สิ่งที่อยู่ข้างในดินน้ำมัน

กระทู้สนทนา
คลิกเพื่อดูคลิปวิดีโอ


ต้องสอนหลาน...อ่านเขียน...เรียนหนังสือ...
เพราะถูกลือ...ว่าภาษา...น่าสงสัย...
อ่านไม่ออก...เขียนไม่ได้...ร้ายในใจ...
จนใครใคร...ก็ขาน...หลานเรางม...

จริงไม่จริง...ไม่รู้...ฟังดูแย่...
ที่แน่แน่...คือเห็น...เป็นรสขม...
ผลการเรียน...มันฟ้อง...ต้องระทม...
ปวดระบม...เพราะไม่ผ่าน...หลานเราอาย...

มันเจ็บปวด...ข้างใน...ใจอานี้...
อาไม่ดี...ไม่ดูแล...แย่เหลือหลาย...
เพิ่งมารู้...ว่าหลานป่วย...ใช่เรื่องกาย...
แต่มันร้าย...เรื่องสมอง...พ้องจิตใจ...

การเรียนรู้...บกพร่อง...คือชื่อโรค...
คือมีโชค...ร้ายมา...กว่าคนไหน...
ตั้งแต่เกิด...ก็ติด...ชิดตัวไง...
กว่าที่ใคร...จะรู้...ก็ดูนาน...

แต่หลายคน...บนโลก...โชคคล้ายหนอ...
ที่จะพอ...รู้จัก...ทักขับขาน...
ไอน์สไตน์...ผู้ยิ่งใหญ่...ในวันวาน...
คือตำนาน...โรคนี้...ที่ได้ดี...

ก็อุ่นใจ...ขึ้นมา...ราคาหนึ่ง...
แต่ไม่ถึง...คาดหวังไกล...ในวิถี...
ขอแค่หลาน...เท่าคนอื่น...เหมือนเขาที...
ก็ยินดี...มากแล้ว...แก้วใจเอย...


หลานป่วยครับผม เป็นโรคที่ผมไม่เคยรู้จักมาก่อน เรียกว่า “โรคการเรียนรู้บกพร่อง” เกิดจากความผิดปกติข้างในสมอง สาเหตุไม่เป็นที่แน่ชัด มันส่งผลกับการใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นมาก คือเขาจะมีปัญหาเรื่องการใช้ภาษา คือพูดไม่ชัดเท่าเด็กในวัยเดียวกัน และการจดจำตัวหนังสือค่อนข้างมีปัญหา เขาจะไม่รู้ว่าตัวไหนเป็นตัวไหน ไม่เข้าใจวิธีการทำงานของมัน ทำให้อ่านหนังสือไม่ออกและเรียนไม่ทันเพื่อน ผลสอบออกมาแย่มาก ทำข้อสอบไม่ได้เพราะอ่านหนังสือไม่ออก

ตอนแรกที่บ้านคิดว่าปัญหาของเขาคือสมาธิสั้น อยู่กับอะไรไม่ได้นาน ก็เลยตัดสินใจส่งไปเรียนเพิ่มตามสถาบันดังๆ เรียนตัวต่อตัว ก็ดีขึ้นมาหน่อย ท่อง ก-ฮ ได้ อ่านคำง่ายๆ ออกบ้าง แต่เป็นลักษณะของการท่องแบบนกแก้วนกขุนทอง คือในเด็กอายุเท่ากัน เขาจะเข้าใจการผสมอักษรให้เป็นคำในระดับเบื้องต้นกันแล้ว แต่หลานผมไม่เข้าใจเรื่องพวกนั้น ผมเลยเอะใจว่า มันอาจไม่ใช่ว่าหลานเราไม่ฉลาด หรือไม่ตั้งใจเรียน แต่เขาไม่เข้าใจมันมาตั้งแต่ต้น พัฒนาการเรียนรู้ของเขามันช้ากว่าคนอื่น ถึงขนาดครูประจำชั้นให้ย้ายไปเรียนโรงเรียนเด็กพิเศษ

ผมว่ามันต้องมีสาเหตุอะไรสักอย่าง เพราะการเลี้ยงดูอะไรต่างๆ ก็ถูกเลี้ยงดูมาเหมือนผมกับพี่ชายและน้องสาว เพราะปู่กับย่าช่วยกันเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก มันไม่น่าจะแย่ถึงขนาดสอบไม่ผ่านนะ ถูกบอกให้ย้ายไปเรียนโรงเรียนเด็กพิเศษนี่ ผมว่ามันไม่ใช่เรื่องธรรมดาแล้ว

จนสุดท้ายก็หาสาเหตุจนเจอว่าหลานป่วย แต่ก็ถือว่ายังโชคดีอยู่บ้างเพราะหลานเพิ่ง ป.1 ถ้ารู้ช้ากว่านี้อาจจะไม่ทันการ เพราะโรคนี้มันจะทำให้คนป่วยมีปมด้อยเรื่องการเรียน อาจจะทำให้เกลียดการเรียนหนังสือ หันไปทำอะไรที่มันไม่ดี อย่างเช่นหนีเรียน มั่วสุมสิ่งเสพติดอะไรพวกนั้น

คุณหมอก็แนะนำว่าต้องค่อยๆ สอนเขาเพิ่มเติมอย่างใจเย็นๆ อย่าไปบีบคั้นเขามาก มันจะเสียมากกว่าได้ ตอนนี้ผมต้องปลีกเวลามาเล่นกับหลานมากขึ้น ชวนปั้นดินน้ำมันเป็นตัวหนังสือ หลอกถามหลอกให้เขาเรียนรู้แบบไม่ให้เขาคิดว่ากำลังเรียนอยู่ ถ้าเขาอ่านหนังสือออกเขาก็จะเหมือนเด็กปกติทั่วไป

ถ้าใครมีลูกหลานที่มีอาการแบบหลานผม แนะนำให้รีบพาไปพบแพทย์นะครับ มันไม่ใช่เรื่องร้ายแรงคอขาดบาดตาย แต่ถ้าปล่อยปละละเลยเขา คุณอาจจะต้องมานั่งเสียใจในอนาคตครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่