หากว่า เเฟนของเพื่อนๆ พูดประโยคนี้ “เขาเลิกกับเราได้ เพราะเพื่อนของเขา”
>เสียใจไหม?
>ควรจะหยุดไหม?
#เรากับเเฟนคบกันได้สักระยะแล้วละ แต่อยู่คนละจังหวัด ตั้งแต่ต้นปี เเฟนเรามีปัญหาด้วยการเงิน เนื่องจากคนในบ้านเขาป่วยและเขาต้องรับภาระหลายๆอย่าง ซึ่งเงินเดือนๆนึงเขาเเทบไม่เหลือเลย พูดง่ายๆไม่เหลือเลย เราก็เข้าใจเข้านะ เราก็พยายามช่วยเหลือเท่าที่เราจะทำได้ เราคิดว่ามันก็ช่วงเวลานึงเท่านั้น เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น เดี๋ยวก็จะผ่านไป แต่มันก็เป็นภาระไม่ใช่น้อยสำหรับเรา เพื่อนๆเราก็บอกว่าให้เราเลิกกับเขาแต่ก็คิดว่า มันไม่ใช่เหตุผลในการจะเลิกกันเพราะเขาไม่มีเงิน เราว่าเขาแย่พอเเล้ว เเล้วเราก็ว่าเขาคือผู้ชายที่ดีคนนึง สำหรับเลยนะ
แต่หลังๆมันมีปัญหาอะไรหลายๆอย่าง แต่ประเด็นจริงๆ ก็คือเรื่องเงินนั้นเเหละ เรายอมรับเลยนะ บางทีเราท้อมากเลยที่เราต้องรับผิดชอบชีวิตเขา บางทีมีเงินอยู่ 300 ยังต้องเเบ่งกันคนละครึ่งเพื่อให้มีเงินกินข้าวกัน ก็ได้แต่คิดว่าสักวันอะไรๆก็จะดีขึ้นกว่านี้
>>เข้าเรื่องเลยนะ มีปัญหากับเเฟนเราเรื่องที่เขาไปเที่ยวหรือกินเหล้าบ้างแหละ แต่เขาจะบอกเสมอว่าเพื่อนเลี้ยง บอกตรงๆเเหละ
ว่าเราไม่อยากให้ไป เรากลัวเขาจะขอเงิน เงินเราไม่ได้มีเหลือเพื่อใช้เพื่อซื้อความสุขในเวลานี้ แต่บางทีเราก็อดไม่ได้ที่จะโอนให้เขาใช้
อดไม่ได้หรอกที่เขาไม่มีเงินติดตัวสักบาทไปไหนมาไหน ก็หายืมเพื่อนให้เขาติดตัวไปจนได้
แต่เหมือนเราทนมาเรื่อยๆ จนมันไม่ไหวเเล้ว เลยบอกไม่ให้เขาไป ทะเลาะกันเรื่องก็ไปกันใหญ่จนไปเพื่อนๆเขา ก็หาว่าเราหวงเเฟนไม่ชอบให้เเฟนยุ่งกับเพื่อนๆ กลายเป็นเราที่ผิด ทุกคนกับไม่ชอบเรา เราก็เสียใจนะ เเต่เราก็นิ่งๆไม่สนใจ อยู่วันนึงเพื่อนเขาว่าเราในโซเซียลเรากับเเฟนมีปัญหา เเล้วก็เเซวก็เป็นเรื่องเล่นๆเรื่องสนุกสนานซึ่งเราไม่พอใจมากเลย เราก็เลยไปบอกกับเเฟนเรา พูดกันด้วยเหตุผลดีๆว่าเราไม่ชอบเลย เขากลับว่าเราด้วยประโยคนั้น เราเสียความรู้สึกมากเลย เหมือนทั้งหมดที่ผ่านมา เราอยู่ข้างๆเรามาตลอดเลย เราไม่เคยคิดจะทิ้งเขาเลย แต่คำพูดวันนั้น มันทำให้เรารู้สึกเเย่มาก.
ตอนนี้เรากับเขาก็ห่างกันแล้วละ คงไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราคิดว่าตัวเองทำผิดไหม ก็เลิกกับเขา เเต่เราเสียใจมาก เสียความรู้สึก
แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะมีเงินกินข้าวไหม ก็ยังโอนให้เขาใช้บ้าง
ถามความรู้สึกของเพื่อนๆหน่อย
>เสียใจไหม?
