สวัสดีค่ะ อยากมาเล่าประสบการณ์ชีวิตคู่ให้ฟังค่ะ คือไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไงต่อดี เลยลองมาถามความคิดเห็นจากเพื่อนๆพี่ๆในนี้ดูค่ะ
อยู่กินกับสามีคนนี้มาได้ 4ปีค่ะ มีลูก 1คน 3ขวบกว่าแล้ว สามีอายุน้อยกว่าเราค่ะ เขาเพิ่ง 25 เรา 27แล้ว สามีเป็นคนไม่ค่อยมีความอดทนเท่าไร เวลาทำงานอะไรก็จะบ่นตลอดว่ามีปัญหาเรื่องนู้นบ้าง เรื่องนี้บ้าง ปากก็บอกว่าอยากให้ครอบครัวสบาย แต่ทำอะไรไม่ค่อยประสบความสำเร็จ แต่เราก็สนับสนุนเขาทุกอย่างนะคะ เขาเป็นคนชอบรถมอร์ไซค์ แต่งรถ ชอบเครื่องเสียง ชอบทำแบบพวกเครื่องเสียงรถยนต์ อยากเปิดร้านซ่อมมอร์ไซค์เราก็ให้เปิดค่ะ เปิดไม่เท่าไรก็ขี้เกียจ ตื่นสายเปิดร้านก็ปาไปบ่ายสองบ่ายสาม ทำอะไรไม่จริงจังเลย อยากทำพวกเครื่องเสียงก็ให้ทำ ลงทุนซื้อของมาทำรถให้เพื่อน สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยค่ะ พอเจอปัญหานิดๆหน่อยก็บอกเบื่อ ล้มเลิกกลางคัน ขายของออนไลน์พวกอะไหล่มอร์ไซค์ตอนแรกก็ขายได้ พอช่วงตอนที่ขายไม่ได้ก็ท้อ ไม่ขายละ ขายพวกของแต่งรถยนต์ ก็ขายได้ไม่นานก็เลิกขาย พอย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา ไปทำงานร้านประดับยนต์ ทำได้สักพักก็ออก บอกเงินเดือนน้อยไม่พอจ่าย พอตอนนี้มาทำงานกับญาติที่บ้านเรา เป็นร้านของน้าเราค่ะ พวกงานติดกล้องวงจรปิด งานซ่อมภายในร้านบ้าง บอกว่าเบื่ออีก อึดอัดอีก อยากออกมาทำธุรกิจส่วนตัว พอสักพักเอาธุรกิจเสริมมาทำ เลี้ยงกบ ก็เลี้ยงแปปเดียวขายแค่สองรอบก็ไม่ค่อยสนใจ เอากุ้งมาลงอีก เป็น 400-500ตัว ตายบ้าง หมดค่าอาหารกบ อาหารกุ้งไปไม่รู้เท่าไรค่ะ แล้วตอนนี้จะปลูกทุเรียนที่ไร่ของเราอีก เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา อยากทำก็ลองทำดู แต่เรารู้สึกว่าเราเริ่มเหนื่อยค่ะ เราอยากไปหางานทำแถวกรุงเทพ ทำงานเก็บเงินสองคน ผัวได้ทางเมียได้ทาง แต่เขาไม่ยอมมาทำค่ะ เขาบอกไม่ชอบกรุงเทพ พอเราจะมาทำเองเขาก็ไม่ให้มา แล้วงานแภวบ้านนอกก็อย่างว่าค่ะ ไม่ค่อยมี ก็ทำไร่ทำสวนกัน เราแอบลองมาสมัครงานธุรการแภวกทม.เขารับค่ะ เราบอกเขาว่าเราได้งานทำแถว กทม.เขาก็ไม่ยอมให้มา คือเราจะทำอะไรเราจะไปไหนไม่ได้เลย พอชวนมาทำก็ไม่มา เราอยากทำงานเก็บเงิน เราอยากมีเงินเป็นก้อน ให้ลูกได้เรียนที่ดีๆ แต่สามีเราไม่เคยเป็นช้างท้าวหน้าให้กับเราได้เลย เราอยากทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของเรา มีกินมีใช้ มีเงินเก็บเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง เราเหนื่อยที่จะมาหวังอะไรจากเขาแล้ว เขาทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลย ล่องลอย ใช้ชีวิตไปวันๆ แล้วลูกก็โตขึ้นทุกวัน แล้วเราต้องทำยังไงดีคะ เราต้องทนอยู่แล้วฝากชีวิตไว้กับคนที่ไม่มีความคิดอะไรเลย เขาก็มีนะคะ แต่มีแค่ความคิด ให้ลงมือทำก็ทำไม่สำเร็จ บอกเบื่อ หาข้ออ้างต่างๆนาๆ
