ผมคบกับแฟนได้ 5 เดือน เขาเป็นคนที่ โลกส่วนตัวสูงมากๆ เรียกว่าตอนเขาทำอะไรอยู่แทบจะไปรบกวนเขาไม่ได้เลย
เราเรียนอยู่ที่เดียวกันอยู่เซคเดียวกัน (มหาลัย) เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน เริ่มจากกันคุยกันชอบกันและผมเป็นคนขอเขาคบ
ส่วนตัวผมเป็นคนนิสัยขี้น้อยใจเอามากๆ เรียกได้ว่านิสัยผู้หญิงเลยหล่ะ
ผมน้อยใจเขาเรื่องที่เขาไม่สนใจผม แล้วผมก็ชอบไปนอยไปโพสสตอรี่ไอจีประมาณบ่นๆ
ซึ่งเราทำแบบนี้เพราะคิดว่าเขาจะมาสนใจมากขึ้น
แรกๆเขากลับมาสนใจครับ แต่หลังๆเขานิ่งกับผมมากๆ ผมเลยไม่คุยกับเขา
ซึ่งเขาก็นิ่งเงียบเหมือนกันครับ ต่างกันต่างมึนใส่กัน เรียกได้ว่าไม่มีใครยอมใครเลย
แต่ผมก็รู้ตัวว่าตัวเองขี้น้อยใจงี่เง่ามากเกินไปเลยไปขอโทษเขาครับ เพราะรู้ว่าจริงๆเขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
ผมพยายามจะเปลี่ยนแฟนตัวเองให้สนใจผมมากขึ้น ซึ่งรู้ว่าสุดท้ายเขาก็เปลี่ยนตัวเองไม่ได้อยู่ดี
เมื่อวันก่อนจะเลิกกัน ผมบอกกับแฟนว่า ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ก็พอเถอนะ จะได้ไม่มาทำร้ายกันอีก
เขาบอกผมว่า จะพยายามปรับตัวให้สนใจผมมากขึ้น
หลังจากวันนั้นที่คุยกัน (ผ่านแชท) พอวันถัดมาเรียนด้วยกันครับ เขาเอาแต่สนใจเพื่อนเขา
ไม่สนใจไม่คุยกับเราเลย เราเลยเผลอตัว เงียบใส่เขาเหมือนเดิมเลย
สรุปว่าต่างฝ่ายต่างเงียบเหมือนเดิม ผมก็ประชดด้วยกันไปไหนมาไหนแบบไม่บอกเขาครับ
พอจะไปกินข้าวก็ไม่บอก กลับบ้านก็ไม่บอก เพราะในใจคิดแค่ว่าน้อยใจที่ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น
พอกลับมาบ้าน ผมรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกที่ไปน้อยใจเขาแบบนั้น เลยทักเขาไป
เขาตอบมาด้วยข้อความที่ดูก็รุ้ว่าโกรธผมอยู่ ผมเลยชวนคุย ก็คุยกันตอบกันคำต่อคำครับ
สักพักเขาเงียบไป ผมนึกในใจว่า เรายอมขอโทษดีกว่า เพราะยังไงเราก็ผิด ทั้งที่เราบอกว่าให้โอกาส
เขาได้ปรับตัวเข้าหาเราบ้าง
แฟนผมเลยบอกผมว่า เหนื่อยแล้ว พอแค่นี้เถอะ
ผมเลยยอมรับการตัดสินใจนั้นครับ ก็พอแค่นั้นก่อนเรื่องของเราแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันก่อน
เขาก็บอกว่าโอเค
มันดูจะโอเค กับการที่เราตัดปัญหาหรือเรื่องที่ไม่สบายใจออกไป แต่จริงๆ แล้วพอไม่มีเขาเอาจริงๆ
ก็รู้สึกว่าขาดอะไรไป ผมเลยคิดทบทวนตัวเอง ว่า ทุกอย่างมันเกิดจากเราที่ไปคาดหวังกับเขามากเกินไป
หวังว่าเขาจะต้องเป้นแบบนี้ๆ ต้องสนใจเรามากมาย แต่เราลืมนึกไปว่า เขาเป้นแบบนั้นอยู่แล้ว เราเองที่รับไม่ได้ในตัวเขา
แล้วพอหวังมากก็เจ็บมากพอไม่ได้ดั่งใจ เขาก็คงรำคาณผมมากๆ
ผมเลยตัดสินใจอยากจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผมพลาดไปครับ อยากให้เขามีความสุขตอนอยู่กับเรา
ไม่ไปยุ่งกับชีวิตหรือโลกส่วนตัวเขาจนมากเกินไป เปลี่ยนมารักตัวเอง ผมคิดแบบนั้นครับ ว่าจะปรับปรุงตัวทุกอย่าง
แล้วเข้าใจแล้วรักที่เขาเป็นเขา ผมอยากขอโอกาสแก้ตัวครับ
ผมเลยพิมพ์ข้อความข้อโอกาสไป
เขาไม่เข้ามาอ่านเลยครับ มันถูกแล้วครับ เพราะเขาตัดได้แล้ว คงไม่คิดจะต่อ
แต่ผมต้องการโอกาสจริงๆครับ ให้เขาเห็นว่าผมปรับปรุงตัวแล้วพร้อมจะเดินข้างเขาอีกครั้ง + กับที่เราไม่ได้ให้โอกาสเขาในตอนท้ายที่ว่าจะปรับตัว