>ควรจะหยุดไหม?
#เรากับเเฟนคบกันได้สักระยะแล้วละ แต่อยู่คนละจังหวัด ตั้งแต่ต้นปี เเฟนเรามีปัญหาด้วยการเงิน เนื่องจากคนในบ้านเขาป่วยและเขาต้องรับภาระหลายๆอย่าง ซึ่งเงินเดือนๆนึงเขาเเทบไม่เหลือเลย พูดง่ายๆไม่เหลือเลย เราก็เข้าใจเข้านะ เราก็พยายามช่วยเหลือเท่าที่เราจะทำได้ เราคิดว่ามันก็ช่วงเวลานึงเท่านั้น เดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น เดี๋ยวก็จะผ่านไป แต่มันก็เป็นภาระไม่ใช่น้อยสำหรับเรา เพื่อนๆเราก็บอกว่าให้เราเลิกกับเขาแต่ก็คิดว่า มันไม่ใช่เหตุผลในการจะเลิกกันเพราะเขาไม่มีเงิน เราว่าเขาแย่พอเเล้ว เเล้วเราก็ว่าเขาคือผู้ชายที่ดีคนนึง สำหรับเลยนะ
แต่หลังๆมันมีปัญหาอะไรหลายๆอย่าง แต่ประเด็นจริงๆ ก็คือเรื่องเงินนั้นเเหละ เรายอมรับเลยนะ บางทีเราท้อมากเลยที่เราต้องรับผิดชอบชีวิตเขา บางทีมีเงินอยู่ 300 ยังต้องเเบ่งกันคนละครึ่งเพื่อให้มีเงินกินข้าวกัน ก็ได้แต่คิดว่าสักวันอะไรๆก็จะดีขึ้นกว่านี้
>>เข้าเรื่องเลยนะ มีปัญหากับเเฟนเราเรื่องที่เขาไปเที่ยวหรือกินเหล้าบ้างแหละ แต่เขาจะบอกเสมอว่าเพื่อนเลี้ยง บอกตรงๆเเหละ
ว่าเราไม่อยากให้ไป เรากลัวเขาจะขอเงิน เงินเราไม่ได้มีเหลือเพื่อใช้เพื่อซื้อความสุขในเวลานี้ แต่บางทีเราก็อดไม่ได้ที่จะโอนให้เขาใช้
อดไม่ได้หรอกที่เขาไม่มีเงินติดตัวสักบาทไปไหนมาไหน ก็หายืมเพื่อนให้เขาติดตัวไปจนได้
แต่เหมือนเราทนมาเรื่อยๆ จนมันไม่ไหวเเล้ว เลยบอกไม่ให้เขาไป ทะเลาะกันเรื่องก็ไปกันใหญ่จนไปเพื่อนๆเขา ก็หาว่าเราหวงเเฟนไม่ชอบให้เเฟนยุ่งกับเพื่อนๆ กลายเป็นเราที่ผิด ทุกคนกับไม่ชอบเรา เราก็เสียใจนะ เเต่เราก็นิ่งๆไม่สนใจ อยู่วันนึงเพื่อนเขาว่าเราในโซเซียลเรากับเเฟนมีปัญหา เเล้วก็เเซวก็เป็นเรื่องเล่นๆเรื่องสนุกสนานซึ่งเราไม่พอใจมากเลย เราก็เลยไปบอกกับเเฟนเรา พูดกันด้วยเหตุผลดีๆว่าเราไม่ชอบเลย เขากลับว่าเราด้วยประโยคนั้น เราเสียความรู้สึกมากเลย เหมือนทั้งหมดที่ผ่านมา เราอยู่ข้างๆเรามาตลอดเลย เราไม่เคยคิดจะทิ้งเขาเลย แต่คำพูดวันนั้น มันทำให้เรารู้สึกเเย่มาก.
ตอนนี้เรากับเขาก็ห่างกันแล้วละ คงไม่เหมือนเดิมแล้ว แต่เราคิดว่าตัวเองทำผิดไหม ก็เลิกกับเขา เเต่เราเสียใจมาก เสียความรู้สึก
แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าเขาจะมีเงินกินข้าวไหม ก็ยังโอนให้เขาใช้บ้าง