แฟนคนแรก ใช่ว่าจะเป็นคนสุดท้าย

เราชื่อลดา ตอนนี้เราอายุ 20 ปี วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องแฟนคนแรกให้ฟัง
เรามีแฟนคนแรกตอนอายุ 14 ปี (ม.3) แฟนคนแรกชื่อ G เขาเด็กกว่าเรา 1 ปี (ม.2) เขาเป็นคนน่ารักนะคะ ไปไหนเราก็ไปด้วยกัน เรียนที่เดียวกัน ตอนกลางวันเขาก็จะมาหาเรา ถือกระเป๋าให้เรา ถือเฟรนชิปให้เรา นั่งเล่นกับเราทุกวัน ด้วยความที่เราเป็นคนค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง เขาก็เลยตามใจเราทุกเรื่อง เวลาเราทะเลาะกัน เราไม่พอใจ เราก็ชอบตีเขา พอถึงงานกีฬาสี เราไม่อยากให้เขาลงเตะฟุตบอล เพราะไม่อยากให้เพื่อนแซว แต่เขาก็ลงเตะอยู่ดี เพราะไม่มีคนลง เราก็ไม่พอใจ แต่เราก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรกัน เราก็ไปนั่งเล่นด้วยกัน 2 คน ที่ม้านั่ง จนกีฬาสีจบ เราก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เราคุยโทรศัพท์กันทุกวัน เราเป็นคนที่งี่เง่ามากๆๆ เราจะโทรหาเขาจนกว่าเขาจะรับสายเรา โทรหาเป็นร้อยๆสาย (เพื่ออะไรก็ไม่รู้) เราอยู่ด้วยกันบ่อยจนในเฟรนชิปตอนม.3 ของเรามีแต่ชื่อเขาเต็มไปหมด และจนไม่มีใครคิดว่าเราจะเลิกได้ แต่สุดท้ายเราก็เลิกกัน ในช่วงปีเทอม เราก็ไม่ค่อยได้คุยกัน เขาไม่ค่อยรับโทรศัพท์เรา แล้ววันนั้นเขาโทรมาหาเรา แล้วเขาก็ถามเราว่า"เราเลิกกันไหม" เราเลยตอบไปว่า"เลิกก็เลิก" แล้วเขาก็ไปคบกับเพื่อนเรา #เพื่อนที่รู้จักกันพอสมควร จนปัจจุบันนี้เราก็ยัไม่เข้าใจว่าเราเลิกกันด้วยเหตุผลอะไร?
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่