทำต่อให้ไปทำงานสายเค้าก็จะทำเพื่อประชดเรา ทั้งที่เราลอกทิ้งไว้เดี๋ยวทำเอง     เราเบื่ออึดอัดมาก อยากกลับไทยก็ทอ้งลูกไม่ได้ เพราะจะไปลำบากป้าข้างบ้านต้องมานินทาเราอีกว่ามันกลับมาทำไมคนเดียว

ใจนึงเราก็อยากทิ้งลูกให้สามีเลี้ยงเหมือนกัน  อยากรู้ว่าไม่มีเราเค้าจะเป็นยังไง แต่ในใจคิดว่าเค้าอยู่ได้   
  ทุกวันนี้อยากตายๆให้มันรู้แล้วรู้รอด แต่ก็ไม่กล้า ยานอนหลับที่หมอให้มากินทีเดียวก็ไม่ตาย  จะกลับไทยก็ไม่ได้ อยู่ก็เหมือนไม่มีตัวตน อึดอัด เล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้  
ขอบคุณ่านนะคะถ้าเขียนผิดตรงไกน ขออภัยด้วยค่ะ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 5
เรามองว่าสามีของคุณเขาเป็นคนโอเค สมมติว่าถ้าเราเป็นสามีคุณ เราก็คงจะรู้สึกว่าคุณไม่ผลักตัวเองเท่าที่ควร คุณคงโตมาแบบสังคมไทยๆ
แต่เราถูกส่งมาอยู่ต่างแดนตั้งแต่เป็นวัยรุ่นเพื่อเรียนต่อ เราไม่มีสังคมไทย เราปรับตัวให้พึ่งตัวเองเป็น สามีเราต่างหากที่ทำงานช่างไม่เป็นเลย เขาทำงานหาเงิน ส่วนเราลาออกจากงานเป็นแม่บ้านเต็มตัว ทำงานบ้านเองหมด ไม่เคยบ่นจนถึงปัจจุบัน 20กว่าปีมาแล้ว ก็ยังทำงานบ้านเอง
สมัยเป็นแม่บ้านเราซึมเศร้า แต่เราไม่แสดงออก เราเอาเวลาไปทำแต่งานบ้านเป็นการระบายออกอย่างสร้างสรรค์
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่