คนที่เป็นพัคอิลโดที่แท้จริง เฉลยมาแบบหงายเงิบเลยทีเดียว
เป็นดังที่พ่อของฮวาพยองบอกว่า " แกไม่ใช่พัคอิลโด คนที่
เป็นพัคอิลโดคือ ปู่ของแก"
ทั้งๆที่เนื้อเรื่องเบี่ยงเบนไปทางบาทหลวงยางแต่กลับกลาย
เป็นว่า พัคอิลโดสิงร่างปู่รอคอยอยู่ข้างฮวาพยองมา 20 ปี
เพื่อที่จะสิงร่างของฮวาพยองเพราะ ฮวาพยองเป็นคนที่พิเศษ
กว่าคนอื่นรองรับได้ไม่มีที่สิ้นสุด แต่พัคอิลโดเข้าร่างไม่ได้เพราะ
พลังของฮวาพยองกล้าแข็งจนเกินไป จึงจ้องจะทำลายฆ่าคนที่
ใกล้ตัวฮวาพยองให้หมดไม่ว่าจะ แม่ ย่า พ่อ เฝ้ารอให้ฮวาพยอง
อ่อนแอสร้างให้ฮวาพยองเชื่อใจปู่เพื่อจะดึงให้ฮวาพยองลงจุด
ต่ำที่สุด ให้เสียใจ สิ้นหวัง ตอนนั้นฮวาพยองจะอ่อนแอที่สุด
ส่วนบาทหลวงยางเป็นแค่ลูกของอีชุลยองผู้ที่ถูกสิงคนแรก
เท่านั้น ก็เหมือนลูกคนหนึ่งในสายตาของพัคอิลโด ซึ่ง
ยืมมือบาทหลวงยางและมูลนิธิมือแห่งการแบ่งปันและพวก
แรกๆที่ถูกสิงมาฆ่าคน บาทหลวงยางกระโดดตึกฆ่าตัวตาย
และกล่าวคำสุดท้ายว่า " ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว"
ส่วนปู่ฟื้นคืนมา
ส่วนที่ยุคกวังหรือพี่ที่เป็นคนทรงเคยเข้าไปหาบางสิ่งที่อยู่ในบ้าน
ฮวาพยองแล้วขุดนั่นก็คือ ร่างของพัคอิลโด
ซึ่งปู่ที่ถูกพัคอิลโดสิงนั่นเองเป็นคนไปขุดร่างเอามาเก็บไว้ในบ้านตัวเอง
พอแม่ฮวาพยองไปตามหาฮวาพยองตอนเป็นเด็กที่ทะเล ปู่จึงฆ่าเสีย
และพอกลับเอาร่างไปฝังย่ามาเห็นก็ฆ่าอีกคน
ฮวาพยองจึงพยายามใช้วิธีที่รุ่นพี่ยุคกวังเคยบอกไว้
ถ้าคนที่ถูกสิงตายไม่ว่าวิญญาณแบบไหนก็อยู่ในร่างนั้นไม่ได้
มันจะหายถ้าคนที่ถูกสิงตาย วิธีคือขังมันไว้ในร่างแล้วฆ่าตัวตายโดยเมื่อวิญญาณ
เข้าร่างปิดผนึกด้วยพัลมุลกิมแวจินและพัลมุนจินกยอง ฮวาพยองเมื่อรู้ความจริง
จากปู่ในร่างพัคอิลโดก็เปิดใจรับวิญญาณของพัคอิลโดเพื่อขังมันไว้ในร่างและ
เขียนยันต์ลงในร่างตัวเอง
ตอนจบอยากให้ภาพมันเล่าเรื่อง
ภาพนี้ทำให้เห็นว่า บาทหลวงชเวยุนยอมตายเพื่อช่วยฮวาพยองทั้งๆที่รู้ว่า
ถ้าไล่ผีครั้งนี้ต้องตายแน่ๆ แต่ตัวเขาก็ยอมเพื่อเพื่อน
ส่วนฮวาพยองก็ยอมเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อนและคนอื่นเช่นเดียวกัน
จบแล้ว ก่อนจบฮวาพยองกล่าวว่า "ไม่แน่ใจว่ามันยังอยู่ในทะเลหรือไม่
แต่คิดว่ามันต้องกลับมาเมื่อไหร่ที่โลกวุ่นวายและมนุษย์ทำเรื่องเลวร้าย
ซนจะกลับมาอีกครั้ง" ความแก่งแย่งชิงดี ความชั่วร้ายต่อคนด้วยกัน
ความโลภมาก ความอ่อนแอ ความสิ้นหวัง สิ่งต่างๆเหล่านี้มันทำให้
มนุษย์เหมือนไม่ใช่มนุษย์จริงๆแล้วซนอาจจะไม่ได้มาเข้าสิงคน
แต่เป็นมุมหนึ่งของคนที่มีความมืดดำในจิตใจต่างหากที่มาครอบงำ
จิตใจของเราให้ทำสิ่งไม่ดีเกิดขึ้นเอง นี่อาจจะเป็นสาสน์ที่คนเขียนบท
ต้องการสื่อหรือเปล่า? (ความเห็นส่วนตัว) เย้! ทั้ง 3 คนรอด ดูจบมาคุยกัน
