คือพ่อกับเเม่เราอยากให้เราเปนหมอมาตั้งเเต่เดก ทุกคนวาดฝันไว้สวยหรูว่าเราต้องเเพทย์ตามพ่อเปน เราได้รับความกดดันตั้งเเต่เดกๆ พี่เราไม่ชอบเเพทย์เเต่ชอบเภสัช เเต่พี่เราติดวิศวะ ส่วนเราตอนเเรกเรายังไม่มั่นใจว่าตัวเองอยากเปนอะไร ความฝันของเราเหมือนถูกคนอื่นวาดไว้ว่าต้องเปนเเบบนั้น เราใช้เวลากับความคิดของคนรอบข้างเเบบนี้มานานมาก ยายเราบอกว่าสอบให้ติดเเพทย์นะโดยที่ยังไม่ถามเราซักคำว่าเราอยากเปนเเพทย์รึป่าวว ตัดมาที่พ่อเเม่เราพ่อกับเเม่บอกว่าเรียนเเพทย์มันเหนื่อยนะ ต้องอยู่เวรนู่นนี่นั้น รักษาคนเปนโรคใกล้ๆเราจะรับได้รึป่าวกับการที่จะต้องเเบกรับความเครียดมากมายของคนอื่น มันเหนื่อยมากนะ บอกว่าเราไม่เหมาะ เเต่คือพ่อกับเเม่จะพูดเเบบนี้ทำไมเพราะที่จิงคือ ก้ออยากให้เราเข้าเเพทย์นั่นเเหละ เเละเเม่ก้อถามเราอีกครั้งว่า อยากเปนเเพทย์มั้ยเราก้อเงียบไปเรย เเละเเม่ก้อบอกว่าเรียนในสิ่งที่ชอบดีที่สุด เภสัชละชอบมั้ย คือตอนเเรกเราไม่ได้อยากจะเปนเภสัชเเต่เพราะพ่อกับเเม่พุดนี่เเหละว่าเภสัชก้อได้นะ สรุปมันคือยังไงหรอ เรางงไปหมดเเร้วสิ่งที่พ่อกับเเม่ต้องการคืออะไร เรากลับไปคิดทั้งคืนเรยว่าเภสัชนี่เราชอบมั้ย เราก้อไปค้นหามากมาย เราก้อว่าชอบนะ เราไม่อยาก contact กับคนเยอะๆเราก้อบอกเเม่บอก ตกลงเราอยากเปนเภสัชนะ เเม่ก้อโอเคร เราไม่ได้อยากเปนหมอ เเม่กับพ่อเหนด้วยทั้งคู่ คือมันเปนวันที่เราดีใจที่สุดเพราะเราค้นหาทางที่ใช่ของตัวเองเจอเเละคิดว่าพ่อเเม่จะสนับสนุนเรารู้สึกตัวเองมีความมุ่งมั่นมากที่จะอ่านนสเข้าเภสัชซึ่งเราอยากเข้ามากเเละตอนเเรกเเม่เราสนับสนุนไง เเต่ผลสุดท้าย...เปนไงนะหรอ เเม่กลับมาพุดอีกครั้งหลังจากที่เรามุ่งมั่นทุ่มเทเพื่อเข้าเภสัชทั้งใจ เเม่บอกว่า เข้าเเพทย์มั้ย ยื่นเเพทย์สิ เเร้วคือ ปหที่เราไม่อยากเปนเเพทน์คือ เรากลัวคนที่เปนโรคๆนึงที่เค้าเปนผิวเเดง สะเก็ดทั้งตัว น่ากลัวมาก คือ เราเหนเค้าเเร้วเราร้องไห้อ่ะ เรารู้สึกว่าการที่เราจะรักษาใครคนนึง ถ้าเรากลัวเเบบนี้เราคงรักษาเค้าไม่ได้หรอก เเละเราคงเครียดมาก เเละภาพคนเปนโรคคนนั้นติดตาเรามาก เรากลับบ้านเเค่นึกถึงก้อรู้สึกอยากจะร้องออกมาเเร้ว เราก้อเล่าให้พ่อเเม่ฟัง พ่อเเม่บอกว่าเราไม่เหมาะกับหมอจิงๆ เราก้อดีใจที่พ่อเเม่คิดเเบบนี้ เเต่หารุ้ไม่ว่า พ่อกับเเท่คิดเเบบนี้ได้เเค่ไม่กี่วัน ก้อกลับมามุ่งเเผนเดิมคือต้องการให้เราเรียนหมออ่ะ คือพ่อเเม่ต้องการอะไรหรอ ทำไงให้พ่อเเม่เข้าใจอ่ะ เราไม่ไหวเเร้ว 😔เหมือนพ่อกับเเม่เหนความมุ่งมั่นในการอ่านนส ของเราเปนของเล่นอ่ะ ที่เรามีความมุ่งมั่นเพราะเรารุ้ว่าปลายทางนั้นคือเภสัช เเต่พอเราคิดว่าปลายทางนั้นคือเเพทย์ที่พ่อกับเเม่ต้องการโดยไม่สนความรึ้สึกลูก เราเสียใจซ้ำเเร้วซ้ำเล่ากับเรื่องนี้ ทำไมต้องหมออ่ะ คนที่ไม่ชอบหมอจะให้เข้าไปเรียนเเร้วได้อะไรอ่ะ
ทำไมต้องเรียนหมอ ? ไม่ชอบเเล้วจะเรียนเพื่อคนอื่น คุณคิดว่าไง