ปากก็บอกว่าอยากให้ครอบครัวสบาย แต่พอเราออกความคิดเห็นอะไรไม่เคยทำตามเลย ทำงานกรุงเทพ ค่าใช้จ่ายก็ไม่ค่อยสูงถ้ารู้จักประหยัด เพราะอยู่บ้านก็ใช้จ่ายเท่ากรุงเทพเลยค่ะ แต่เขามีเท่าไรก็ใช้หมด ไม่เคยเก็บ บางทีก็แอบเอาเงินไปซื้ออะไรไม่รู้ไร้สาระในเน็ต ของมาส่งบ้าน เก็บเงินปลายทางเราก็ต้องจ่าย ทั้งๆที่ไม่ถามอะไรเราเลย นี่ก็อยากจะออกจากงานที่ร้านน้าเราแล้วมาทำธุรกิจส่วนตัว แต่ต้องรอเงินทุนจากน้าของเขาประมาณสิ้นปีนี้ เพราะน้าเขาจะมาดูทำเลให้แล้วก็ลงทุนให้ค่ะ แต่ส่วนตัวเรา ในความคิดลึกๆของเรา เราว่าเขาไม่ไหว ขนาดทำมาไม่รู้เท่าไรก็เบื่อก็ท้อ นี่จะมาลงทุนร้านใหญ่ๆ เราว่าไม่น่ารอด แต่เราก็ไม่บอก ไม่ได้ว่าอะไรเขา บางทีเราก็อยากหนีไปไกลๆ เราอยากหาเงินด้วยตัวเอง แต่เราเป็นคนห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป เราเองก็ไม่กล้าตัดสินใจ เพราะกลัวคนอื่นจะว่าเราทิ้งครอบครัว เราก็ได้แต่ทน ให้เราหางานทำแถวบ้านมันก็ไม่ค่อยจะมีค่ะ ถ้าเป็นทุกคน คนที่เข้มแข็ง คนที่รักตัวเอง เขาทำกันยังไงเหรอคะ เขาไปเลย อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องสนใจ หรือว่า อดทนเอาสามีภารยาไม่ควรอยู่ห่างกัน ไม่มีกินก็ทนอยู่ แล้วอนาคตของลูกล่ะคะ
ถ้าเราเลือกที่จะออกมาทำงาน แบบทำตามที่เราคิด เราจะผิดมากมั้ยคะ เราจะเหมือนว่าทิ้งเขามั้ย เราเหมือนคนใจร้ายมั้ยคะ 😢😢😢
ถ้าสามีไม่เป็นเสาหลัก ควรทำยังไงดี?
อยู่กินกับสามีคนนี้มาได้ 4ปีค่ะ มีลูก 1คน 3ขวบกว่าแล้ว สามีอายุน้อยกว่าเราค่ะ เขาเพิ่ง 25 เรา 27แล้ว สามีเป็นคนไม่ค่อยมีความอดทนเท่าไร เวลาทำงานอะไรก็จะบ่นตลอดว่ามีปัญหาเรื่องนู้นบ้าง เรื่องนี้บ้าง ปากก็บอกว่าอยากให้ครอบครัวสบาย แต่ทำอะไรไม่ค่อยประสบความสำเร็จ แต่เราก็สนับสนุนเขาทุกอย่างนะคะ เขาเป็นคนชอบรถมอร์ไซค์ แต่งรถ ชอบเครื่องเสียง ชอบทำแบบพวกเครื่องเสียงรถยนต์ อยากเปิดร้านซ่อมมอร์ไซค์เราก็ให้เปิดค่ะ เปิดไม่เท่าไรก็ขี้เกียจ ตื่นสายเปิดร้านก็ปาไปบ่ายสองบ่ายสาม ทำอะไรไม่จริงจังเลย อยากทำพวกเครื่องเสียงก็ให้ทำ ลงทุนซื้อของมาทำรถให้เพื่อน สุดท้ายก็ไม่ได้อะไรเลยค่ะ พอเจอปัญหานิดๆหน่อยก็บอกเบื่อ ล้มเลิกกลางคัน ขายของออนไลน์พวกอะไหล่มอร์ไซค์ตอนแรกก็ขายได้ พอช่วงตอนที่ขายไม่ได้ก็ท้อ ไม่ขายละ ขายพวกของแต่งรถยนต์ ก็ขายได้ไม่นานก็เลิกขาย พอย้ายมาอยู่ที่บ้านเรา ไปทำงานร้านประดับยนต์ ทำได้สักพักก็ออก บอกเงินเดือนน้อยไม่พอจ่าย พอตอนนี้มาทำงานกับญาติที่บ้านเรา เป็นร้านของน้าเราค่ะ พวกงานติดกล้องวงจรปิด