จากการเป็นผู้ใช้บนิการในหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นการศึกษา โรงพยาบาล ห้างสรรพสินค้าหรืองานด้านบริการอื่นๆ
1.สมัยกำลังเข้าปี1 ผมเรียนเลือกสอบอินเตอร์ เจ้าหน้าที่ของคณะบริการดีพูดจาดี ตอนเราสอบถามสมัยยังไม่ได้เข้า แล้วยังบอกอีกว่าถ้ามีปัญหาอะไรติดต่อพี่ได้24ชม. แต่พอเข้าไปแล้วจะถามที่นึงก็ต้องเผื่อใจจะโดนเหวี่ยง
"พี่ไม่รู้อ่ะ ไม่ใช่หน้าที่ ไปถาม..." คือพอไปถาทอีกฝ่ายก็ให้มาถามพี่อีก เอะ ตกลงยังไง? (ม.สีเขียว คณะสีแสบๆตา)
2.โรงพยาบาล ผมเข้าใจว่าในรพ.มีผู้ป่วยมีเยอะ มีผู้ป่วยมากที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ด้วยความที่เป็นรพ.ต่างจังหวัด ทำให้ communication ระหว่างหมอกับคนไข้เหมือนพูดคนละภาษา ยิ่งกับพยาบาลด้วยแล้วเนี่ย ยิ่งไปกันใหญ่ การติดต่อพยาบาลเพื่อสอบถามข้อมูลเป็นเรื่องรบกวนใจนางพยาบาลผู้ถูกฝึกมาทำงานด้านบริการอยู่เสมอ...
3.ห้างสรรพสินค้า
อันนี้เพิ่งเจอกับตัวเองมาหมาดๆ เราต้องการเลือกซื้อรองเท้าให้แม่ ไปหาข้อมูลมาว่ายี่ห้อ sketch... ว่าใส่วิ่งหรือเดินดีมาก เล็งไว้... เก็บเงิน.. เงินครบเดินไปห้างเพื่อจะซื้อ แต่ด้วยวันนั้นเป็นวันอาทิตย์ คนจึงเยอะ ทำให้พนักงานพูดจาแบบว่า รุ่นนี้ไม่มีอะครับ ชอปเมืองไทยเข้าไม่เอาเข้ามาหรอก แล้วทำหน้ารำคาญใส่1ที ไม่เข้าใจว่างานบริการของห้างเนี่ยเค้าทำแบบนี่หรอ
4.งานบริการอื่นๆ
อันนี้เยอะเลย คนขับรถเมล์ กระเป๋ารถเมล์ แท็กซี่ คนขับรถตู้
ด้วยความที่เป็นเด็กตจว.จึงต้องพึ่งพาการขนส่งสาธารณะของเมืองกรุงอยู่เสมอๆ แต่ทุกครั้งที่ไปใช้บริการเสมือนว่าเราต้องไปง้อ.. ขอร้อง อ้อนวอนว่าไปส่งทีเถิดครับพี่แท็กซี่
ไหนจะคนขับรถตู้ที่ขับไปคุยโทรศัพท์เสียงดังโวยวาย เวลาบอกว่าจอดรพ.วิภาด้วยครับ แล้วขับเลยก็บอกว่าทำไมไม่บอกแต่เนิ่นๆ ทั้งรถหันมองกันว่า ผมบอกแล้วบอกสองรอบแต่พี่ใส่หูฟังคุยโทรศัพท์จ้อ.. พอเราบอกว่าบอกแล้วก็บอกว่าไม่ได้ยิน เอิ่ม... แน่ใจว่าจะมาขับรถจริงๆ
รถเมล์นี่ยิ่งหนักเลย รู้ๆกัน...
ขอคำแนะนำครับ ผทควรแจ้งไปที่ไหนหรอจะได้ผล เพราะทุกที่ไม่ว่าจะมหาลัย รพ. ห้าง หรือกรมขนส่ง แจ้งไปหมดแต่หายเงียบกริบ...
