เด็กมหิดลคนเหงา ๆ คนเดิมนำศาตร์ที่คนไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก แต่ขาดโอกาส เลยได้แต่ทำเป็นงานอดิเรกเลี้ยงฝัน

มีโอกาสได้ไปเป็นวิทยากรสอนการวาดภาพวิชาการ (ภาพวาดทางการแพทย์)
ให้กับน้อง ๆ นักศึกษา มหาวิทยาลัยรังสิต มหาวิทยาลัยแห่งการเรียนรู้อีกแห่งหนี่งที่มักมีกิจกรรมดีดีเสริมหลักสูตร ให้นักศึกษาได้ทำกัน มาครั้งนี้ได้มีโอกาสมาสอนการวาดภาพวิชาการทางการแพทย์ ให้น้องนักศึกษา ได้เห็นบรรยากาศการเรียนรู้ ความน่ารักสดใสและความตั้งใจในการทำงาน ตลอดจนความเป็นครูของท่านอาจารย์ท่านอาจารย์ที่ได้เชิญผมเป็นวิทยากร ถือเป็นอาจารย์วิชาชีพที่มีคุณภาพอีกท่านหนี่งครับ ได้เห็นความเป็นกันเองของเหล่าลูกศิษย์และอาจารย์ ที่ยกให้อาจารย์ท่านเป็นพ่ออีกคนหนี่ง ทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า การเป็นครู หาใช่การสอนตามบทเรียน ตามหลักสูตร แต่อยู่ที่การสอนให้ลูกศิษย์ที่เปรียบเสมือนก้อนเพชรที่ผู้เป็นครูบาอาจารย์เจียระไน ทั้งทางด้านความรู้ และการเอาใจใส่ในแง่ของการดำเนินชีวิตให้เป็นบุคคลที่มีคุณภาพของสังคม ดีใจครับที่ได้มาเผยแพร่ศาสตร์การวาดภาพทางการแพทย์ที่นี่ น้อง ๆ น่ารักและมีความตั้งใจมาก ไม่น่าเชื่อว่าเป็นงานภาพวาดสีน้ำครั้งแรกในชีวิต และที่สำคัญวาดภาพทางการแพทย์ หวังว่าสิ่งที่ได้สอนไปจะนำไปประยุกต์ใช้ในการทำงานต่อไป
ขอบคุณทางมหาวิทยาลัยรังสิต ท่านอาจารย์ และนักศึกษา ทุกท่านที่ได้เชิญผมไปเป็นวิทยากรครับ ศิลปะไม่ได้ใช้พรสวรรค์ หาใช้เก่งตามสายเลือด ถ่ายทอดตามดีเอ็นเอ แต่อยู่ที่ความตั้งใจ และความรัก การเริ่มต้น ทุกคนมีความสามารถ ศรัทธาและเชื่อมั่นในตัวเองครับ