ได้มีโอกาสไปเป็นวิทยากรรับเชิญจากคณะอาจารย์และกลุ่มนักศึกษาปริญญาโทอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่ 2 กันยายน ที่ผ่านมาและผมได้พบกับผู้หญิงคนนึงที่ทำให้ผมฝันถึงเธอเมื่อคืนนี้...
ผมพยายามค้นหาเธอแล้วใน Facebook จากเพจของคณะ และจาก Facebook ของนักศึกษาคนอื่นๆที่ผมพอจะจำหน้าได้ว่าเข้าร่วมฟังผมบรรยายในวันนั้น แต่ผมก็หาเธอไม่เจอจริงๆ
ผมไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเล่นเธอ...ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย ผมจำได้แค่ว่าผมเห็นเธอแว๊บแรก ผมมองว่าเธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ ไม่สวย แต่วันนั้นผมรู้สึกเขินเธอมาก
เข้าเรื่อง
ผมอายุ 26 ปี ปัจจุบันเป็นผู้จัดการผลิตภัณฑ์และการตลาดของ บริษัทเอกชนอยู่ที่หนึ่ง โดยผมเป็นลูกชายคนโตของกรรมการผู้จัดการบริษัทฯ
วันหนึ่งผมได้พบกับอาจารย์ของคณะ ในงานแสดงสินค้าที่ บริษัทฯไปจัดงาน โดยทางบริษัทเรามีผลิตภัณฑ์ที่จัดจำหน่ายอยู่ตัวนึงที่ได้รับความสนใจจาก อาจารย์ท่านนี้มาก ผมยืนคุยกับอาจารย์อยู่ประมาณ 40 นาที อาจารย์น่าจะมองว่าสินค้าและแนวคิดของผมน่าสนใจ จึงชักชวนผมอยากให้นักศึกษาของอาจารย์ได้ความรู้จากคนที่อยู่ในธุรกิจโดยตรง ผมจึงตอบตกลงไปโดยที่เราก็มองว่าเป็นการประชาสัมพันธ์สินค้าและชื่อบริษัทของเราไปในตัว
ซึ่งส่วนตัวผมอายุ 26 ปี พอเราฟังว่าเราจะไปเป็นวิทยากรให้นักศึกษา ป.โท มหาลัยฯดังติด TOP5 ของประเทศและทุกคนใน Class อายุเยอะกว่าเรา แน่นอนว่าก็ต้องเตรียมตัวไปเยอะเป็นธรรมดา คือไม่อยากเสียหน้า
พอถึงวันจริง ความพร้อมที่เตรียมตัวไป หายไป 80% เมื่อได้เห็นเธอคนนั้น
วันนั้นผมนั่งทานข้างกลางวันกับ อาจารย์ในห้องพัก และเธอคนนี้ก็เดินผ่านห้องที่ผมกับอาจารย์นั่งอยู่ซึ่ง วินาทีแรกที่ผมได้พบกับเธอนั้นเราคิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้น่ารักมากกก ไม่สวยนะแต่ น่ารัก มีเสน่ห์ ซึ่งในใจผมเริ่มประหม่าแต่เราก็รวบรวมสติและควบคุมทุกอย่างได้จนจบ แต่ระหว่างที่บรรยายอยู่นั้นผมเห็มว่าเธอพยายามไมาสบตาผมและเวลาที่ผมรู้สึกว่าเธอมอฃมาผมก็จะพยายามไม่สบตาเธอเช่นกัน (เขิน)
