ชีวิตจริงยิ่งว่าละคร

ผมเคยมีตังมีเงินพอสมควรอยู่กับพ่อแม่ทำงานกันปกติอยู่มาวันหนึ่งแม่ผมก็ชวนกันกับไปเยี่ยมตายายที่ต่างจังหวัดก็ไปเจอป้าน้าพี่น้องมากมายเราก็จำได้ลางๆว่าเค้าเคยเลี้ยงเรามาก่อนด้วยจำได้แล้วก็อยู่ไปเกือบๆอาทิตย์แม่เราก็มีสายโทรเข้ามาว่าโจรขึ้นบ้านที่พัทยา..เราก็ตกใจไม่คิดว่าจะเจอกับตัวหลังจากนั้นแม่ก็ตัดสินใจกลับมาอยู่ที่กาญจนบุรี...แต่คงคิดว่ามันสบายหรอไม่เลย

น้ำก็ไม่มี
ไฟฟ้าก็ไม่มี
ไม่มีอะไรเลยอยู่กลางทุ่งนา
หลังจากนั้นพ่อแม่เราก็พอมีเงินเก็บก็เลยจัดการทำน้ำประปาไฟฟ้าแต่กว่าได้ทำปีหนึ่งเต็มไปไม่มีไฟก็ทำไปตาเราเป็นหนี้มากเลยเลยขอร้องให้แม่ช่วยหน่อยแม่เราด้วยความเป็นลูกเลยช่วยไปกู้ตังมาใช้ให้ทั้งหมด..แต่มีข้อแม้ตาเราบอกว่ากู้มาใช้แล้วเราชื่อที่ดินให้ป้าไปแล้วเด่วค่อยคืนตังให้ตอนเกี่ยวข้าว....หลังจากนั้นแม่เราก็โอเครไม่มีปันหาเพราะเป็นพี่สาวเชื่อใจเราก็โอเครเพราะป้าเลี้ยงเรามาหลังจากนั้นไม่นานตาเราเสีย...ไป
แม่เราก็เสียใจทุกคนเสียใจ...จนกระทั้ง
ถึงวันคืนตังป้าเราก็ไม่คืนให้แม่เราตังทัเงหมดป้าเราเงียบไปเลยแล้วด่าแม่เราด่าครอบครัวเปลี้ยนเป็นคนละคนหลังจากนั้นเราพ่อแม่...แล้วก็ญาติฟังยายป้าไม่ถูกกันอีกเลยทุกวันนี้เหมือนเป็นเวรกรรมอะไรที่เราต้องมาลำบากเราสงสารพ่อแม่มากกว่าเพราะว่าเจอคน ๆๆๆแบบคนในครอบครัว....ใคนในครอบครัวเราไม่ถูกกันสักคน....ขนาดน้ากับน้ามันยังจะฆ่ากันทุกวัน
เห้อออ