ช่วยแต่งกลอนฉันท์ต่อหน่อยคะ

เป็นอินทรวิเชียร์ฉันท์ 11น่ะค่ะ ชีวิต ณ วันนี้ มนดี บ่ ไหวหวั่น ฝึกฝนและมุ่งมั่น ก็จะได้ ณ ความฝัน ศึกษาและตั้งใจ อรทัย นะ นามฉัน การเรียน บ่ ฝ่าฟัน ลิจะหวัง ณ บัญชี ไม่เข้ากัน ได้เท่านี้แล้วอ่าา ช่

. สุดแสนจะร้อนรุ่ม . มนกลุ้มสะท้านไหว . หวั่นทรวงและหน่วงใจ . ชลไหลเกรอะดวงตา . รักขมและหม่นเศร้า . สติเขลาบ่คิดหนา . เขาไปมิหวนมา . ผิวะเรียกมิหันมอง . แสนทุกข์ระกำโศก . วิปโยคอุราหมอง . อก

@ มุมั่น บ่หวั่น อบาย เพื่อ ประชา ประสบ สบาย ขยับขยาย "สวรรค์" นิรันดร์ * ฉันทลักษณ์ : ครุ ลหุ สลับกัน จำนวนคำ แต่ละวรรค&nbs

เหมันต์ แต่ก่อนมิเคยฝัน มนอันทวีตรอม ลมโชยพิพรรณพร้อม เจอะจะกรายฤเหมันต์ ลมหนาวพิพัดผ่าน บ่ สราญ ฤ สุขสันต์ ขาดเจ้ามิขาดกัน ละจะห่างจะขาดใจ กลอนเกี่ยวกับฤดูหนาวค่ะ concept คือ เหงาๆในช่วงฤดูหนาว แต

ขึ้นต้นด้วยว่า ซื่อสัตย์บ่มีหมด ...... (​ครุ รหุ)

@ ชีวิต ลิขิตเอง ยำเกรง พระธรรม จง ไป่ปล่อย กิเลส ยง มั่นคง ขจัด"กู"

คือผมหัดแต่งกลอนอินทรวิเชียรฉันท์๑๑ครับแท้จริงแล้วเป็นงานที่ครูสั่งไว้ก่อนจบครับแต่ส่งไม่ทันจึงอยากให้คนที่มาอ่านช่วยกันพิจารณาหรือให้คำแนะนำก็ได้นะครับ เพชรพลอยมิอาจเทียบ บ่มิเปรียบอนงค์นาง ยุพินกะน

..."สามัคคี" แต่งได้..........ในฉันท์...ไหมเอย กำหนดบ่บิดผัน,..............ชื่ออ้าง "อินทรวิเชียร"อัน..............มากลหุ วอนเพื่อนรังสรรค์สร้าง....ฝากหล้าวรรณศิลป์