จริงไหมคะที่ว่าถ้าพ่อกับเเม่ดูเเลเราดีมากๆความคิดของเราจะไม่ต้องการที่จะมีเเฟนเหมือนคนอื่นเค้าเลย

คือตามหัวข้อเเหละค่ะเราสังเกตเพื่อนมาหลายๆคนเเล้วว่าเพื่อนส่วนมากที่มีเเฟนหรือต้องการความรักจากคนอื่นที่ไม่ใช่ครอบครัวเช่นเเฟน ส่วนมากเพื่อนที่มีเเฟนมักจะมีปัญหากับครอบครัวมีเรื่องที่ทำให้เหนื่อยใจกับคนทางบ้านของตัวเอง ซึ่งทำให้ความรักจากตรงนั้นลดน้อยลงหรึเปล่าคะ ส่วนคนที่ยังไม่มีเเฟนเเล้วโสดนานๆเช่นเพื่อนของเราอีกคนนึง มันไม่ได้เป็นคนที่โหยหาความรักอารมเเบบเเฟนเลยน่ะคะ เเล้วมันเป็นคนเปิดเผยเเสดงอาการง่ายเเต่ก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะมีใครที่ชอบสักทีเพื่อนคนอื่นก็จับผิดหลายครั้งจนคิดว่าไม่มีใครจริงๆเราเริ่มจะสังเกตุที่ว่าครอบครัวของเพื่อนคนที่ยังไม่มีเเฟน ครอบครัวอบอุ่นมากกกเเละเป็นครอบครัวที่ไม่มีปัญหาให้เพื่อนต้องมานั่งระบายเรื่องที่บ้านให้ฟังสักครั้งเดียว เลยเป็นเหตุที่ไม่จำเป็นต้องมีเเฟนก็ได้หรึเปล่า เเค่ครอบครัวที่รักกันดีไม่เคยขึ้นเสียงทะเลาะใส่กันก็พอเเล้ว /// ส่วนคนที่มีเเฟนเเบบต้องการมากกหรือเเบบต้องการปกติเราสังเกตุว่า พวกมันจะมีปัญหากับครอบครัวเป็นประจำ ทุกครั้งก็มานั่งเล่าให้เพื่อนฟังตลอด เลยได้รับความรักจากทางบ้านน้อยลง ความคิดจึงเปลี่ยนไปเป็นหาคนที่เรารักเค้าเเล้วเค้าก็รักเราหรึเปล่าคะ
...(เราไม่มีเจตนามาดูถูกครอบครัวของใครนะคะเราเเค่สงสัยเเล้วจะมีคนมาคิดเเบบเราบ้างหรึเปล่า)