เราคบกับแฟนมา 3 ปีแล้ว เราต่างกันทุกอย่างทั้งความคิด ทัศนะคติ ความชอบ แต่ก็ดันเข้ากันได้ดีตลอด 3 ปีที่ผ่านมา จนเมื่อเค้าเริ่มเข้าเรียนปอโท เวลาการเจอกันหรือพบกันมันก็จะน้อยลง เค้ามักชอบถามเราว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง ซึ่งเราก็มักจะเล่าเรื่องที่พบเจอในแต่ละวัน พอถามเค้ากลับบ้างวันนี้เป็นยังไงบ้าง เค้าเลือกที่จะไม่เล่า ไม่ตอบ เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ไปหาเค้าที่มอบ้าง พอมีเวลาว่างก็นัดเจอกัน
จนเมื่อ 3-4 เดือนก่อนหน้านี้ เราทะเลาะกับแฟนเรื่องของเวลาของเค้าที่ให้กับเรามันน้อยลง ด้วยว่าเค้าเรียนปอโทมีกิจกรรม มีงานที่ต้องทำมากขึ้น ซึ่งเราก็เข้าใจและยอมเลื่อนนัดที่นัดเจอกันตลอด เค้าจะนัดเพื่อนทำงาน ติวหนังสือ หรือนัดเพื่อนกินข้าวเราไม่เคยห้าม สิ่งที่ขอคือเรื่องการกินเหล้า จนวันหนึ่งเค้ามีเวลาว่างเราก็อยากไปเที่ยวกับเค้า ซึ่งพอถึงวันเค้าก็เลื่อนนัดเรากระทันหัน เพราะเพื่อนปอโทนัดและเค้าก็รับปากนัดนั้นไปแล้ว ซึ่งก็เราเริ่มรู้สึกไม่โอเค จึงเกิดการทะเลาะกัน เค้าว่าเราเห็นแก่ตัว สิ่งที่เราพูดกลับไป คือ "เวลาเรามีเท่ากันนะ เทอจะไปไหนเราไม่ห้าม ขอแค่บอก แต่พอมีเวลาว่างเราก็อยากไปเที่ยวกับเทอบ้าง" และพูดทิ้งท้ายว่า "ช่วงนี้เทอติดเพื่อนมากเกินไปนะ" แล้วเค้าก็ขอห่างเราอาทิตย์นึง ซึ่งเราก็ทำไม่ได้หรอกแล้วก็กลับมาคบกันต่อไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นมีทะเลาะบ้างดีกันบ้างแต่ก็ยังกลับมาเหมือนเดิม
เมื่อต้นเดือนเราไปเจอข้อความของแฟนที่ไปคุยเล่นกับรุ่นพี่ที่เรียนปอโทด้วยกัน มีทั้งข้อความที่ปรึกษาเรื่องของเรา และ ข้อความที่คุยเล่นหยอกล้อกัน จนดูเกินคำว่าเพื่อน นัดกันไปเที่ยวสองต่อสองกันตอนกลางคืนดึกๆ แอบไปกินเหล้า ซึ่งเราก็บอกเค้าว่าไม่ชอบที่เค้าไปทำแบบนี้ และ คุยแบบนี้กับใคร เราให้โอกาสเค้าปรับตัว และ พิสูจน์ตัวเอง แต่หลังจากนั้นอาทิตย์เดียว เค้ามาบอกเลิก ด้วยเหตุผลว่า "ที่ทุกวันนี้ที่เค้าทำดี หัวเราะ ยิ้มแย้มกับเรา ทำเพราะความรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ของคนที่เป็นแฟน ที่ทำไปทุกวันนี้มันฝืนมาก ไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้รักหรือชอบเราแล้ว ความรู้สึกที่มันคงอยู่ตอนนี้คือความผูกพัน ไม่ใช่ความรักหรือความชอบ" ซึ่งบางประโยคที่เค้าพูดมาเป็นข้อความของพี่ปอโทที่เราเคยเห็นที่พิมพ์คุยกับเค้า ตอนนั้นสิ่งที่เราทำคือการยื้อไว้สุดแรงที่เรามี แต่สิ่งที่เค้าให้เรากับมาคือ "เป็นเพื่อนกันเหอะ"
หลังเลิกกันไปเราก็ยังติดต่อคุยกันไปมาแบบเพื่อน พิมพ์ทักแชทคุยกัน แรกๆมันก็เจ็บมาก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะให้ร้องอีก
เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วโทรศัพท์กลับมาหาเราพูดขอโทษเรามากมายที่ทำให้เราเสียใจ และบอกยังรู้สึกรักเราอยู่ และคิดว่าอยากจะกลับมา จนวันจันทร์เราโทรไปหาเค้า แต่คำตอบที่กลับมาคือเราจำอะไรไม่ได้ พอถามถึงเรื่องกลับมาขอคืนดี เค้าบอกเรายังไงก็เป็นได้แค่เพื่อน
เมื่อวานเราได้เห็นข้อความของเค้าบนเฟสบุ๊คที่สื่อไปในทางที่กำลังมีคนคุยด้วย เราเริ่มรู้สึกกลับมาเจ็บอีกครั้ง ถามว่ายังอยากเป็นเพื่อนมั้ย มันยังอยากเป็นเพื่อนให้ได้นะเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ตอนนี้มันไม่พร้อมกับการเห็นเค้าไปคบไปคุยกับใครจริงๆ และยังแอบเชื่อ หวังเล็กๆว่าสิ่งที่เค้าพูดตอนเมาจะเป็นเรื่องที่มาจากความรู้สึกของเค้าข้างในจริงๆ
อยากฟังคำชี้แนะและประสบการณ์ ควรทำอย่างไรต่อไป?