หลังจบการบรรยาย เราก็มีการถ่ายรูปหมู่และมอบของขวัญที่ระลึก ทุกครั้งที่รู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ๆ รู้สึกว่าใจไม่อยู่กับตัวเองจริงๆ และหลังจากกิจกรรมทุกอย่างจบลง ก็ถึงเวลาพักเบรกเพื่อรอเรียนคาบถัดไปแต่หน้าที่ของผมที่เป็นวิทยากรจบลงแล้ว ผมพยายามยื้อเวลากลับเพื่อจะได้มองเธออีกหน่อย อยากจะรวบรวมความกล้าเข้าไปขอ Line แต่ก็กลัวจะดูไม่เหมาะ แต่ผมน่าจะใช้เวลารวบรวมความกล้านานไปหน่อย จนเสียงกริ่งดังขึ้น ซึ่งแปลว่าหมดเวลาพักแล้วผมจากกับเธอแล้ว และหลังจากนั้นผมก็ทำใจกับความขี้ขลาดของตัวเอง ที่ปล่อยโอกาสไปอีกแล้ว
พอผมขับรถกลับถึงบ้านก็ได้รับรูป ที่ถ่ายวันนี้จากอาจารย์ที่คณะ ซึ่งมีรูปเธอคนนั้นอยู่ด้วย ผมเปิดโทรศัพท์ดูรูปเธออยู่เรื่อยๆ แต่พอผ่านไปผมก็เลิกดูรูปเธอและก็ใช้ชีวิตตามปกติ
ผ่านมาเกือบ 2 เดือน
เมื่อคืนวันที่ 30 ผมฝันเห็นผู้หญิงคนนั้น ในความฝันเธอยืนคุยกับอาจารย์ที่คณะของเธอ
ผมสะดุ้งตื่นตอนประมาณ ตี 4 และพยายามหาเธอตั้งแต่จนตอนนี้ 5 ทุ่มของวันที่ 31 ตุลาคม ก็ยังไม่พบ
เธอชื่ออะไร? น้ำเสียงเป็นยังไง? อายุเท่าไหร่? มีแฟนมั้ย? เป็นคนที่ไหน? ผมไม่รู้เลยซักอย่าง
ถ้าหากเราได้มีโอกาสทำความรู้จักกันคงจะดี
ความฝันจะได้เป็นจริง เพราะฝันแบบนี้คนๆเดียวไม่สามารถทำให้เป็นจริงขึ้นมาได้หรอก
ปิ๊งแว๊บแรก แต่เก็บมาฝันหลังจากนั้น 2 เดือน
ผมพยายามค้นหาเธอแล้วใน Facebook จากเพจของคณะ และจาก Facebook ของนักศึกษาคนอื่นๆที่ผมพอจะจำหน้าได้ว่าเข้าร่วมฟังผมบรรยายในวันนั้น แต่ผมก็หาเธอไม่เจอจริงๆ
ผมไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเล่นเธอ...ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเธอเลย ผมจำได้แค่ว่าผมเห็นเธอแว๊บแรก ผมมองว่าเธอคนนี้เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ ไม่สวย แต่วันนั้นผมรู้สึกเขินเธอมาก
เข้าเรื่อง
ผมอายุ 26 ปี ปัจจุบันเป็นผู้จัดการผลิตภัณฑ์และการตลาดของ บริษัทเอกชนอยู่ที่หนึ่ง โดยผมเป็นลูกชายคนโตของกรรมการผู้จัดการบริษัทฯ
วันหนึ่งผมได้พบกับอาจารย์ของคณะ ในงานแสดงสินค้าที่ บริษัทฯไปจัดงาน โดยทางบริษัทเรามีผลิตภัณฑ์ที่จัดจำหน่ายอยู่ตัวนึงที่ได้รับความสนใจจาก อาจารย์ท่านนี้มาก ผมยืนคุยกับอาจารย์อยู่ประมาณ 40 นาที อาจารย์น่าจะมองว่าสินค้าและแนวคิดของผมน่าสนใจ จึงชักชวนผมอยากให้นักศึกษาของอาจารย์ได้ความรู้จากคนที่อยู่ในธุรกิจโดยตรง ผมจึงตอบตกลงไปโดยที่เราก็มองว่าเป็นการประชาสัมพันธ์สินค้าและชื่อบริษัทของเราไปในตัว
