ใครเคยมีโมเมนต์แบบไม่ชอบแม่ตัวเองบ้างมั้ย

คือตอนนี้เราอายุ15 ตั้งแต่เกิดมาเรามีโอกาสอยู่กับแม่แค่3-4ปี ตอนเด็กๆ (พ่อกับแม่เราแยกทางกันตอนเรา6ขวบ) นอกนั้นเราก็อยู่กับยายจนจบม.3  เเล้วย้ายมาเรียนอยู่กับแม่ ม.4 เรารู้ว่าแม่เรามีน้อง ตอนเรียนอยู่ม.3 เทอม2 พอปิดเทอมเราก็ตัดสินใจย้ายมาอยู่กับแม่ พอมาอยู่กับแม่เราก็รู้สึกว่าความรักที่เราควรจะได้จากแม่ ชดเชยที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันมาตั้ง10กว่าปี มันถูกน้องเราเอาไปหมดเลย แม่ใส่ใจแต่กลับน้อง แม่บอกให้เราเข้มแข็งตลอดมีอะไรก็ต้องน้องก่อน โดยที่แม่ไม่เคยคิดเลยว่าเราก็อ่อนแอนะ เราอยากได้ความรักความอบอุ่นจากคุณนะ มีหลายครั้งที่เราทะเลาะกันแล้วแม่โมโหชอบพูดจาเเรงๆใส่เราซึ่งเราไม่ชอบเลย แม่เหมือนอยากเอาชนะตลอด แม่พยายามจะกำกับจะใส่ข้อมูลแบบโน้นแบบนี้ให้เรา อยากให้เราเป็นในแบบที่เขาต้องการ ซึ่งมันอยากมาก เราอยากเป็นตัวของตัวเอง (เรารู้เรายอมรับว่าเราก็ไม่ใช่คนดีมากสักเท่าไหร่ คือถ้ามันเก็บกดมานานเราทนไม่ไหวก็มีปล่อยออกไปบ้าง) มันเหมือนว่าเขาจะรู้สึกดีมีความยิ้มแย้มอารมณ์ดีก็ต่อเมื่อเรามีเงิน เขาทำให้เรารู้สึกเหมือนว่าเราไม่เคยได้ความรักจากเขาเลย บ้างทีมันก็น่าน้อยใจนะ เรารู้ว่าเราโตเเล้ว แต่แม่จะคิดบ้างมั้ยว่าเราก็อยากได้ความรักแบบที่เเม่ให้น้องบ้าง หลายครั้งที่ทะเลาะกันเเล้วเเม่จะชอบขู่ว่า เดี๋ยวกูจะปล่อยให้อยู่คนเดียว ดูสิจะอยู่ได้มั้ย....
คือมันอัดอั้นมานานอะค่ะ อยากระบาย อยากมีคนรับฟัง บางทีทุกคนอาจจะเห็นเรายิ้มแย้มมีความสุข แต่เขาไม่รู้หรอกว่าข้างในเราเจ็บเราน้อยใจขนาดไหน