จนเมื่อ 3-4 เดือนก่อนหน้านี้ เราทะเลาะกับแฟนเรื่องของเวลาของเค้าที่ให้กับเรามันน้อยลง ด้วยว่าเค้าเรียนปอโทมีกิจกรรม มีงานที่ต้องทำมากขึ้น ซึ่งเราก็เข้าใจและยอมเลื่อนนัดที่นัดเจอกันตลอด เค้าจะนัดเพื่อนทำงาน ติวหนังสือ หรือนัดเพื่อนกินข้าวเราไม่เคยห้าม สิ่งที่ขอคือเรื่องการกินเหล้า จนวันหนึ่งเค้ามีเวลาว่างเราก็อยากไปเที่ยวกับเค้า ซึ่งพอถึงวันเค้าก็เลื่อนนัดเรากระทันหัน เพราะเพื่อนปอโทนัดและเค้าก็รับปากนัดนั้นไปแล้ว ซึ่งก็เราเริ่มรู้สึกไม่โอเค จึงเกิดการทะเลาะกัน เค้าว่าเราเห็นแก่ตัว สิ่งที่เราพูดกลับไป คือ "เวลาเรามีเท่ากันนะ เทอจะไปไหนเราไม่ห้าม ขอแค่บอก แต่พอมีเวลาว่างเราก็อยากไปเที่ยวกับเทอบ้าง" และพูดทิ้งท้ายว่า "ช่วงนี้เทอติดเพื่อนมากเกินไปนะ" แล้วเค้าก็ขอห่างเราอาทิตย์นึง ซึ่งเราก็ทำไม่ได้หรอกแล้วก็กลับมาคบกันต่อไปเรื่อยๆ ช่วงนั้นมีทะเลาะบ้างดีกันบ้างแต่ก็ยังกลับมาเหมือนเดิม
เมื่อต้นเดือนเราไปเจอข้อความของแฟนที่ไปคุยเล่นกับรุ่นพี่ที่เรียนปอโทด้วยกัน มีทั้งข้อความที่ปรึกษาเรื่องของเรา และ ข้อความที่คุยเล่นหยอกล้อกัน จนดูเกินคำว่าเพื่อน นัดกันไปเที่ยวสองต่อสองกันตอนกลางคืนดึกๆ แอบไปกินเหล้า ซึ่งเราก็บอกเค้าว่าไม่ชอบที่เค้าไปทำแบบนี้ และ คุยแบบนี้กับใคร เราให้โอกาสเค้าปรับตัว และ พิสูจน์ตัวเอง แต่หลังจากนั้นอาทิตย์เดียว เค้ามาบอกเลิก ด้วยเหตุผลว่า "ที่ทุกวันนี้ที่เค้าทำดี หัวเราะ ยิ้มแย้มกับเรา ทำเพราะความรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบต่อหน้าที่ของคนที่เป็นแฟน ที่ทำไปทุกวันนี้มันฝืนมาก ไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้รักหรือชอบเราแล้ว ความรู้สึกที่มันคงอยู่ตอนนี้คือความผูกพัน ไม่ใช่ความรักหรือความชอบ" ซึ่งบางประโยคที่เค้าพูดมาเป็นข้อความของพี่ปอโทที่เราเคยเห็นที่พิมพ์คุยกับเค้า ตอนนั้นสิ่งที่เราทำคือการยื้อไว้สุดแรงที่เรามี แต่สิ่งที่เค้าให้เรากับมาคือ "เป็นเพื่อนกันเหอะ"
หลังเลิกกันไปเราก็ยังติดต่อคุยกันไปมาแบบเพื่อน พิมพ์ทักแชทคุยกัน แรกๆมันก็เจ็บมาก ร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะให้ร้องอีก
เมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เค้าไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วโทรศัพท์กลับมาหาเราพูดขอโทษเรามากมายที่ทำให้เราเสียใจ และบอกยังรู้สึกรักเราอยู่ และคิดว่าอยากจะกลับมา จนวันจันทร์เราโทรไปหาเค้า แต่คำตอบที่กลับมาคือเราจำอะไรไม่ได้ พอถามถึงเรื่องกลับมาขอคืนดี เค้าบอกเรายังไงก็เป็นได้แค่เพื่อน
เมื่อวานเราได้เห็นข้อความของเค้าบนเฟสบุ๊คที่สื่อไปในทางที่กำลังมีคนคุยด้วย เราเริ่มรู้สึกกลับมาเจ็บอีกครั้ง ถามว่ายังอยากเป็นเพื่อนมั้ย มันยังอยากเป็นเพื่อนให้ได้นะเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน แต่ตอนนี้มันไม่พร้อมกับการเห็นเค้าไปคบไปคุยกับใครจริงๆ และยังแอบเชื่อ หวังเล็กๆว่าสิ่งที่เค้าพูดตอนเมาจะเป็นเรื่องที่มาจากความรู้สึกของเค้าข้างในจริงๆ