ซึ่งส่วนตัวผมอายุ 26 ปี พอเราฟังว่าเราจะไปเป็นวิทยากรให้นักศึกษา ป.โท มหาลัยฯดังติด TOP5 ของประเทศและทุกคนใน Class อายุเยอะกว่าเรา แน่นอนว่าก็ต้องเตรียมตัวไปเยอะเป็นธรรมดา คือไม่อยากเสียหน้า
พอถึงวันจริง ความพร้อมที่เตรียมตัวไป หายไป 80% เมื่อได้เห็นเธอคนนั้น
วันนั้นผมนั่งทานข้างกลางวันกับ อาจารย์ในห้องพัก และเธอคนนี้ก็เดินผ่านห้องที่ผมกับอาจารย์นั่งอยู่ซึ่ง วินาทีแรกที่ผมได้พบกับเธอนั้นเราคิดในใจว่า ผู้หญิงคนนี้น่ารักมากกก ไม่สวยนะแต่ น่ารัก มีเสน่ห์ ซึ่งในใจผมเริ่มประหม่าแต่เราก็รวบรวมสติและควบคุมทุกอย่างได้จนจบ แต่ระหว่างที่บรรยายอยู่นั้นผมเห็มว่าเธอพยายามไมาสบตาผมและเวลาที่ผมรู้สึกว่าเธอมอฃมาผมก็จะพยายามไม่สบตาเธอเช่นกัน (เขิน)
หลังจบการบรรยาย เราก็มีการถ่ายรูปหมู่และมอบของขวัญที่ระลึก ทุกครั้งที่รู้สึกว่าเธออยู่ใกล้ๆ รู้สึกว่าใจไม่อยู่กับตัวเองจริงๆ และหลังจากกิจกรรมทุกอย่างจบลง ก็ถึงเวลาพักเบรกเพื่อรอเรียนคาบถัดไปแต่หน้าที่ของผมที่เป็นวิทยากรจบลงแล้ว ผมพยายามยื้อเวลากลับเพื่อจะได้มองเธออีกหน่อย อยากจะรวบรวมความกล้าเข้าไปขอ Line แต่ก็กลัวจะดูไม่เหมาะ แต่ผมน่าจะใช้เวลารวบรวมความกล้านานไปหน่อย จนเสียงกริ่งดังขึ้น ซึ่งแปลว่าหมดเวลาพักแล้วผมจากกับเธอแล้ว และหลังจากนั้นผมก็ทำใจกับความขี้ขลาดของตัวเอง ที่ปล่อยโอกาสไปอีกแล้ว
พอผมขับรถกลับถึงบ้านก็ได้รับรูป ที่ถ่ายวันนี้จากอาจารย์ที่คณะ ซึ่งมีรูปเธอคนนั้นอยู่ด้วย ผมเปิดโทรศัพท์ดูรูปเธออยู่เรื่อยๆ แต่พอผ่านไปผมก็เลิกดูรูปเธอและก็ใช้ชีวิตตามปกติ
ผ่านมาเกือบ 2 เดือน
เมื่อคืนวันที่ 30 ผมฝันเห็นผู้หญิงคนนั้น ในความฝันเธอยืนคุยกับอาจารย์ที่คณะของเธอ
ผมสะดุ้งตื่นตอนประมาณ ตี 4 และพยายามหาเธอตั้งแต่จนตอนนี้ 5 ทุ่มของวันที่ 31 ตุลาคม ก็ยังไม่พบ
เธอชื่ออะไร? น้ำเสียงเป็นยังไง? อายุเท่าไหร่? มีแฟนมั้ย? เป็นคนที่ไหน? ผมไม่รู้เลยซักอย่าง
ถ้าหากเราได้มีโอกาสทำความรู้จักกันคงจะดี
ความฝันจะได้เป็นจริง เพราะฝันแบบนี้คนๆเดียวไม่สามารถทำให้เป็นจริงขึ้นมาได้หรอก