แฟนติดการพนันมาก และไม่ค่อยสนใจ

ตอนนี้เราอายุ25 ปีแล้วค่ะ แฟนเราอายุ24น้อยกว่าเรา1ปี เราคบกันตั้งแต่จขกท.ยังเรียนอยู่ม.4 จนถึงปัจจุบัน ที่ผ่านมาความสัมพันธ์ก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไร ไม่ได้หวาน ไม่มีของขวัญใดๆในเทศกาลต่างๆ แม้แต่วันเกิด อาจจะมีบ้างบางปีที่ให้ แฟนจขกท.จะเป็นคนชอบเล่นไก่ เล่นมวยมาก เล่นตั้งแต่สมัยเขาเรียนเราก็ทะเลาะกันบ้าง คือบอกก่อนนะคะว่าจขกท.กับแฟนอยู่คนละจังหวัด โทรไปเขาก็ไม่ค่อยรับ หรือรับแต่คุยแป๊บเดียว จขกท.ก็เข้าใจค่ะคิดว่าเขาคงตั้งใจเรียนและทำรายงานทำโครงการต่างๆที่วิทยาลัยให้ทำ แต่จริงๆแล้วคือมันไม่ใช่ เขาใช้เวลานั้นไปเล่นการพนันเล่นไก่ ไม่เคยเข้าแถว เรียนก็ไม่ค่อยเข้า ยอมรับว่าจขกท.ก็โกรธ แต่เราอยู่คนละจังหวัดก็ทำอะไรไม่ได้มาก เราก็ทะเลาะกระท่อนกระแท่นมาเรื่อยๆ แล้วจนวันนึงเราสองคนต่างคนต่างเรียนจบค่ะ และตัดสินใจลงไปทำงานที่จ.ชลบุรีด้วยกัน แรกๆลงไปก็ค่อนข้างลำบากค่ะ แต่ช่วงลงไปทางครอบครัวแฟนแม่แฟนพี่สาวแฟนก็คอยซัพพอร์ตตลอด คือทางครอบครัวเขาดีกับเรามาก มันเลยทำให้เรามองข้ามในบางส่วนที่เขาอาจจะเถลไถลไปบ้าง เราอยู่ด้วยกันได้ซักระยะ ก็เริ่มเข้าที่เข้าทางเริ่มปรับตัวกับสังคมได้ค่ะ อย่างที่บอกค่ะแฟนจขกท.ชอบเล่นการพนัน พอเขามาอยู่ที่นี่มันยิ่งเปิดกว้างช่วงแรกๆอาจจะไม่หนักเท่าไหร่ แค่ช่วงแรกๆที่มาอยู่ก็เริ่มกลับห้องดึกแล้วค่ะ กลับไม่ต้องเวลา สังสรรค์บ่อยมาก เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ช่วงแรกๆจขกท.รับไม่ได้ค่ะ มีปากเสียงกัน แต่เขาจะทำมึนไม่สนใจ เราร้องไห้ เขาก็ไม่เคยปลอบ ไม่สนใจ เรารู้สึกเกลียดเขา ในความคิดคืออยากเก็บเงินซักก้อนแล้วหนีไปจากตรงนี้ไปหางานใหม่ อาจจะเพราะผ่านไปซักระยะความโกรธเราก็ค่อยๆเบาลง เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ร้องไห้บ่อยมาก มันยังไม่จบกับเรื่องการพนันของเขา จากที่เขาแทงบอลไม่เป็น เขาก็เริ่มหัดแทง และดูแต่หน้าจอโทรศัพท์ ควบคู่ไปกับการเล่นมวย ไก่ และไฮโล ทำงานเขาจะหยุดแค่วันอาทิตย์ เขาก็จะเล่นแบบนี้ทุกอาทิตย์คือหาที่เล่นจนมีที่ประจำ คือวันอาทิตย์เราก็หยุด เขาก็ปล่อยเราอยู่ห้องคนเดียว ไม่เคยชวนไปเที่ยวเลย ชวนไปแต่ที่เล่นการพนันของเขา เราก็ไม่ไป คือเป็นแบบนี้มาตลอด 3-4ปี ชีวิตก็จะวนลูปอยู่แบบนี้ เราก็เคยคุยกับเขานะเรื่องนี้แต่เขาบอกว่า เขาทำงานเหนื่อยมาทั้งอาทิตย์ อยากทำอะไรที่ตัวเองชอบตัวเองอยากทำ คือเราเหนื่อยที่ต้องทะเลาะเหนื่อยกับสิ่งที่เขาเป็น พูดไปว่าไปเขาก็ไม่สนใจ เวลาท้อเวลาเหนื่อยเราก็อยากบ่นอยากระบายแต่เขาก็ไม่ค่อยอยากรับฟังเท่าไหร่ เขาบอกมันไร้สาระ ไม่เคยมีแม้แต่กำลังใจคำปลอบโยน โอบกอดที่อบอุ่นไม่เคยเลย เหนื่อยที่ต้องปลอบตัวเองร้องไห้เองหายเอง ในหัวคิดแต่เรื่องเลิกเป็นพันๆครั้ง อย่างว่าค่ะจขกท.กับแฟนคบกันนานและต่างคนต่างเป็นคนแรกของกันค่ะ และทางครอบครัวเขาคือดีมาก ถ้าเราเลิกไปกลัวไม่เจอญาติๆแฟนครอบครัวแฟนที่ดีแบบนี้ค่ะ และเรื่องผญ.เขาก็ไม่ค่อยมี มีเรื่องที่ไม่ค่อยสนใจเรา และการพนัน เรื่องเงินเรื่องค่าใช้จ่ายเขาก็ซัพพอร์ตดีค่ะไม่มีปัญหาเรื่องนี้ แต่ตอนนี้จขกท.เจอมรสุมหนักค่ะ แม่ป่วยเข้ารพ. จขกท.ต้องออกจากงานมาดูแลแม่ค่ะ แม่จขกท.นอนรพ.เกือบสองเดือน เงินที่มีก็ร่อยหรอ ญาติๆก็ช่วยบ้างค่ะ แฟนเขาก็ช่วยเราดีค่ะ แต่ยิ่งเราไม่อยู่เขาก็ยิ่งเล่นการพนันหนักขึ้นๆ หนักจนไม่หลับไม่นอน ไม่ได้คุยกันเลยวันนึงคุยกันไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ อยู่ด้วยกันก็แทบจะไม่ได้คุยกัน นี่อยู่ห่างกันก็ยิ่งจะไม่ได้คุยกันไปอีก บางวันจขกท.ก็เหนื่อยก็ท้ออยากระบาย แต่เราก็เริ่มปลงๆแล้วและเราก็ไม่ได้ทำงานไม่อยากเจ้ากี้เจ้าการจนเขาต้องรำคาญ แต่บางทีมันก็รู้สึกไม่โอเค รู้สึกไม่ใช่ ตอนนี้เราก็อยู่บ้านค่ะ แม่กำลังจะหายดีแล้วจขกท.ก็เริ่มหางานในจังหวัดไว้อยู่ค่ะ
#เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้คะ อยากถามว่าถ้าเป็นคุณ จะตัดสินใจแบบไหนคะ