มีใครเวลาประสบปัญหาต่างๆในชีวิตแล้วชอบนั่งคิดถึงอดีตบ้างครับ

รู้สึกพอยิ่งโตขึ้น (หรือยิ่งแก่ตัวลงดีหว่า) เวลาเจอปัญหาชีวิตที่ค่อยๆหนักมากขึ้นตามอายุเข้ามาจนเหนื่อยอ่อนล้ากายใจ กับประสบความเครียดจากๆมากมายที่ถาโถม พอวันไหนว่างกลับกลายเป็นว่านั่งเฉยๆ ฟังเพลงหรือดนตรี แล้วนึกถึงเรื่องในอดีต

พอได้นึกถึงก็จะรู้สึกสุขในอย่างแปลกประหลาดแต่พอเห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรหลายอย่างก็กลับรู้สึกเศร้าไปในตัวว่า เราไม่อาจกลับไปจุดนั้นได้แล้ว หลายๆอย่างเปลี่ยน แม้เราจะไม่เปลี่ยน รอบข้างก็จะเปลี่ยนไปเองบังคับให้เราต้องเปลี่ยนวิถีของเราต่อไป