ฟังแม่พูดแต่เรื่องญาติพี่น้องไม่ดี...จะเป็นบ้า

เราเกิดในกทม. พ่อมีเมียน้อย แม่หาเลี้ยงคนเดียว ออกเช้ามืด กลับก็มืด  ทั้ง2คนแทบไม่เคยอบรมสั่งสอนอะไรเลย ดีชั่วไม่เคยสอน ต่างคนต่างทำงานจนวันนึงพ่อไปอยู่บ้านเมียน้อยถาวร...  แม่ได้เงินบำเหน็จเกษียณเป็นล้านแต่ไม่ได้ใช้เพราะเอาไปใช้หนี้ให้พี่ชายหมดตัว เรามารู้ทีหลังตอนเงินแม่หมดแล้ว ไม่มีใครบอกเรา พอเราแต่งงานแม่คืนสินสอดให้เรา.. พอพี่รู้เข้าพี่ชายผูกคอตายเพราะติดผู้หญิงและเล่นการพนันหวังจะเอาเงินแต่งงานของเราไปใช้หนี้...รู้เพราะ เจ้าหนี้โทรมาเล่าให้เราฟัง..แต่เราไม่คืนเงินให้เจ้าหนี้นอกระบบคนไหนทั้งสิ้น... ปิดแต่ในระบบให้...วันที่พี่ตาย เราทำงานอยู่ต่างจังหวัด พี่น้องญาติของแม่ไม่มีใครช่วยพยุง ไม่มีใครพาไปสน. มีแต่ป่อเต็กตึ๊งที่มาช่วยตอนนั้น เขายังนึกว่าแม่ไม่มีญาติ... เงินแต่งงานกลายเป็นค่าทำศพพี่ชาย...

...แม่เอาแต่พูดเรื่องญาติตัวเองไม่ดี ไม่มีใครช่วย พูดแต่เรื่องพี่ชายตอนที่แม่เจอลิ้นยังไม่จุกปาก ลุงที่เป็นพี่ชายแท้ๆของแม่มาถึงก็ไม่ยอมช่วยพาลงมา..พี่น้องไม่เคยมีใครเห็นใจ..ตั้งแต่เป็นเด็กถูกขโมยเงินถูกโกงมาตลอด เลี้ยงไ่ก่ด้วยกัน พอขายไม่แบ่งเงินให้ พ่อแม่ไม่ยอมให้เรียนต่อเพราะครูมาขอว่าจะช่วยส่งเรียน แม่หัวดี แต่ตาไม่ให้เพราะต้องช่วยยายทำนา ส่วนพี่น้องที่เหลืออีก 9 คน ใช้ชีวิตแบบไม่ถูกตายายบังคับ..

..เราเป็นโรคซึมเศร้า..เราฟังเรื่องแบบนี้แล้วเราอยากจะเป็นบ้า..ฟังมาเป็นร้อย เป็นล้านรอบแล้ว... แม่เราเห็นจังหวะเราอยู่คนเดียวเมื่อไหร่..ต้องมาหาพูดแต่เรื่องแบบนี้ให้ฟังนานๆ..จนเราไม่ไหวและบอกว่าให้ปล่อยวาง มันหลายปีแล้ว..เราไม่อยากฟังแล้วจะเป็นบ้า... แม่บอกเราว่า..แล้วจะให้แม่คุยอะไร? เรื่องระหว่างเรามันแทบไม่มีอะไรจะคุย เพราะตอนเราเรียนปวช. เราต่อยกับพี่เพราะพี่มันชกเรา คำพูดเดียวคือ ทำงานมาเราเห็นคุณค่าของเงิน  คนไม่เคยทำงานไม่มีวันรู้หรอก... มาขอเงินเราเพราะเราทำงานปิดเทอมแต่เราไม่ให้.. เราต้องออกจากบ้านไปอยู่กับเพื่อนใกล้โรงเรียน..แม่ลำเอียงปกป้องตามใจกันมาก...จนตอนนี้ต้องมาอยู่กับเรา..ลูกที่รักน้อยกว่า หวังน้อยกว่า..หรืออาจไม่อยู่ในสายตา

.... เรามาระบาย... ไว้ถ้าไหวจะมาเล่าต่อ...