สวัสดีค่ะ
ตอนนี้เราอายุ 38 ปี ส่วนสามีอายุ 37 ปี มีลูกชาย 1 คน อายุ 3.10 ปีค่ะ แต่งงานกันมา 6 ปีแล้วค่ะ
เราทำงานบริษัท ส่วนสามีทำงานที่บ้าน ตอนนี้ลูกเรียนอยู่อ.1 ซึ่งไม่ไกลจากบ้านมากค่ะ
เราอาศัยอยู่กับพ่อและแม่สามีค่ะ ซึ่งเราอึดอัดมาก เพราะแม่เค้าเป็นคนพูดเยอะ พูดตลอดเวลา
บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง ซึ่งเรายอมรับค่ะว่าเรารำคาญมากๆ
สามีเราเป็นคนติดเกมมาก ว่างๆก็จะเล่นเกมตลอด ทั้งมือถือและ ipad
ถ้าไม่เล่นเกม ก็ดูyou tube ไปเรื่อยค
นิสัยของเค้าคือเป็นคนเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไม่กระตือรือร้นค่ะ และค่อยข้างขี้เกียจ รักสบาย
เรื่องของการติดเกม ถึงขนาดเข้าห้องน้ำก็เล่น อาบน้ำก็เล่น กินข้าวก็เล่น ขับรถก็เล่น ตื่นขึ้นมาก็เล่น ก่อนนอนก็เล่น
เล่นจนถึงตี1ตี2 บางครั้งถึงตี 5 ซึ่งเราเบื่อหน่ายมาก ทะเลาะกันหลายครั้ง และเค้าบอกจะปรับปรุงตัว
แรกๆก็ดีค่ะ แต่พอผ่านไปสักพักก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
ขอเล่าถึงเรื่องการเลี้ยงลูกนะคะ ลูกเราเป็นเด็กพัฒนาการค่อนข้างช้า เลี้ยงยาก งอแง
ยอมรับค่ะว่าถ้าไปอยู่กับคนอื่น ครึ่งวันก็เอามาคืนแน่นอน
สามีจะไปส่งลูกที่โรงเรียนและไปรับกลับ แต่พอกลับมาแล้ว ทุกอย่างคือหน้าที่ของเราค่ะ เพราะเค้าจะเล่นเกม
วันเสาร์ ก็เป็นเราที่ดูลูกค่ะ ส่วนวันอาทิตย์ ถ้าไม่ออกไปไหน ก็เป็นเราเหมือนเดิม เพราะสามีจะเล่นเกมไม่ก็ดูyou tube ตลอดค่ะ
เราเบื่อหน่ายสามีมากค่ะ พูดตรงๆเลย เราหมดรักเค้าแล้วด้วย เพราะสาเหตุหลายๆอย่างค่ะ
เราไม่มีอะไรกับเค้ามานานมากแล้ว ประมาณ 2 ปีได้แล้ว เพราะเราไม่มีอารมณ์ สาเหตุก็เพราะหมดรักค่ะ
แรกๆเค้าก็จะขอมีค่ะ แต่เราปฏิเสธทุกครั้ง ทุกวันนี้เค้ารู้แล้วว่าเราไม่ได้รักเค้าแล้ว ก็เลยไม่ฝืนใจเรา
ตั้งแต่ต้นปีมา เราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ ทุกครั้งเราจะขอเลิก เพราะเราอยากเลิกจริงๆ
เราบอกเค้าแล้วว่าเราไม่ได้รักเค้า และขอตกลงเรื่องการเลี้ยงดูลูกและขอหย่า
ซึ่งเราจะไปเช่าคอนโดอยู่ ไม่ได้กลับไปอยูบ้านเรานะคะ เพราะบ้านเราไกลจากที่ทำงานและโรงเรียนลูก
แต่เค้าก็ไม่ยอมค่ะ อ้างว่าต้องอดทนเพื่อลูก ที่เรายอมอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อลูกเท่านั้น
แต่มาหลังๆ เราเริ่มไม่ไหวกับพฤติกรรมเค้า เราเบื่อหน่ายและเริ่มเกลียดเค้ามากค่ะ
เราถึงขนาดสาปแช่ง ขอให้เค้าตายเร็วๆ ขอให้รถชนตาย (ซึ่งเรารู้ค่ะว่ามันไม่ดี)
เราจะทำยังไงดีคะ สงสารลูกก็สงสาร แต่เราอยู่เหมือนคนใกล้ตายมากๆ
ทุกวันนี้หน้าเค้าเรายังไม่อยากมองเลย คุยกันไม่เกิน 10 คำก็ทะเลาะกันแล้ว
เราคิดอยากหนีไปหลายครั้ง คิดอยากฆ่าตัวตายด้วย แต่ก็สงสารลูก
ตอนนี้เราเหมือนคนใกล้จะบ้าค่ะ เราเหนื่อย เราเบื่อ เราไม่มีความสุข ท้อแท้
บางทีก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ น้ำตาไหลไม่หยุดเลยค่ะ ก่อนนอนเราจะขอให้ได้เลิกกับเค้าทุกวันๆ
เราหาทางออกไม่เจอจริงๆ
เราจะทำยังไงดีคะ รบกวนขอคำปรึกษาด้วยค่ะ