งานซ่อมภายในร้านบ้าง บอกว่าเบื่ออีก อึดอัดอีก อยากออกมาทำธุรกิจส่วนตัว พอสักพักเอาธุรกิจเสริมมาทำ เลี้ยงกบ ก็เลี้ยงแปปเดียวขายแค่สองรอบก็ไม่ค่อยสนใจ เอากุ้งมาลงอีก เป็น 400-500ตัว ตายบ้าง หมดค่าอาหารกบ อาหารกุ้งไปไม่รู้เท่าไรค่ะ แล้วตอนนี้จะปลูกทุเรียนที่ไร่ของเราอีก เราก็ไม่ได้ว่าอะไรเขา อยากทำก็ลองทำดู แต่เรารู้สึกว่าเราเริ่มเหนื่อยค่ะ เราอยากไปหางานทำแถวกรุงเทพ ทำงานเก็บเงินสองคน ผัวได้ทางเมียได้ทาง แต่เขาไม่ยอมมาทำค่ะ เขาบอกไม่ชอบกรุงเทพ พอเราจะมาทำเองเขาก็ไม่ให้มา แล้วงานแภวบ้านนอกก็อย่างว่าค่ะ ไม่ค่อยมี ก็ทำไร่ทำสวนกัน เราแอบลองมาสมัครงานธุรการแภวกทม.เขารับค่ะ เราบอกเขาว่าเราได้งานทำแถว กทม.เขาก็ไม่ยอมให้มา คือเราจะทำอะไรเราจะไปไหนไม่ได้เลย พอชวนมาทำก็ไม่มา เราอยากทำงานเก็บเงิน เราอยากมีเงินเป็นก้อน ให้ลูกได้เรียนที่ดีๆ แต่สามีเราไม่เคยเป็นช้างท้าวหน้าให้กับเราได้เลย เราอยากทำงานด้วยน้ำพักน้ำแรงของเรา มีกินมีใช้ มีเงินเก็บเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง เราเหนื่อยที่จะมาหวังอะไรจากเขาแล้ว เขาทำอะไรไม่เคยสำเร็จเลย ล่องลอย ใช้ชีวิตไปวันๆ แล้วลูกก็โตขึ้นทุกวัน แล้วเราต้องทำยังไงดีคะ เราต้องทนอยู่แล้วฝากชีวิตไว้กับคนที่ไม่มีความคิดอะไรเลย เขาก็มีนะคะ แต่มีแค่ความคิด ให้ลงมือทำก็ทำไม่สำเร็จ บอกเบื่อ หาข้ออ้างต่างๆนาๆ
ปากก็บอกว่าอยากให้ครอบครัวสบาย แต่พอเราออกความคิดเห็นอะไรไม่เคยทำตามเลย ทำงานกรุงเทพ ค่าใช้จ่ายก็ไม่ค่อยสูงถ้ารู้จักประหยัด เพราะอยู่บ้านก็ใช้จ่ายเท่ากรุงเทพเลยค่ะ แต่เขามีเท่าไรก็ใช้หมด ไม่เคยเก็บ บางทีก็แอบเอาเงินไปซื้ออะไรไม่รู้ไร้สาระในเน็ต ของมาส่งบ้าน เก็บเงินปลายทางเราก็ต้องจ่าย ทั้งๆที่ไม่ถามอะไรเราเลย นี่ก็อยากจะออกจากงานที่ร้านน้าเราแล้วมาทำธุรกิจส่วนตัว แต่ต้องรอเงินทุนจากน้าของเขาประมาณสิ้นปีนี้ เพราะน้าเขาจะมาดูทำเลให้แล้วก็ลงทุนให้ค่ะ แต่ส่วนตัวเรา ในความคิดลึกๆของเรา เราว่าเขาไม่ไหว ขนาดทำมาไม่รู้เท่าไรก็เบื่อก็ท้อ นี่จะมาลงทุนร้านใหญ่ๆ เราว่าไม่น่ารอด แต่เราก็ไม่บอก ไม่ได้ว่าอะไรเขา บางทีเราก็อยากหนีไปไกลๆ เราอยากหาเงินด้วยตัวเอง แต่เราเป็นคนห่วงความรู้สึกของคนอื่นมากเกินไป เราเองก็ไม่กล้าตัดสินใจ เพราะกลัวคนอื่นจะว่าเราทิ้งครอบครัว เราก็ได้แต่ทน ให้เราหางานทำแถวบ้านมันก็ไม่ค่อยจะมีค่ะ ถ้าเป็นทุกคน คนที่เข้มแข็ง คนที่รักตัวเอง เขาทำกันยังไงเหรอคะ เขาไปเลย อยากทำอะไรก็ทำไม่ต้องสนใจ หรือว่า อดทนเอาสามีภารยาไม่ควรอยู่ห่างกัน ไม่มีกินก็ทนอยู่ แล้วอนาคตของลูกล่ะคะ
ถ้าเราเลือกที่จะออกมาทำงาน แบบทำตามที่เราคิด เราจะผิดมากมั้ยคะ เราจะเหมือนว่าทิ้งเขามั้ย เราเหมือนคนใจร้ายมั้ยคะ 😢😢😢