ลองแชร์ประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีให้ฟังกันบ้างนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ทำไมคนไทยservice mind แย่จัง
1.สมัยกำลังเข้าปี1 ผมเรียนเลือกสอบอินเตอร์ เจ้าหน้าที่ของคณะบริการดีพูดจาดี ตอนเราสอบถามสมัยยังไม่ได้เข้า แล้วยังบอกอีกว่าถ้ามีปัญหาอะไรติดต่อพี่ได้24ชม. แต่พอเข้าไปแล้วจะถามที่นึงก็ต้องเผื่อใจจะโดนเหวี่ยง
"พี่ไม่รู้อ่ะ ไม่ใช่หน้าที่ ไปถาม..." คือพอไปถาทอีกฝ่ายก็ให้มาถามพี่อีก เอะ ตกลงยังไง? (ม.สีเขียว คณะสีแสบๆตา)
2.โรงพยาบาล ผมเข้าใจว่าในรพ.มีผู้ป่วยมีเยอะ มีผู้ป่วยมากที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ด้วยความที่เป็นรพ.ต่างจังหวัด ทำให้ communication ระหว่างหมอกับคนไข้เหมือนพูดคนละภาษา ยิ่งกับพยาบาลด้วยแล้วเนี่ย ยิ่งไปกันใหญ่ การติดต่อพยาบาลเพื่อสอบถามข้อมูลเป็นเรื่องรบกวนใจนางพยาบาลผู้ถูกฝึกมาทำงานด้านบริการอยู่เสมอ...
3.ห้างสรรพสินค้า
อันนี้เพิ่งเจอกับตัวเองมาหมาดๆ เราต้องการเลือกซื้อรองเท้าให้แม่ ไปหาข้อมูลมาว่ายี่ห้อ sketch... ว่าใส่วิ่งหรือเดินดีมาก เล็งไว้... เก็บเงิน.. เงินครบเดินไปห้างเพื่อจะซื้อ แต่ด้วยวันนั้นเป็นวันอาทิตย์ คนจึงเยอะ ทำให้พนักงานพูดจาแบบว่า รุ่นนี้ไม่มีอะครับ ชอปเมืองไทยเข้าไม่เอาเข้ามาหรอก แล้วทำหน้ารำคาญใส่1ที ไม่เข้าใจว่างานบริการของห้างเนี่ยเค้าทำแบบนี่หรอ
4.งานบริการอื่นๆ
อันนี้เยอะเลย คนขับรถเมล์ กระเป๋ารถเมล์ แท็กซี่ คนขับรถตู้
ด้วยความที่เป็นเด็กตจว.จึงต้องพึ่งพาการขนส่งสาธารณะของเมืองกรุงอยู่เสมอๆ แต่ทุกครั้งที่ไปใช้บริการเสมือนว่าเราต้องไปง้อ.. ขอร้อง อ้อนวอนว่าไปส่งทีเถิดครับพี่แท็กซี่
ไหนจะคนขับรถตู้ที่ขับไปคุยโทรศัพท์เสียงดังโวยวาย เวลาบอกว่าจอดรพ.วิภาด้วยครับ แล้วขับเลยก็บอกว่าทำไมไม่บอกแต่เนิ่นๆ ทั้งรถหันมองกันว่า ผมบอกแล้วบอกสองรอบแต่พี่ใส่หูฟังคุยโทรศัพท์จ้อ.. พอเราบอกว่าบอกแล้วก็บอกว่าไม่ได้ยิน เอิ่ม... แน่ใจว่าจะมาขับรถจริงๆ
รถเมล์นี่ยิ่งหนักเลย รู้ๆกัน...
ขอคำแนะนำครับ ผทควรแจ้งไปที่ไหนหรอจะได้ผล เพราะทุกที่ไม่ว่าจะมหาลัย รพ. ห้าง หรือกรมขนส่ง แจ้งไปหมดแต่หายเงียบกริบ...
ลองแชร์ประสบการณ์ที่ดีและไม่ดีให้ฟังกันบ้างนะครับ
ขอบคุณมากครับ