ต้องบอกก่อนว่า นิสัยเฟรนลี่ ขี้เล่น ขี้แกล้ง แฟนเราเป็นแบบนี้มาก่อนอยู่แล้วที่จะมาคบกัน ด้วยที่เค้าเป็นแบบนี้เนี่ยแหละ เราเลยประทับใจ พอได้รู้จักก็เลยชอบ แต่เราก็พึ่งมานึกขึ้นได้ทีหลังจากตกลงคบกันแล้วว่า เค้าไม่ได้ ให้ขนมให้ของเราแค่คนเดียวนี่หว่า เค้าเป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว แต่เราอ่ะคงอยู่แต่กับสิ่งแวดล้อมที่หยาบกระด้างเกินไป และค่อยได้ของได้ขนมอะไรจากใคร 555 เลยรู้สึกพิเศษเวลาได้อะไรจากคนอื่นมั้ง55555 เราก็ลองมานั่งคิดย้อนกลับไปบางทีมันก็ดี ตรงที่ทำให้เราเข้าใจโลกมากขึ้น เหมือนเปิดโลกอ่ะ พอเราได้รู้จักเค้า เราก็ชอบ และสารภาพว่าเราชอบเค้า และตกลงเป็นแฟนกัน และด้วยความชอบความสนใจต่างๆก็ไปด้วยกันได้คุยกันรู้เรื่อง เค้าก็ชอบเราชอบสไตล์แบบเราอยู่แล้ว และเค้าไม่มีแฟน แต่ระหว่างนั้นเค้าก็คงมีทั้งรุ่นพี่ รุ่นน้อง ผญ.ที่คุยๆกันอยู่ ซึ่งช่วงวัย 30-40 จะเป็นช่วงวัยทำงานชีวิตลงตัวขาดแต่คู่ชีวิตไง สังคมของเค้าจะมีคนประเภทนี้เยอะ และตัวเลือกก็เยอะ เลือกจนไม่ได้ตกลงปลงใจกะใครสักที ผญ.ที่คุยๆกับเค้าก็เหมือน เผื่อเลือก ไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกันจริงจัง แต่ก็จะมีชวนไปไหนมาไหนกันบ้างเป็นครั้งคราว แต่เราอยู่คนละสังคมกับเค้า เราเป็นคนจริงจังชัดเจน ไม่เผื่อเลือก เราคิดแล้วว่าเราอยู่กับเค้าได้ และทดลองอยู่ก็อยู่ได้ ซึ่งเราก็บอกเลิกแฟนตัวเอง
เพื่อมาคบกับเค้าเนี่ยแหละ เพราะประทับใจในความอ่อนโยน และ น่ารักซึ่งมันเป็นส่วนที่ขาดหายไปจากที่เราได้รับจากคนเก่า ความรู้สึกเรากับแฟนตอนนั้นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย มีปัญหากันเรื่องเราอยากสร้างครอบครัว แต่งงาน แต่แฟนเก่าเรา ขนาดหน้าที่ทำงานตัวเอง ยังใช้เราเป็นข้ออ้างอยู่เลย ว่าที่ต้องทำงานลำบากก็เพราะว่าต้องทำเพื่อเรา ฟังแล้วมันเบื่อ คือการทำงาน มันคือหน้าที่ของทุกๆคนอยู่หรือเปล่า มันจุดที่ทำให้เราทนไม่ไหว พอเรามีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าเราเลยเลิกเลย. แต่ที่ดีกว่าก็คือ. ตอนนั้นเราหวังแค่ ขอคนที่มีหน้าที่การงานทำเป็นหลักแหล่ง รู้จักรับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง เป็นผู้ใหญ่เป็นผู้นำ ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องรวยอะไรมากมาย คนธรรมดาๆอ่ะ พอเรามีโอกาสเราก็เลยไม่ปล่อยให้หลุดมือเลย แต่ ชีวิตเรามันเลยจุดนั้นมาแล้วแหละ แค่อยากเล่าให้ฟังเฉยๆ
😁เราไม่ได้เรียกร้องความสมบูรณ์แบบนะ
😁นิสัยแบบนี้มันเรียกว่าคนเจ้าชู้ มั้ย
😁กะทู้นี้คงเหมือนมาเล่าให้ฟัง แต่ใครอยากแสดงความคิดเห็นอะไรก็ไม่นะ ด่า เตือนสติ ให้ข้อคิด หรือจะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังบ้างก็ได้ สบานๆ
แฟนเรามีหน้าที่การงาน เป็นคนดี เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน แต่..มีผญ.รอบตัวเยอะ ชอบทักมาคุย
เพื่อมาคบกับเค้าเนี่ยแหละ เพราะประทับใจในความอ่อนโยน และ น่ารักซึ่งมันเป็นส่วนที่ขาดหายไปจากที่เราได้รับจากคนเก่า ความรู้สึกเรากับแฟนตอนนั้นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย มีปัญหากันเรื่องเราอยากสร้างครอบครัว แต่งงาน แต่แฟนเก่าเรา ขนาดหน้าที่ทำงานตัวเอง ยังใช้เราเป็นข้ออ้างอยู่เลย ว่าที่ต้องทำงานลำบากก็เพราะว่าต้องทำเพื่อเรา ฟังแล้วมันเบื่อ คือการทำงาน มันคือหน้าที่ของทุกๆคนอยู่หรือเปล่า มันจุดที่ทำให้เราทนไม่ไหว พอเรามีโอกาสเจอคนที่ดีกว่าเราเลยเลิกเลย. แต่ที่ดีกว่าก็คือ. ตอนนั้นเราหวังแค่ ขอคนที่มีหน้าที่การงานทำเป็นหลักแหล่ง รู้จักรับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง เป็นผู้ใหญ่เป็นผู้นำ ไม่ต้องหล่อ ไม่ต้องรวยอะไรมากมาย คนธรรมดาๆอ่ะ พอเรามีโอกาสเราก็เลยไม่ปล่อยให้หลุดมือเลย แต่ ชีวิตเรามันเลยจุดนั้นมาแล้วแหละ แค่อยากเล่าให้ฟังเฉยๆ
😁เราไม่ได้เรียกร้องความสมบูรณ์แบบนะ
😁นิสัยแบบนี้มันเรียกว่าคนเจ้าชู้ มั้ย
😁กะทู้นี้คงเหมือนมาเล่าให้ฟัง แต่ใครอยากแสดงความคิดเห็นอะไรก็ไม่นะ ด่า เตือนสติ ให้ข้อคิด หรือจะเล่าเรื่องตัวเองให้ฟังบ้างก็ได้ สบานๆ