ขอเราประวัติมันก่อน หลานของเรามันเป็นคนนอกจังหวัด ส่วนเราจะอยู่ในตัวจังหวัด แล้วแม่ของมันที่เป็นลูกของป้าเรา ส่งให้มาอยู่กับแม่เรา เพราะแม่ของมันกลัวมันจะเรียนไม่จบ ถ้ายังเรียนอยู่แถวบ้าน ส่วนมันเป็นลูกคนโต ซึ่งอยากจะบอกว่า มันเป็นลูกชายคนแรกในบ้าน ตามันซึ้งก็เป็นลุงของเราจะรักมันมาก!!!!!!!!!!! ตอนเด็กขนาดมันจะกินข้าว ยังต้องได้ประเคนอาหารไปให้มันถึงที่ห้องนอนเลย พอมันจบประถม แม่มันก็ส่งมันมาอยู่กับแม่เรา ซึ้งตอนมันอยู่ม.ต้น แม่เราก็ไม่ค่อยใช้งานมันเท่าไหร่ ให้มันแค่ล้างจาน เพราะมันยังเด็กอยู่ แต่มันกับพ่อเราจะไม่ค่อยถูกกัน เพราะพ่อเราใช้ไรมันจะไม่ไป ทำเหมือนหูไม่ได้ยิน พอที่นี่มันขื้นม.3 ก็โตพอแล้ว พอถึงวันเสาร์อาทิตย์ แม่เราจะให้มันไปตัดหญ้าช่วยพ่อของเราที่สวนผลไม้ บางอาทิตย์ก็ไป บางอาทิตย์ก็ไม่ไป ส่วนงานในบ้าน มันจะรับหน้าที่แค่ล้างจานอย่างเดียว ซึ้งสามสี่วันล้างครั้ง คือแบบ เออกูทำงานมาก็เหนื่อยกูต้องมาล้างจานแทนอีก ซึ้งอยากจะบอกว่ามันขี้เกียจมาก!! ขนาดรองเท้า
!! มันยังเอาไปชักในเครื่องชักผ้า ซึ้งก็โดนแม่เราด่าทุกครั้ง ถามว่ามันจำไม่ คือไม่เลย ทำอีก เวลามันเลิกจากโรงเรียน คือมันก็เข้าห้องนอนของมันเลย ถ้ามันหิวหรือเพื่อนชวนออกไปเที่ยว มันค่อยออกมาจากห้อง หรือถ้าวันไหนมันยากไปเที่ยวแต่ไม่มีเงิน จะมาขอแม่เรา ละจะโดนแม่เราด่า ว่างานในบ้านก็ไม่ทำ ให้ไปตัดหญ้ากับพ่อของเรา มันก็ไม่ไป แม่เราเลยไม่ให้ตังมันไปเที่ยว ละรู้ไหมว่ามันเอาเงินมาจากไหน ขโมยของในบ้านไปขาย ไม่ก็มาค้นในกางเกงไม่ก็เสื้อหรือกระเป๋าของเรา จนแม่เราทนไม่ไหวกับนิสัยของมัน ส่วนแม่ของมันกับป้าลุง กับไม่เชื่อว่าหลานตัวเองเป็นคนแบบนี้ เพราะมันจะโทรไปบอกว่าแม่ของเราชอบด่ามัน ชอบใช้มัน แม่เราเลยบอกแม่ของมันว่า ถ้าไม่เชื่อว่านิสัยของลูกตัวเองเป็นแบบนี้ ให้เอามันกับไปเรียนที่บ้านเลย ละที่นี่ มันกลับไปเรียนที่บ้าน ก็ขื้นม.4 ใช่ไหม คืออยากจะบอกว่า มันเกือบเรียนไม่จบ ไม่ไปโรงเรียน ติดเพื่อน ติดยา จนพ่อมันเกือบจะฆ่ามัน แม่มันจนต้องไปขอให้ ผอ.