บทนี้ ต้องการสื่อว่าการใช้คำลหุ จริงๆแล้วมีหลากหลายมากมาย จึงไม่ต้องเกรงว่าจะนึกคำลหุไม่ออก
ฉันท์ที่แต่งนี้ เป็นแบบฝึกหัดอย่างดีสำหรับให้นักเรียนฝึกเขียนและเรียนรู้คำศัพท์ที่ประกอบด้วยหนึ่งคำลหุ เป็นตัวประสม
นอกจากนี้ยังสามารถใช้คำลหุเดี่ยวมาผสมโรงได้เช่นกัน ( แต่อย่ามากไป เพราะอาจดูระเกะระกะ )

เป็นบทฉันทลักษณ์นึง ที่เหมาะต่อการเล่นเสียงอักษรและเล่นคำ ลองดูนะครับ...

      ** วิตกกระไรไฉนล่ม?(ฉันท์) ** #อิทิสังฉันท์๒๐ ( วุตตฉันท์๒๐ )

๏ เบิ่งพยับพยู่ห์มหัศจรรย์                              ระริ้วระลอกกระฉอกกระชั้น
กระชับชาญ

๏ ลึกทะเลจะจมและล่มเพราะกาฬ                   กระทั้นกระแทกสนั่นสนาน
ชลาศัย

๏ ซัดสำเภาถงาดกระทุ้งไถล                          ทะเลสลุบสลัดสไลด์
ณ ฝั่งศึก

๏ เอียงตะแคงคละแคมมโหระทึก                    ถลำตลบตะลึง ณ ดึก
ตะลุมบอน

๏ หลวงชเลละลิ่วละแล่นตะลอน                      ณ แหลมตะโตรกชะโงกชระงอน
มิแข็งขืน

๏ ลอยละล่องระลอกละล้าวระรื่น                      สลัวสราญสลับสะอื้น
สะอึกสม

๏ ร่องอณูก็คับและแคบบรม                            กระทั่งกระทบ ณ โขดก็ล่ม
ณ เนินเต่า

๏ ลมกระโชกกระชั้นกระสันกระเส่า                   กระหืดกระหอบระยอบประเทา
สลาตัน

๏ ถึงกระแทกกระทบกระเทือนมหันต์                มิหวั่นสลายสลบรึยั่น
ผิโฉ่งฉ่าง

๏ เรือถนัดมิพอเพราะแคบ ณ ทาง                    ระวังระแวดจะหัก ณ กลาง
ขนองเรือ

๏ ลำระส่ำระส่ายสลิลอะเคื้อ                            อะคร้าวคณาภิรมย์ก็เหลือ
จะบรรยาย

๏ ชักรยางค์ระโยงระยาวขยาย                         กะเกลียวกระสรวลก็รวนละลาย
ทะลักท่วม

๏ สรรพสิ่งสงัดสงบผิน่วม                               อุทกภัยไฉนหละหลวม
ระบายเนิน

๏ เลยละแล่นละลอยผิจ๋อยเผชิญ                      สุขาภิรมย์ระดมเผอิญ
ถะเกินฝัน

๏ สุขชไมชม้ายฉมังฉกรรจ์                              ลุจุดชโลมชะลอสวรรค์
กะลาศรี

๏ ฉันทลักษณ์จะหนักรึเบาฉะนี้                         จริตวิตกสะทกฤดี
ทำไมเอย? ๛  

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ต้นฉบับจากเสภาขุนช้างขุนแผน  ( บทอัศจรรย์ระหว่าง ขุนแผนกับนางบัวคลี่ )

“เกิดพยับพยุห์พัดอัศจรรย์                 สลาตันเป็นระลอกกระฉอกฉาน

ทะเลลึกดังจะล่มด้วยลมกาฬ              กระทบดานกระแทกดังกำลังแรง

สำเภาจีนเจียนจมด้วยลมซัด               สลุบลัดเลียบบังเข้าฝั่งแฝง

ไหหลำแล่นตัดแหลมแคมตะแคง         ตลบตะแลงเลาะเลียมมาตามเลา

ถึงปากน้ำแล่นส่งเข้าตรงร่อง               ให้ขัดข้องแข็งขืนไม่ใคร่เข้า

ด้วยร่องน้อยน้ำคับอับสำเภา                ขึ้นติดตั้งหลังเต่าอยู่โตงเตง

พอกำลังลมจัดพัดกระโชก                   กระแทกโคกกระท้อนโขดเรือโดดเหยง

เข้าครึ่งลำหายแคลงไม่โคลงเคลง         จุ้นจู๊เกรงเรือหักค่อยยักย้าย

ด้วยคลองน้อยเรือถนัดจึงขัดขึง             เข้าติดตรึงครึ่งลำระส่ำระสาย

พอชักใบขึ้นกบรอกลมตอกท้าย            ก็มิดหายเข้าไปทั้งลำพอน้ำมา

พอฝนลงลมถอยเรือลอยลำ                 ก็ตามน้ำแล่นล่องออกจากท่า

ทั้งสองเสร็จสมชมชื่นดั่งจินดา              ก็แนบหน้าผาสุกมาทุกวัน”
        

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บทความ "ภาษาไทยและภาษาเดิมที่เรายืมมา รวมถึงหลักการใช้ภาษา"
  https://sites.google.com/a/pypw.ac.th/patsanee_sirimueang_401/phasa-thiy