สวัสดีค้า.......กระทู้นี้ก็ไม่มีอะไรมากมายค่ะแค่อยากบ่นเฉยๆ คุณคงเคยเจอแหละคนพวกนี้อยู่ในสังคมเยอะแยะไป ก็เข้าใจละนะว่าบางทีคนเรามันก็มีความเห็นแก่ตัวกันบ้างแต่สำหรับบางคนมันเยอะไปจนไม่สนสี่สนแปดไม่สนความรู้สึกของคนรอบข้างบ้างเลย แบบว่าฉันจะทำแบบนี้ฉันก็ทำเพื่อนๆคนอื่นจะเป็นยังไงฉันไม่รู้ ขอแค่ฉันมีขอแค่ฉันได้ก็พอ....เวลาทำงานกับคนพวกนี้นะเราพึ่งเขาไม่ได้เลยโดยเฉพาะงานกลุ่มเนี๊ยอย่าหวังให้ช่วยเลย แค่เขาจะถามเราว่ามีไรให้ช่วยไหมยังไม่เคยเลย เราเลยต้องเป็นคนแบ่งหน้าที่ให้ คอยบอกว่าต้องทำยังไงบ้างแต่เเม่คุณเอ้ยยยยยยขนาดบอกแล้วนะ งานที่ออกมาเหมือนเด็กประถมทำอ่ะ ไม่มีความละเอียดเลย อ่อลืมบอกไปตอนนี้เราอยู่มหาลัยปี1 เหนื่อยใจ เราต้องกลับมาแก้อีก เขาคงไม่รู้หรอกว่าเราต้องอดหลับอดนนอนทำกี่วัน เครียดก็เครียด งานก็ไม่ได้มีงานเดียว มีเป็นกองทั้งงานเดี่ยวงานกลุ่ม งานราชงานหลวงที่เราต้องทำอีก  เคยบอกให้เขากลับไปแก้นะคะ เขาบอกมีงานอื่นต้องทำ งานที่ส่งให้เรามันก็ดีแล้วทำไมต้องแก้......เจอแบบนี้เข้าไปก็เดินต่อไม่ได้เหมือนกัน โอ้ยยยยน้ำตาจิไหลรดหัวเข่า ด้วยความเป็นเพื่อนเราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำไง ต้องรับมือยังไง จะบอกเขาไปก็ขอให้ตัวเองมีความกล้ากว่านี้อีกนิดก่อน
วันนี้มาบ่นจริงๆ5555+ ใครเคยเจอแบบนี้บ้างมีวิธีจัดการยังไงช่วยบอกด้วยนะคะ