คงคิดถึงตัวละครในเรื่องนี้ที่สื่ออีกมุมให้เราได้มองแบบโหดๆ
The Guest Ep.16 ตอนจบ กับความผูกพันธ์ของทั้ง 3 คน(มีspoil)
เป็นดังที่พ่อของฮวาพยองบอกว่า " แกไม่ใช่พัคอิลโด คนที่
เป็นพัคอิลโดคือ ปู่ของแก"
ทั้งๆที่เนื้อเรื่องเบี่ยงเบนไปทางบาทหลวงยางแต่กลับกลาย
เป็นว่า พัคอิลโดสิงร่างปู่รอคอยอยู่ข้างฮวาพยองมา 20 ปี
เพื่อที่จะสิงร่างของฮวาพยองเพราะ ฮวาพยองเป็นคนที่พิเศษ
กว่าคนอื่นรองรับได้ไม่มีที่สิ้นสุด แต่พัคอิลโดเข้าร่างไม่ได้เพราะ
พลังของฮวาพยองกล้าแข็งจนเกินไป จึงจ้องจะทำลายฆ่าคนที่
ใกล้ตัวฮวาพยองให้หมดไม่ว่าจะ แม่ ย่า พ่อ เฝ้ารอให้ฮวาพยอง
อ่อนแอสร้างให้ฮวาพยองเชื่อใจปู่เพื่อจะดึงให้ฮวาพยองลงจุด
ต่ำที่สุด ให้เสียใจ สิ้นหวัง ตอนนั้นฮวาพยองจะอ่อนแอที่สุด
ส่วนบาทหลวงยางเป็นแค่ลูกของอีชุลยองผู้ที่ถูกสิงคนแรก
เท่านั้น ก็เหมือนลูกคนหนึ่งในสายตาของพัคอิลโด ซึ่ง
ยืมมือบาทหลวงยางและมูลนิธิมือแห่งการแบ่งปันและพวก
แรกๆที่ถูกสิงมาฆ่าคน บาทหลวงยางกระโดดตึกฆ่าตัวตาย
และกล่าวคำสุดท้ายว่า " ตอนนี้ฉันเป็นอิสระแล้ว"
ส่วนปู่ฟื้นคืนมา
ส่วนที่ยุคกวังหรือพี่ที่เป็นคนทรงเคยเข้าไปหาบางสิ่งที่อยู่ในบ้าน
ฮวาพยองแล้วขุดนั่นก็คือ ร่างของพัคอิลโด
ซึ่งปู่ที่ถูกพัคอิลโดสิงนั่นเองเป็นคนไปขุดร่างเอามาเก็บไว้ในบ้านตัวเอง
พอแม่ฮวาพยองไปตามหาฮวาพยองตอนเป็นเด็กที่ทะเล ปู่จึงฆ่าเสีย
และพอกลับเอาร่างไปฝังย่ามาเห็นก็ฆ่าอีกคน
ฮวาพยองจึงพยายามใช้วิธีที่รุ่นพี่ยุคกวังเคยบอกไว้
ถ้าคนที่ถูกสิงตายไม่ว่าวิญญาณแบบไหนก็อยู่ในร่างนั้นไม่ได้
มันจะหายถ้าคนที่ถูกสิงตาย วิธีคือขังมันไว้ในร่างแล้วฆ่าตัวตายโดยเมื่อวิญญาณ
เข้าร่างปิดผนึกด้วยพัลมุลกิมแวจินและพัลมุนจินกยอง ฮวาพยองเมื่อรู้ความจริง
จากปู่ในร่างพัคอิลโดก็เปิดใจรับวิญญาณของพัคอิลโดเพื่อขังมันไว้ในร่างและ
เขียนยันต์ลงในร่างตัวเอง
ตอนจบอยากให้ภาพมันเล่าเรื่อง
ภาพนี้ทำให้เห็นว่า บาทหลวงชเวยุนยอมตายเพื่อช่วยฮวาพยองทั้งๆที่รู้ว่า
ถ้าไล่ผีครั้งนี้ต้องตายแน่ๆ แต่ตัวเขาก็ยอมเพื่อเพื่อน
ส่วนฮวาพยองก็ยอมเสียสละตัวเองเพื่อเพื่อนและคนอื่นเช่นเดียวกัน
จบแล้ว ก่อนจบฮวาพยองกล่าวว่า "ไม่แน่ใจว่ามันยังอยู่ในทะเลหรือไม่
แต่คิดว่ามันต้องกลับมาเมื่อไหร่ที่โลกวุ่นวายและมนุษย์ทำเรื่องเลวร้าย
ซนจะกลับมาอีกครั้ง" ความแก่งแย่งชิงดี ความชั่วร้ายต่อคนด้วยกัน
ความโลภมาก ความอ่อนแอ ความสิ้นหวัง สิ่งต่างๆเหล่านี้มันทำให้
มนุษย์เหมือนไม่ใช่มนุษย์จริงๆแล้วซนอาจจะไม่ได้มาเข้าสิงคน
แต่เป็นมุมหนึ่งของคนที่มีความมืดดำในจิตใจต่างหากที่มาครอบงำ
จิตใจของเราให้ทำสิ่งไม่ดีเกิดขึ้นเอง นี่อาจจะเป็นสาสน์ที่คนเขียนบท
ต้องการสื่อหรือเปล่า? (ความเห็นส่วนตัว) เย้! ทั้ง 3 คนรอด ดูจบมาคุยกัน
คงคิดถึงตัวละครในเรื่องนี้ที่สื่ออีกมุมให้เราได้มองแบบโหดๆ