จะได้ไปแข่งขันแต่ไม่เต็มใจ ไม่มันใจ

เรื่องมันมีอยู่ว่า เราไปสมัครแข่งขันสวดมนสรภัณยะ
แต่ไม่เคยเเข่งมาก่อน แต่เราเคยนำสวดมนต์ที่ รร.เก่ามาก่อนก่อนจะย้ายมาเพราะเรียนจบ แต่พอเรามาสมัครคือมากับเพื่อนคนนึง เป็นการเเข่งขันระดับมัธยม แต่พอเรากำลังจะเดินไปคัดตัว ตอนแรกก็เดินคุยกับเพื่อนไป ชิวๆ พอเดินเข้ามาในห้อง ภาพที่เห็นคือตอนแรกคิดว่ามีแต่รุ่นเดียวกัน แต่สิ่งที่เห็นคือ รุ่นพี่ ผญ.เต็มไปหมดราวๆสิบกว่าคนได้ แต่ละคนดูจากภายนอกก็น่าจะแรงบางคนนะ แต่สิ่งที่ลำบากใจขึ้นมาทันทีก็คือ อาจารย์แยกเรากับเพื่อนออกไปคนละฝ่ายจากตอนแรกจะซ้อมด้วยกัน กลับต้องแยกกันซ้อมแล้ว ต้องอยํ่กับรุ่นพี่ที่ไม่รู้จักอีก แถมยังอึ้งไปอีก
เพราะ อาจารย์แจ้งว่าวันศุกร์-อาทิตย์ ต้อง นอนค้าง ที่ รร.อ้าวว แล้วไง จากตอนแรกมั่นใจสุดๆ เพราะเคยสวดมา แต่ต้องมาอึ้งเพราะ บทที่เราต้องสวดมันเป็นบทแห่ สวดมนต์ อะไรอีกบลาๆ ไม่มช่แค่บทเดียวอย่างที่เราคิดไว้ ตอนแรกก็คิดในใจและว่า สละสิทธิ์ ดีมั้ย ทำไมมันลำบากใจจัง อยู่ไปขนาดนี้ไม่น่ามีความสุข จะทำทีมแพ้มั้ย กังวล มาก
ตอนนี้ใจแยกออกเป็น2ฝ่าย ระหว่าง บอก อาจารย์ขอสละสิทธิ์ไปเลย กับ ระหว่าง เอาน่าาา เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง แล้วสิ่งที่ทำให้เรามันใจอย่างมากคือรูปลักษณ์เราภายนอก คือที่เราถูกแยกจากเพื่อนก็มาจากเรื่องส่วนสูง!! คือเราเป็นคนตัวเตี้ยมาก อยู่มัธยมแล้วแท้ๆแต่ส่วนสูงยังไม่ถึง160ด้วยซ้ำ ขาก็ใหญ่อันนี้ใหญ่จิงใครๆก็บอกแต่หุ่นรอบเอวก็โออยู่สิ่งที่กลัวคือ
เราไม่มันใจในตัวเองอย่างมากก จะสละสิทธิ์บอกอาจารย์ตอนนี้ก็ยังไม่สาย แต่จะลองดูผลที่เกิดถ้าไม่ดีขึ้นมาก็คงจะเสียหายแต่ถ้าผลดีก็คงจะดีมาก
คือตอนนี้กระวนกระวายใจสุดๆ ไม่รู้จะทำยังไงแล้วจิงๆ😭😭