ผมควรทำยังไงดีครับ ถ้าแฟนไม่ตอบแชทเลย ควรจะไปคุยต่อหน้าเลยดีมั้ย แล้วถ้าเขาหนีหรือรำคาณมันจะกลายเป็นไม่ดีหรือเปล่าครับ
อยากกลับไปขอคืนดีกับแฟนที่เพิ่งเลิกกัน
เราเรียนอยู่ที่เดียวกันอยู่เซคเดียวกัน (มหาลัย) เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน เริ่มจากกันคุยกันชอบกันและผมเป็นคนขอเขาคบ
ส่วนตัวผมเป็นคนนิสัยขี้น้อยใจเอามากๆ เรียกได้ว่านิสัยผู้หญิงเลยหล่ะ
ผมน้อยใจเขาเรื่องที่เขาไม่สนใจผม แล้วผมก็ชอบไปนอยไปโพสสตอรี่ไอจีประมาณบ่นๆ
ซึ่งเราทำแบบนี้เพราะคิดว่าเขาจะมาสนใจมากขึ้น
แรกๆเขากลับมาสนใจครับ แต่หลังๆเขานิ่งกับผมมากๆ ผมเลยไม่คุยกับเขา
ซึ่งเขาก็นิ่งเงียบเหมือนกันครับ ต่างกันต่างมึนใส่กัน เรียกได้ว่าไม่มีใครยอมใครเลย
แต่ผมก็รู้ตัวว่าตัวเองขี้น้อยใจงี่เง่ามากเกินไปเลยไปขอโทษเขาครับ เพราะรู้ว่าจริงๆเขาก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว
ผมพยายามจะเปลี่ยนแฟนตัวเองให้สนใจผมมากขึ้น ซึ่งรู้ว่าสุดท้ายเขาก็เปลี่ยนตัวเองไม่ได้อยู่ดี
เมื่อวันก่อนจะเลิกกัน ผมบอกกับแฟนว่า ถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่ก็พอเถอนะ จะได้ไม่มาทำร้ายกันอีก
เขาบอกผมว่า จะพยายามปรับตัวให้สนใจผมมากขึ้น
หลังจากวันนั้นที่คุยกัน (ผ่านแชท) พอวันถัดมาเรียนด้วยกันครับ เขาเอาแต่สนใจเพื่อนเขา
ไม่สนใจไม่คุยกับเราเลย เราเลยเผลอตัว เงียบใส่เขาเหมือนเดิมเลย
สรุปว่าต่างฝ่ายต่างเงียบเหมือนเดิม ผมก็ประชดด้วยกันไปไหนมาไหนแบบไม่บอกเขาครับ
พอจะไปกินข้าวก็ไม่บอก กลับบ้านก็ไม่บอก เพราะในใจคิดแค่ว่าน้อยใจที่ทำไมเขาถึงทำแบบนั้น
พอกลับมาบ้าน ผมรู้สึกว่าตัวเองทำไม่ถูกที่ไปน้อยใจเขาแบบนั้น เลยทักเขาไป
เขาตอบมาด้วยข้อความที่ดูก็รุ้ว่าโกรธผมอยู่ ผมเลยชวนคุย ก็คุยกันตอบกันคำต่อคำครับ
สักพักเขาเงียบไป ผมนึกในใจว่า เรายอมขอโทษดีกว่า เพราะยังไงเราก็ผิด ทั้งที่เราบอกว่าให้โอกาส
เขาได้ปรับตัวเข้าหาเราบ้าง
แฟนผมเลยบอกผมว่า เหนื่อยแล้ว พอแค่นี้เถอะ
ผมเลยยอมรับการตัดสินใจนั้นครับ ก็พอแค่นั้นก่อนเรื่องของเราแล้วกลับมาเป็นเพื่อนกันก่อน
เขาก็บอกว่าโอเค
มันดูจะโอเค กับการที่เราตัดปัญหาหรือเรื่องที่ไม่สบายใจออกไป แต่จริงๆ แล้วพอไม่มีเขาเอาจริงๆ
ก็รู้สึกว่าขาดอะไรไป ผมเลยคิดทบทวนตัวเอง ว่า ทุกอย่างมันเกิดจากเราที่ไปคาดหวังกับเขามากเกินไป
หวังว่าเขาจะต้องเป้นแบบนี้ๆ ต้องสนใจเรามากมาย แต่เราลืมนึกไปว่า เขาเป้นแบบนั้นอยู่แล้ว เราเองที่รับไม่ได้ในตัวเขา
แล้วพอหวังมากก็เจ็บมากพอไม่ได้ดั่งใจ เขาก็คงรำคาณผมมากๆ
ผมเลยตัดสินใจอยากจะกลับไปแก้ไขสิ่งที่ผมพลาดไปครับ อยากให้เขามีความสุขตอนอยู่กับเรา
ไม่ไปยุ่งกับชีวิตหรือโลกส่วนตัวเขาจนมากเกินไป เปลี่ยนมารักตัวเอง ผมคิดแบบนั้นครับ ว่าจะปรับปรุงตัวทุกอย่าง
แล้วเข้าใจแล้วรักที่เขาเป็นเขา ผมอยากขอโอกาสแก้ตัวครับ
ผมเลยพิมพ์ข้อความข้อโอกาสไป
เขาไม่เข้ามาอ่านเลยครับ มันถูกแล้วครับ เพราะเขาตัดได้แล้ว คงไม่คิดจะต่อ
แต่ผมต้องการโอกาสจริงๆครับ ให้เขาเห็นว่าผมปรับปรุงตัวแล้วพร้อมจะเดินข้างเขาอีกครั้ง + กับที่เราไม่ได้ให้โอกาสเขาในตอนท้ายที่ว่าจะปรับตัว
ผมควรทำยังไงดีครับ ถ้าแฟนไม่ตอบแชทเลย ควรจะไปคุยต่อหน้าเลยดีมั้ย แล้วถ้าเขาหนีหรือรำคาณมันจะกลายเป็นไม่ดีหรือเปล่าครับ