ให้มันสอบจบม.4 เสียเงินไปเป็นแสนสองแสน เพื่อที่จะให้ลูกตัวเองเรียนจบม.4 ละไม่เสียเงินแค่โรงเรียนน่ะ ต้องเสียเงินให้กับตำรวจด้วย เพื่อที่จะไม่ให้เอามันเข้าคุก เพราะตำรวจมันตรวจได้ไง ว่ามันติดยา ไม่เรียกคุกดิ แต่เรียกไรไม่รู้ ช่างมัน ละที่นี้ พอมันขื้นม.5 แม่มันก็ส่งมันมาให้แม่เราอีกครั้ง ซึ้งครั้งนี้ แม่มันก็จะไม่ค่อยตามใจมันเท่าไหร่แล้ว มันพูดไรก็ไม่ค่อยเชื่อ เพราะเจอกับตัวละไง เวลามีอะไร จะโทรมาถามแม่เราก่อน ละพอมันขื้นม.5 มันอยากได้มอไซต์ มันขู่แม่มันว่า ถ้าไม่ชื้อให้มัน มันจะไม่ไปเรียน ซึ้งแม่เราก็บอกไปแล้ว ว่าไม่ต้องชื้อให้มัน ถ้าชื้อให้มัน มันจะยิ่งไม่ไปเรียน แม่เราบอกแม่มันว่าจักรยานคันเก่าของเราที่ไม่ใช้แล้ว(ซึ้งอยากจะบอกว่ามันยังใหม่อยู่น่ะ เพราะเราใช้แค่สองปี จบม.6 เราก็ไม่ได้ใช้แล้ว) ให้มันขี่ไปโรงเรียนก็ได้ เพราะโรงเรียนไม่ไกลจากบ้านเลย เดินไปไม่ถึง3นาทีก็ถึง แต่แม่มันกลัวลูกไม่เรียนหนังสือเลยแอบชื้อมาให้มันด้วยที่ไม่บอกแม่เรา ซึ้งชื้อมาไว้ที่บ้านแล้ว พอมันปิดเทอมแรก มันก็รีบกลับบ้านเพื่อที่จะไปเอารถ ซึ้งอยากจะบอกว่า ตอนแรกก็แอบสมน้ำหน้าพี่สาวเราน่ะ เพราะแม่เราก็เตือนแล้ว ว่าอย่างชื้อรถให้มัน เพราประวัติศาสตร์ช้ำรอย มันเกือบเรียนไม่จบ เพราะมันไปโรงเรียนแต่ไม่ขื้นห้องเรียน ติดสาว ไม่ติดยาน่ะรอบนี้ จนแม่เราต้องไปขอให้มันสอบจบม.5 ซึ้งผอ.ก็รู้จักกับแม่เราไง เลยอานุญาตให้มันสอบ แต่มีข้อแม้ มันกับแฟนมันห้ามเจอกันหรือเจอในโรงเรียนก็ห้ามคุยกันจนจะสอบเสร็จ มันก็ยอมตกลงแต่ด้วยดี อยากจะบอกว่า ทำได้แค่สามวัน ตกเย็นมันรีบไปหาแฟนทุกเย็น ละยิ่งสอบเสร็จ มันไม่กลับบ้านเลย ซึ้งอยากจะรู้มาก!! พ่อแม่เขาไม่หวงลูกสาวหรอว่ะ ซึ้งแม่เราก็ว่ามันไม่ได้ล่ะ เลยปล่อยตามมีตามเกิด มาถึงตอนนี้ยาวมากกก!! ซึ้งพอแค่นี้ล่ะ เดี๋ยวจะมาตั้งกระทู้ใหม่ ซึ้งรอบหน้า จะเป็นปัจจุบันนี้แหละ สดๆร้อนๆเลย ที่ทำให้เรามาตั้งกระทู้นี้ขิ้น ว่าจะเขียนในนี้ แต่มันยาวไป เลยตั้งใหม่ดีกว่า
คืออยากจะถามว่า ใครมีหลานที่โคตรขี้เกียจเหมือนเราบ้าง?