สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องเลยนะจะได้ไม่เสียเวลา
คือเราเชื่อว่าทุกคนรักครอบครัวเหมือนที่เรารัก แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำ เราคิดมันแปลกหรือแตกต่างขากคนอื่นยังไง บอกเลยว่าเราไม่ได้เป็นคนดีเลิศอะไรมากมายแต่สำหรับเราครอบครัวมาเป็นอันดับ1 บ้านเราอยู่ราชบุรี แต่เราทำงาน รพ.ในกทม. มีขึ้นเวรมีโอที แต่เราจะกลับบ้านทุกอาทิตย์ ซึ่งเรามองว่ามันเป็นเรื่องปกติ พอมีเวรที่ตรงกับ เสาร์หรืออาทิตย์เราก็จะเคลียร์ออกทันที ถ้าเคลียร์ไม่ได้เราก็จะอยู่เอง ซึ่งก็จะมีคนกลุ่มหนึ่งมักจะถามเราเสมอๆถามตลอดๆ ว่าทำไมกลับบ้านบ่อยจัง อายุยังน้อยน่าจะเอาเวลามาอยู่เวร หาเงินน่าจะดีกว่า ซึ่งเราก็ให้เหตุผลไปว่าเราอยากกลับบ้าน พ่อกับแม่รออยู่ ซึ่งเค้าก็จะพูดกับเราต่อว่า บ้านอยู่แค่นี้ไม่ต้องกลับบ่อยก็ได้ ไม่กลับซักอาทิตย์ไม่เป็นไรหรอก เวลาพ่อหรือแม่เราไม่สบายถ้าเป็นวันศุกร์เราจะรีบเคลียร์เวรเพื่อกลับบ้าน คนกลุ่มนี้ก็มักจะพูดกับเราว่าพี่น้องคนอื่นล่ะ ไม่กลับไปบ้างเหรอเห็นเรากลับอยู่คนเดียว คือพี่น้องคนอื่นเค้าก็กลับค่ะแต่เค้ามีครอบครัวไปแล้ว บางคนอยู่ไกล และมีภาระ อีกอย่างเราอยากไปดูแลเองมากกว่ามันอุ่นใจกว่า อยากถามว่าเราแตกต่างจากคนอื่นยังไงคะ ทำไมไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลเราเลย พ่อกับแม่ไม่มีอะไหล่สำรองนะคะ นั่นแหล่พแพูดคำนี้ มักจะได้คำตอบกลับมาว่า"อย่าเวอร์ไป" และการสนทนาก็จะจบลงทุกครั้งเพราะไม่อยากคุยละ เริ่มไม่ค่อยเข้าหูละเลี่ยงการทะเลาะดีกว่า และเหตุการณ์แบบนี้ คำพูดแบบนี้มักจะมาทุกเดือนช่วงที่ใบเวรออกค่ะ พยายามทำใจให้ชินกับคำพูด แต่เวลาได้ยินมันก็ยังไม่ชินซักทีค่ะ เรารักครอบครัวมากไปหรือเปล่าคะ?
ผิดเหรอคะทีาเราให้ความสำคัญกับครอบครัวมาเป็นอันดับ1
คือเราเชื่อว่าทุกคนรักครอบครัวเหมือนที่เรารัก แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำ เราคิดมันแปลกหรือแตกต่างขากคนอื่นยังไง บอกเลยว่าเราไม่ได้เป็นคนดีเลิศอะไรมากมายแต่สำหรับเราครอบครัวมาเป็นอันดับ1 บ้านเราอยู่ราชบุรี แต่เราทำงาน รพ.ในกทม. มีขึ้นเวรมีโอที แต่เราจะกลับบ้านทุกอาทิตย์ ซึ่งเรามองว่ามันเป็นเรื่องปกติ พอมีเวรที่ตรงกับ เสาร์หรืออาทิตย์เราก็จะเคลียร์ออกทันที ถ้าเคลียร์ไม่ได้เราก็จะอยู่เอง ซึ่งก็จะมีคนกลุ่มหนึ่งมักจะถามเราเสมอๆถามตลอดๆ ว่าทำไมกลับบ้านบ่อยจัง อายุยังน้อยน่าจะเอาเวลามาอยู่เวร หาเงินน่าจะดีกว่า ซึ่งเราก็ให้เหตุผลไปว่าเราอยากกลับบ้าน พ่อกับแม่รออยู่ ซึ่งเค้าก็จะพูดกับเราต่อว่า บ้านอยู่แค่นี้ไม่ต้องกลับบ่อยก็ได้ ไม่กลับซักอาทิตย์ไม่เป็นไรหรอก เวลาพ่อหรือแม่เราไม่สบายถ้าเป็นวันศุกร์เราจะรีบเคลียร์เวรเพื่อกลับบ้าน คนกลุ่มนี้ก็มักจะพูดกับเราว่าพี่น้องคนอื่นล่ะ ไม่กลับไปบ้างเหรอเห็นเรากลับอยู่คนเดียว คือพี่น้องคนอื่นเค้าก็กลับค่ะแต่เค้ามีครอบครัวไปแล้ว บางคนอยู่ไกล และมีภาระ อีกอย่างเราอยากไปดูแลเองมากกว่ามันอุ่นใจกว่า อยากถามว่าเราแตกต่างจากคนอื่นยังไงคะ ทำไมไม่ค่อยเข้าใจเหตุผลเราเลย พ่อกับแม่ไม่มีอะไหล่สำรองนะคะ นั่นแหล่พแพูดคำนี้ มักจะได้คำตอบกลับมาว่า"อย่าเวอร์ไป" และการสนทนาก็จะจบลงทุกครั้งเพราะไม่อยากคุยละ เริ่มไม่ค่อยเข้าหูละเลี่ยงการทะเลาะดีกว่า และเหตุการณ์แบบนี้ คำพูดแบบนี้มักจะมาทุกเดือนช่วงที่ใบเวรออกค่ะ พยายามทำใจให้ชินกับคำพูด แต่เวลาได้ยินมันก็ยังไม่ชินซักทีค่ะ เรารักครอบครัวมากไปหรือเปล่าคะ?