อยากเลิกกับสามีมาก ทำยังไงดีคะ
ตอนนี้เราอายุ 38 ปี ส่วนสามีอายุ 37 ปี มีลูกชาย 1 คน อายุ 3.10 ปีค่ะ แต่งงานกันมา 6 ปีแล้วค่ะ
เราทำงานบริษัท ส่วนสามีทำงานที่บ้าน ตอนนี้ลูกเรียนอยู่อ.1 ซึ่งไม่ไกลจากบ้านมากค่ะ
เราอาศัยอยู่กับพ่อและแม่สามีค่ะ ซึ่งเราอึดอัดมาก เพราะแม่เค้าเป็นคนพูดเยอะ พูดตลอดเวลา
บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง ซึ่งเรายอมรับค่ะว่าเรารำคาญมากๆ
สามีเราเป็นคนติดเกมมาก ว่างๆก็จะเล่นเกมตลอด ทั้งมือถือและ ipad
ถ้าไม่เล่นเกม ก็ดูyou tube ไปเรื่อยค
นิสัยของเค้าคือเป็นคนเรื่อยๆ เฉื่อยๆ ไม่กระตือรือร้นค่ะ และค่อยข้างขี้เกียจ รักสบาย
เรื่องของการติดเกม ถึงขนาดเข้าห้องน้ำก็เล่น อาบน้ำก็เล่น กินข้าวก็เล่น ขับรถก็เล่น ตื่นขึ้นมาก็เล่น ก่อนนอนก็เล่น
เล่นจนถึงตี1ตี2 บางครั้งถึงตี 5 ซึ่งเราเบื่อหน่ายมาก ทะเลาะกันหลายครั้ง และเค้าบอกจะปรับปรุงตัว
แรกๆก็ดีค่ะ แต่พอผ่านไปสักพักก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม เป็นอย่างนี้ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน
ขอเล่าถึงเรื่องการเลี้ยงลูกนะคะ ลูกเราเป็นเด็กพัฒนาการค่อนข้างช้า เลี้ยงยาก งอแง
ยอมรับค่ะว่าถ้าไปอยู่กับคนอื่น ครึ่งวันก็เอามาคืนแน่นอน
สามีจะไปส่งลูกที่โรงเรียนและไปรับกลับ แต่พอกลับมาแล้ว ทุกอย่างคือหน้าที่ของเราค่ะ เพราะเค้าจะเล่นเกม
วันเสาร์ ก็เป็นเราที่ดูลูกค่ะ ส่วนวันอาทิตย์ ถ้าไม่ออกไปไหน ก็เป็นเราเหมือนเดิม เพราะสามีจะเล่นเกมไม่ก็ดูyou tube ตลอดค่ะ
เราเบื่อหน่ายสามีมากค่ะ พูดตรงๆเลย เราหมดรักเค้าแล้วด้วย เพราะสาเหตุหลายๆอย่างค่ะ
เราไม่มีอะไรกับเค้ามานานมากแล้ว ประมาณ 2 ปีได้แล้ว เพราะเราไม่มีอารมณ์ สาเหตุก็เพราะหมดรักค่ะ
แรกๆเค้าก็จะขอมีค่ะ แต่เราปฏิเสธทุกครั้ง ทุกวันนี้เค้ารู้แล้วว่าเราไม่ได้รักเค้าแล้ว ก็เลยไม่ฝืนใจเรา
ตั้งแต่ต้นปีมา เราทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ ทุกครั้งเราจะขอเลิก เพราะเราอยากเลิกจริงๆ
เราบอกเค้าแล้วว่าเราไม่ได้รักเค้า และขอตกลงเรื่องการเลี้ยงดูลูกและขอหย่า
ซึ่งเราจะไปเช่าคอนโดอยู่ ไม่ได้กลับไปอยูบ้านเรานะคะ เพราะบ้านเราไกลจากที่ทำงานและโรงเรียนลูก
แต่เค้าก็ไม่ยอมค่ะ อ้างว่าต้องอดทนเพื่อลูก ที่เรายอมอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อลูกเท่านั้น
แต่มาหลังๆ เราเริ่มไม่ไหวกับพฤติกรรมเค้า เราเบื่อหน่ายและเริ่มเกลียดเค้ามากค่ะ
เราถึงขนาดสาปแช่ง ขอให้เค้าตายเร็วๆ ขอให้รถชนตาย (ซึ่งเรารู้ค่ะว่ามันไม่ดี)
เราจะทำยังไงดีคะ สงสารลูกก็สงสาร แต่เราอยู่เหมือนคนใกล้ตายมากๆ
ทุกวันนี้หน้าเค้าเรายังไม่อยากมองเลย คุยกันไม่เกิน 10 คำก็ทะเลาะกันแล้ว
เราคิดอยากหนีไปหลายครั้ง คิดอยากฆ่าตัวตายด้วย แต่ก็สงสารลูก
ตอนนี้เราเหมือนคนใกล้จะบ้าค่ะ เราเหนื่อย เราเบื่อ เราไม่มีความสุข ท้อแท้
บางทีก็ร้องไห้ออกมาเฉยๆ น้ำตาไหลไม่หยุดเลยค่ะ ก่อนนอนเราจะขอให้ได้เลิกกับเค้าทุกวันๆ
เราหาทางออกไม่เจอจริงๆ
เราจะทำยังไงดีคะ รบกวนขอคำปรึกษาด้วยค่ะ